Een lezer schrijft:

Ik heb rechten gestudeerd, maar tussen middelbare cijfers en een aantal zeer persoonlijke problemen heb ik sindsdien besloten om me op juridisch werk te richten. Ik heb gemerkt dat bij de sollicitaties die ik heb verzonden en die ook daadwerkelijk ergens terecht zijn gekomen (nog geen aanbiedingen), de cyclus als volgt is:

– Ik krijg een verzoek voor een interview.
– Ik onderzoek het bedrijf en start na te denken over hoe ik er als werknemer uit zou zien.
– Het interview vindt plaats en ik voel me er redelijk goed bij. Ik stuur zo snel mogelijk daarna een vervolgmail, waarin ik ze bedank voor hun tijd.
– Dagen gaan voorbij zonder contact van het bedrijf. Ik wissel tussen opwinding over een mogelijke aanwerving en de angst dat ik niet ben aangenomen.
– Als het lang genoeg wordt en er nog steeds radiostilte is, stuur ik nog een vervolgmail waarin ik mijn interesse herhaal en vraag wanneer ik een antwoord magazine verwachten. De hoop-angst-flips worden erger. (Ik heb je tegen andere briefschrijvers zien zeggen dat ze moesten doen alsof ze de baan niet hadden gekregen en het uit hun hoofd hebben zien zetten; ik heb dit geprobeerd en het voedt alleen maar mijn angst.)
– Tot nu toe: ghosting of afwijzing.

Ik heb hierover met mijn therapeut en psychiater gesproken, maar ik wil als het ware wat advies van de andere kant: hoe kan ik mijn gevoelens voldoende scheiden van het proces, zodat ik me niet beïnvloed voel door negatieve uitkomsten of vertragingen in het proces? het proces, maar niet genoeg zodat ik ongeïnteresseerd overkom op een rekruteringsmanager?

Je raakt opgewonden en investeert te snel.

Een enkel sollicitatiegesprek is te vroeg om er zeker van te zijn dat u enthousiast bent over de baan/de supervisor/het workforce/het bedrijf.

Misschien is het een geweldige baan/supervisor/workforce/bedrijf. Of misschien de baas plakt de mond van mensen dichthet workforce is giftigzij laat geen humor toeen de CEO giet urine door de gootsteen. Meer realistisch gezien is de baas misschien een micromanager of AWOL wanneer je ze nodig hebt, de werk is anders dan wat u zich voorstelt, of de cultuur previous niet zo goed bij jou.

Jouw taak in een wervingsproces is – naast het helpen van je interviewers om te zien wat je voor de baan zou betekenen – om ze meteen te beoordelen en te proberen erachter te komen hoe het echt zou zijn om daar te werken. Als u vanaf het start te veel investeert, wordt het erg moeilijk om dat nauwkeurig te doen. Je moet je ogen wijd open hebben voor een hele reeks problemen… en niet alleen voor problemen, maar ook voor dingen die het voor hen een minder dan ideale situatie zouden maken. Jijook al zou het voor iemand anders geweldig zijn.

Het is een beetje zoals met daten: je wilt niet zo opgewonden raken door je idee van iemand na slechts één date dat je je een toekomst met hem of haar gaat voorstellen. Als je dat doet, kun je allerlei manieren missen waarop je niet bij elkaar previous… al zullen die manieren later zeker aan het licht komen, nadat je al veel verstrikter bent en het moeilijker/pijnlijker is om jezelf eruit te halen. (Het is duidelijk niet precies hetzelfde als daten, need bij banen moet je veel sneller een beslissing nemen – maar het is vergelijkbaar.)

In jouw geval raad ik je aan actief op zoek te gaan naar de nadelen, omdat je er zo snel in investeert. Je kunt er zelfs een paar in je hoofd bedenken voordat je het zeker weet, omdat je iets nodig hebt om het in een vroeg stadium als ongegrond enthousiasme klinkende enthousiasme te temperen.

Het kan zelfs interessant zijn om terug te denken aan eerdere banen die je hebt gehad en die niet zo goed bij je pasten. Als u daar in het start heel enthousiast over was, kan het nadenken over die ervaringen u helpen uw reacties nu in een vroeg stadium opnieuw te kalibreren.

Dat gezegd hebbende… het klinkt alsof er hier angst in het spel is, die minder over de situatie gaat en meer over gewone angst op klinisch niveau. En als dat het geval is, kan het behandelen van de angst het enige zijn dat helpt. Maar hopelijk kan een deel van het bovenstaande ook je denken een beetje veranderen.