De Amerikaanse klimaatwetenschapper Michael Mann heeft de overhand gekregen in een rechtszaak waarin twee conservatieve commentatoren werden beschuldigd van smaad omdat ze zijn onderzoek aanvechten en hem vergelijken met een veroordeelde kindermisbruiker. Een jury kende Mann, verbonden aan de Universiteit van Pennsylvania in Philadelphia, meer dan 1 miljoen greenback toe in een baanbrekende zaak die juridische waarnemers zien als een waarschuwing voor degenen die wetenschappers aanvallen die werkzaam zijn op controversiële terreinen, waaronder klimaatwetenschap en volksgezondheid.

Doodsbedreigingen, trollen en seksistisch misbruik: klimaatwetenschappers melden on-line aanvallen

“Het is volkomen legitiem om wetenschappelijke bevindingen te bekritiseren, maar dit vonnis is een krachtig signaal dat individuele wetenschappers niet beschuldigd mogen worden van ernstig wangedrag zonder sterk bewijs”, zegt Michael Gerrard, een rechtsgeleerde aan het Sabin Middle for Local weather Change Legislation van Columbia College in New York. York stad.

De zaak komt voort uit een blogpost uit 2012, gepubliceerd door het Aggressive Enterprise Institute (CEI), een libertaire denktank in Washington DC. Daarin vergeleek beleidsanalist Rand Simberg Mann, die destijds aan de Pennsylvania State College in State Faculty werkte, met Jerry Sandusky, een voormalige voetbalcoach aan dezelfde universiteit die veroordeeld was voor het seksueel misbruiken van kinderen, en zei dat ‘in plaats van kinderen te misbruiken, hij en gemartelde gegevens ten dienste van de gepolitiseerde wetenschap die ernstige economische gevolgen zouden kunnen hebben voor de natie en de planeet”. Auteur Mark Steyn reproduceerde vervolgens de vergelijking van Simberg toen hij Mann beschuldigde van fraude in een weblog gepubliceerd door het conservatieve tijdschrift Nationale recensie. In hetzelfde jaar klaagde Mann zowel Simberg als Steyn aan, evenals de CEI en de Nationale recensie, wegens smaad, zonder schadevergoeding te eisen. Sindsdien slingert de zaak door de rechtbanken.

Mann vertelt Natuur dat hij hoopt dat de overwinning “het start betekent van het einde van het open seizoen voor wetenschappers door ideologisch gemotiveerde slechte acteurs. En misschien, heel misschien, zijn feiten en rede nog steeds van belang, zelfs in de huidige beladen politieke economie”.

Het tellen van de kosten

Na een proces van drie weken bij het Superior Court docket in Washington DC beval de jury zowel Simberg als Steyn om $ 1,00 aan schadevergoeding te betalen. Bovendien werd Steyn veroordeeld tot het betalen van U $ 1.000.000 aan schadevergoeding, en Simberg werd veroordeeld tot $ 1.000. De rechtbank had eerder geoordeeld dat noch de CEI, noch de Nationale recensie aansprakelijk kon worden gesteld voor de blogposts, omdat zowel Simberg als Steyn onafhankelijke bijdragers waren en geen werknemers van de organisaties.

Microbioloog die werd lastiggevallen tijdens de COVID-pandemie klaagt universiteit aan

De beslissing van de jury komt in een tijd van toenemende politieke polarisatie, waardoor veel wetenschappers in de Verenigde Staten en daarbuiten kwetsbaar zijn voor verbaal geweld en intimidatie, zowel on-line als persoonlijk. Klimaatwetenschappers zijn de afgelopen tien jaar aan dergelijke aanvallen gewend geraakt; een vorig jaar gepubliceerd mondiaal onderzoek gaf aan dat wetenschappers dat wel zijn zowel lichamelijk als emotioneel lijden als gevolg. Veel biologen en volksgezondheidswetenschappers hebben sinds het start van de COVID-19-pandemie met soortgelijke aanvallen te maken gehad.

Het vonnis vertegenwoordigt “een grote overwinning voor de waarheid en voor wetenschappers overal ter wereld die hun leven wijden aan het beantwoorden van essentiële wetenschappelijke vragen die van invloed zijn op de menselijke gezondheid en de planeet”, zei Manns advocaat, Peter Fontaine, in een voorbereide verklaring.

Wetenschappers die zeggen dat ook zij te maken hebben gehad met intimidatie door wetenschapsontkenners zijn voorzichtig optimistisch. “Ik ben onderworpen aan vergelijkbare soorten aanvallen, zowel op mijn wetenschap als op mezelf als persoon”, zegt Kim Cobb, paleoklimatoloog aan de Brown College in Windfall, Rhode Island. “Mann bevindt zich zeker in de frontlinie, en niet uit vrije keuze.”

Bekendheid met hockeysticks

Mann verwierf bekendheid nadat hij de mondiale temperatuurtrends over een periode van 1000 jaar had gereconstrueerd in een paar artikelen die in 1998 werden gepubliceerd.¹ en 1999². Dat werk omvatte onder meer wat bekend werd als de ‘hockeystickgrafiek’ – een grafiek die een geleidelijke daling van de temperatuur gedurende een groot deel van het afgelopen millennium weergeeft, gevolgd door een scherpe piek in de twintigste eeuw, nadat de industriële revolutie de uitstoot van broeikasgassen had gestimuleerd. uitstoot in de atmosfeer.

‘Echt historisch’: hoe de wetenschap kinderen heeft geholpen een historische klimaatproef te winnen

De hockeystickgrafiek werd een symbool van menselijke inmenging in het klimaatsysteem en werd door vele anderen overgenomen, waaronder het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering van de Verenigde Naties. “In een eenvoudig beeld dat een kleuter kan begrijpen, internaliseer je hoe ongekend de huidige klimaattrends zijn in de context van natuurlijke variabiliteit”, zegt Cobb. “Het is een van de meest duurzame en goed gereproduceerde bijdragen in de klimaatwetenschap.”

Vanwege zijn werk werd Mann het doelwit van kritiek van ontkenners van de klimaatwetenschap. Zijn e-mails behoorden tot een schat aan duizenden documenten die werden vrijgegeven nadat ze in 2009 op illegale wijze waren verkregen van de Universiteit van East Anglia, VK. Critici beweerden dat sommige van de e-mails blijk gaven van een poging om klimaatgegevens te manipuleren om mondiale klimaatverandering aan te geven. opwarming in plaats van afkoeling. Het jaar daarop werd Mann het doelwit van een onderzoek door de voormalige procureur-generaal van Virginia, Ken Cuccinelli, een conservatief die zich afvroeg of Mann frauduleuze gegevens had gebruikt om subsidies te verkrijgen toen hij in 1999-2005 aan de Universiteit van Virginia in Charlottesville studeerde. Eisen om relevante documenten en communicatie werden uiteindelijk afgewezen door het Hooggerechtshof van Virginia in een zaak die velen zagen als een overwinning voor de academische vrijheid.

Hoge bewijslast

In het laatste geval ging Mann in de aanval. Maar hij kreeg te maken met een hoge bewijslast vanwege zijn eigen bekendheid: als publiek figuur moesten Mann en zijn advocaten niet alleen bewijzen dat de beklaagden valse verklaringen hadden gepubliceerd, maar ook dat ze met kwaadwilligheid handelden. “Het is niet eenvoudig om laster tegen een publieke figuur te bewijzen”, zegt Lauren Kurtz, uitvoerend directeur van het Local weather Science Authorized Protection Fund, een organisatie in New York Metropolis die in 2011 werd opgericht om te pleiten voor Mann en andere wetenschappers die het doelwit waren en lastiggevallen door klimaatsceptici.

Wetenschappers met wie Kurtz heeft samengewerkt, hebben in reactie op het oordeel van gisteren enige hoop voor de toekomst uitgesproken. Maar ze waarschuwt dat de zaak van Mann ongebruikelijk duidelijk was: de beklaagden beschuldigden hem van fraude, maar meerdere onderzoeken uitgevoerd door instellingen zoals de Amerikaanse Nationwide Science Basis, die hem van financiering voorzag, en de Pennsylvania State College, zijn voormalige werkgever, hebben toestemming gegeven hem van wangedrag en handhaafde zijn onderzoeksresultaten.

“Deze zaak zou een paar commentatoren misschien een second van rust kunnen geven, maar het zal er zeker niet toe leiden dat andere wetenschappers zich naar het gerechtsgebouw haasten”, zegt Gerrard.