Rosemary Inexperienced had als promovendus veel bijbaantjes. De meeste van hen brengen goede herinneringen naar boven, maar niet allemaal. Ze zou het niet aanraden om deel te nemen aan een gevechtsscène voor de superheldenfilm uit 2011 Thorbijvoorbeeld omdat het voor haar betekende “tien uur in de modder liggen en het heel erg koud krijgen”.

Inexperienced, die nu onderzoek doet naar voeding en menselijke gezondheid aan de London College of Hygiene & Tropical Medication, werkte tijdens haar twintiger en dertiger jaren meer dan tien jaar als televisie- en filmondersteunende kunstenaar of ‘further’, waaronder een rol als docent in Groot-Brittannië periodedrama Downton Abbey. ‘Een van mijn vrienden, een artiest, zei tegen mij: waarom krijg je niet wat further geld door dit te doen?’ Het zijn hele lange uren, maar je krijgt veel vrije tijd om over je wetenschap na te denken”, zegt ze.

Inexperienced’s andere rollen omvatten een gigantische alien voor de movie uit 2015 Jupiter stijgthet verhaal van een schoonmaker die door een interplanetaire krijger te horen krijgt dat haar lot verder reikt dan de aarde, en die in een advertentie een paardenhoofd draagt.

Groen is een van de 40 Natuur lezers die reageerden op een enquête over tienerbaantjes en bijrollen na een Nature Careers Function over de eerste baantjes van wetenschappers in augustus. Het onderzoek liep van 28 augustus tot en met 7 september. Voorbeelden hiervan zijn de afwas in een eetcafé, het sorteren van submit bij een verzekeringsmaatschappij, werken in een exotische dierenwinkel en een rol als matroos op zeilboten. Anderen werkten in de horeca en detailhandel. Eén respondent verkocht ski-uitrusting in Winnipeg, Canada; nog een verkocht visaas van de pier in Swanage, VK. Veel van de respondenten melden dat deze ervaringen hen hebben geleerd hoe ze moeten multitasken, volhouden tijdens saaie banen en orde in de chaos kunnen brengen, en dat ze ook bepaalde praktische vaardigheden hebben geleerd.

Van begeleider tot reisleider

Mohammed Hankir, een metabolisme-onderzoeker aan de Universiteit van Zürich, Zwitserland, die als verzorger werkte tijdens de bachelor- en masteropleidingen in de neurowetenschappen, zegt: “Wetenschappers worden vaak afgeschilderd als eendimensionaal. Dat is jammer, need andere ervaringen maken ons tot betere wetenschappers.”

Buiten het lab: bijbaantjes voor wetenschappers

Hankir zorgde voor mensen, vooral oudere mannen, die waren ontslagen uit ziekenhuizen in Leeds, Groot-Brittannië en Londen. Hij herinnert zich Francis, die in de zestig was en een beroerte had gehad. Hij leek bedroefd toen Hankir hem vertelde dat hij wegging om aan zijn doctoraat te beginnen. Hij zei: ‘De tijd schrijdt voort.’ Hoewel Hankir de ambitie had om arts te worden, leidde zijn rol als verzorger hem naar een onderzoekscarrière – geïnspireerd door de weduwe van een patiënt die actief werd in een liefdadigheidsinstelling voor kanker. “Ze geloofden sterk in onderzoek”, zegt hij.

Kristers Nagainis, die een grasp in astrofysica en kosmologie studeert aan de Universiteit van Bologna, Italië, werkte tijdens zijn bachelor als reisleider in de Letse hoofdstad Riga. Nagainis herinnert zich dat hij min of meer de Wikipedia-pagina van de belangrijkste kerk van de stad reciteerde, maar al snel verbeterde hij zijn vertelvaardigheden nadat hij ontdekte dat toeristen niet alleen geïnteresseerd waren in gewone feiten. Bijzonder populair bleek het verhaal van bisschop Albert, die Riga in 1201 zou hebben gesticht en onder de kerk begraven zou liggen. Nagainis, die van plan is theoretische astrofysica te gaan studeren voor zijn doctoraat, begon legendes aan zijn reizen toe te voegen om de sfeer van de stad beter over te brengen, hoewel ze historisch niet bewezen waren. “Natuurlijk kan ik dat niet doen in mijn wetenschappelijk werk, maar het toevoegen van verhalende elementen kan mijn wetenschappelijke toespraken zeker gedenkwaardiger en boeiender maken”, zegt hij.

De Argentijnse wiskundige Federico Fioravanti studeert als postdoctoraal onderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam de theorie van de sociale keuze, maar werd op 17-jarige leeftijd rugbyscheidsrechter op zowel nationaal als internationaal niveau. Hij gaf het op toen hij naar Nederland verhuisde. Het gaf hem vertrouwen, zegt hij, en voegt eraan toe: “Als je dertig boze spelers kunt managen, is het een stuk eenvoudiger om een ​​groep studenten voor een klaslokaal te managen of om te gaan met je collega’s in het laboratorium.”

Over het algemeen respecteren rugbyspelers scheidsrechters meer dan hun voetbalcollega’s, zegt Fioravanti. Duidelijke regels en goed functionerende instituties helpen daarbij, voegt hij eraan toe. De rol hielp hem ook om met kritiek om te gaan. Hij herinnert zich dat een coach hem lof gaf en hem vertelde hoe hij zich kon verbeteren.

Stevige fundamenten

De professionele hiërarchie van film- en televisiestudio’s (van de regisseur en de belangrijkste castleden tot de ondersteunende artiesten op de achtergrond van een scène) resoneert nu met Inexperienced in haar academische carrière. Zo kan de wetenschap zijn, zegt ze, met professoren aan de high en afgestudeerde studenten en postdocs die op de achtergrond werken. “In beide gevallen kan er niets gedaan worden zonder de groep mensen onderaan. Zonder further’s kun je geen scène vullen. En als er één further naar de digital camera kijkt, verpest dat de hele scène en moet het opnieuw worden opgenomen.”

Wachten op tafels, poppen repareren: de eerste banen die de carrière van onderzoekers bepaalden

Als hoogleraar leidt Inexperienced nu grote projecten en zegt dat haar bijbaan haar heeft geleerd hoe belangrijk het is om junior collega’s te ondersteunen. “Ik ben al eerder op een filmset geweest en iemand zei: ‘Kan iemand viool spelen?’ En ik zei: ‘Oh ja, dat kan ik.’ Of ‘Heeft iemand een hond die hij van huis kan meenemen?’ En plotseling is die persoon echt belangrijk omdat zijn of haar vaardigheden nodig zijn. In de wetenschap is het web zo.”

Eén wetenschapsgerelateerde herinnering uit Greens dagen als ondersteunend kunstenaar blijft haar bij: “Ik was een enorme subsidieaanvraag aan het schrijven web nadat ik mijn doctoraat in de epidemiologie had afgerond en werkte aan een van de Thor movies destijds. Ik liep rond, verkleed als een Asgardiaanse god Thor gevechtspantser met een pruik op terwijl ik probeer het finances voor mijn aanvraag te schrijven. Ik denk dat een deel van de grootsheid van die filmset in mijn subsidieschrijven terecht is gekomen. Ik werd een beetje ambitieus en begon hele grote gedachten te denken. En het werkte. Ik heb de subsidie ​​gekregen.”