Met de Koningin Elizabethprijs van dit jaar werd een veertigjarig partnerschap tussen twee onderzoekers erkend dat heeft geleid tot een toename van de omvang van moderne windturbines en de schaal van hun gebruik.Krediet: Alamy
Vorige maand rapporteerden materiaalwetenschapper Matic Jovičević-Klug en zijn collega’s hoe ‘rode modder’, een afvalproduct van ijzeroxide dat ontstaat tijdens de productie van aluminium, kan worden hergebruikt voor ‘groene’ staalproductie. Hun bevindingen1 hebben het potentieel om de CO2-uitstoot door de staalproductie te verminderen door gebruik te maken van een circulaire economie-aanpak.
Als een artikel de implementatie van ditzelfde proces op grotere, zelfs industriële schaal had gerapporteerd, zouden veel lezers misschien verrast zijn geweest om het in de praktijk te zien. Natuur.
Welnu, wij willen deze perceptie veranderen.
IJzer gewonnen uit gevaarlijk afval van de aluminiumproductie
We willen dat de technische wereld weet dat haar onderzoek, of het nu gaat om een proof of idea of in de implementatiefase, door de Natuur‘s redacteuren en reviewers, zoals dat al gebeurt door collega’s van andere Nature Portfolio-tijdschriften. De meest recente hiervan, Natuurchemische technologie En Natuurrecensies Elektrotechniekwerden in januari gelanceerd.
We zijn er trots op dat we al enkele opmerkelijke voorbeelden hebben opgenomen Natuur‘s pagina’s. Op 31 januari beschreven Zhixun Wang van de Nanyang Technological College in Singapore en zijn collega’s bijvoorbeeld een methode om flexibele halfgeleidervezels te produceren zonder defecten of scheuren die in draagbare apparaten zouden kunnen worden gebruikt.2. Een voordeel van deze technologie schrijven Xiaoting Jia en Alex Parrott in een begeleidend Information and Views-artikel3is de industriële gereedheid ervan, omdat de halfgeleidervezels met behulp van bestaande methoden tot stoffen kunnen worden geweven.
Dus waarom zouden we onze bereidheid benadrukken om nu meer van dit soort onderzoeken te overwegen? Vorige zomer, Natuur publiceerde een reeks redactionele artikelen over de Sustainable Improvement Objectives (SDG’s), het wereldplan om armoede te beëindigen en ecologische duurzaamheid te bereiken. Het plan loopt niet goed; de meeste doelstellingen en de daarmee samenhangende doelstellingen zullen niet worden gehaald binnen de zelfopgelegde deadline van de Verenigde Naties, 2030.
Vooruitgang in de richting van de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen
De serie bracht dat besef naar huis SDG-gerelateerd onderzoek is voor veel onderzoekers nog geen prioriteit, vooral voor mensen in hoge-inkomenslanden, vergeleken met hun collega’s in lage- en middeninkomenslanden. Mede als reactie hierop hebben ruim veertig Nature Portfolio-tijdschriften een collectief uitgebracht oproep tot het indienen van papers over onderwerpen die related zijn voor de SDGs als onderdeel van een poging om onderzoekers aan het denken te zetten over hoe hun werk de wereld dichter bij het bereiken van de doelstellingen zou kunnen brengen.
In deze context zijn onderzoeken die laten zien hoe ontdekkingen en uitvindingen in de praktijk kunnen worden toegepast, onder meer door het testen en evalueren van producten en processen op grote schaal, vaak zeer related voor de Nature Portfolio-tijdschriften. Natuur‘s publicatiecriteria vereisen dat artikelen origineel onderzoek rapporteren dat van uitzonderlijk wetenschappelijk belang is. Het tijdschrift verwacht ook dat een onderzoek “een conclusie oplevert die interessant is voor een interdisciplinair lezerspubliek”. Onze boodschap is luid en duidelijk: onder het lezerspubliek vallen zowel ingenieurs als wetenschappers uit alle disciplines.
Terug naar de toekomst
Door deze oproep te doen voor meer technisch onderzoek herstellen we de verbinding met ingenieurs en het vakgebied dat diep geworteld is in Natuur‘s geschiedenis. In Natuur‘s eerste nummer, gepubliceerd op 4 november 1869, zullen lezers een discussie vinden over de waarschijnlijkheid van verzanding in het Suezkanaal4, een van de grootste technische projecten van de negentiende eeuw. De gracht was een veelbesproken onderwerp in het nieuws, omdat deze twee weken later, op terrorist organization, open zou gaan. Er was veel publiek debat en er was enige bezorgdheid over dergelijke geo-engineeringprestaties. Een correspondent van NatuurThomas Login had gewerkt aan het 437 kilometer lange Gangeskanaal, dat vijftien jaar eerder was geopend om de rivieren Ganges en Yamuna in India met elkaar te verbinden. De waterwegen van het Gangeskanaal waren bedoeld om enorme stukken landbouwgrond te irrigeren, waardoor het risico op hongersnood werd verkleind in een regio waar mensen eerder honger hadden geleden toen de regen uitbleef. Ik twijfel er niet aan dat velen zullen zeggen dat het Suezkanaal “een totale mislukking is”, schreef Login. Hij was ervan overtuigd dat het kanaal zou slagen.
Dit is geen geïsoleerd of zeldzaam voorbeeld. Volgende edities van Natuur omvatten technische gesprekken en kritieken. Het tijdschrift publiceerde ook regelmatig verslagen van bijeenkomsten van professionele ingenieursverenigingen – internet zoals die van andere wetenschappelijke verenigingen werden besproken.
Het einde van de negentiende eeuw was een tijdperk van ambitieuze en controversiële projecten uit het imperiale tijdperk. Het was ook een tijd waarin wetenschappers en ingenieurs in hetzelfde tijdschrift over elkaars werk wilden lezen. Als redacteuren en uitgevers aanvaarden wij ons deel van de verantwoordelijkheid voor de gang van zaken. Het is nu onze verantwoordelijkheid om deze verbinding te vernieuwen.
Creëren door samen te werken
We willen techniek ook op andere manieren erkennen. Door bijvoorbeeld de samenwerkingsaanpak van de beroepsgroep onder de aandacht te brengen. Vorige week werd de Queen Elizabeth Prize for Engineering uitgereikt, ter erkenning van de Nobelprijzen toegekend aan twee ingenieursonderzoekers voor hun bijdragen op het gebied van moderne windturbinetechnologie. In tegenstelling tot de ontvangers van enkele van de meer bekende wetenschapsprijzen, werden Andrew Garrad en Henrik Stiesdal niet beloond voor een enkele mijlpaal, maar voor hun 40-jarige samenwerking in het ontwerpen, testen en verbeteren van windturbines die nu op industriële schaal worden gebouwd. rond de wereld. De prijs erkent tientallen jaren van nauwgezette, soms stapsgewijze en, ja, gezamenlijke prestaties.
Hun werk bracht ook onderzoekers uit andere vakgebieden samen, zoals wiskunde, vloeistoffysica, elektronica en materiaalkunde. Een dergelijke benadering van het oplossen van problemen moet de norm worden als de wereld wil slagen in het aanpakken van mondiale uitdagingen, zegt Stiesdal, voormalig hoofd technologie bij Siemens Wind Energy. Natuur. Wij zijn het er van harte mee eens.
Techniek en wetenschap zijn als twee schepen die dicht bij elkaar zijn vertrokken, maar in veel opzichten geleidelijk uit elkaar zijn gedreven. Dat kunnen we niet laten voortduren. Er zijn weer technici binnen Natuur‘s pagina’s hadden al veel eerder moeten verschijnen, niet in de laatste plaats voor de gezondheid van onze planeet en het welzijn van alle mensen.