Toen Iran gelanceerd werd een spervuur ​​van luchtaanvallen deze week in Irak, Syrië en Pakistan pronkte het niet alleen met het bereik en de verfijning van enkele van zijn nieuwste raketten, maar maakte het ook een declare: dit is een nieuw tijdperk waarin Iran zijn spierballen naar eigen inzicht kan aanspannen en, als further profiteren, haar reputatie als belangrijke wapenleverancier versterken.

Bij ten minste één van de aanslagen – een aanval die volgens Teheran gericht was tegen de terreurgroep Islamitische Staat in Idlib, Syrië – leek Iran gebruik te maken van een van zijn langste en meest geavanceerde raketten, de Kheibar Shekan. Zowel het bereik als de schijnbare nauwkeurigheid trokken de aandacht van nationale veiligheidsfunctionarissen in Europa en Israël, evenals van externe consultants die de technologische vooruitgang van Iran volgen.

De combinatie van zijn nieuwste raketten en zijn vloot drones, die Rusland met duizenden heeft gekocht voor gebruik in Oekraïne, heeft Iran geholpen de producent te worden van enkele van de meest geavanceerde wapens in het Midden-Oosten.

En de bereidheid van Teheran om in te grijpen – als leverancier van zijn proxy-troepen in de regio en van Moskou – zou de Amerikaanse berekeningen wel eens kunnen compliceren als het Pentagon de vraag overweegt die opdoemt in het zich uitbreidende battle in het Midden-Oosten: zou het kunnen leiden tot een direct battle met Iran?

Amerikaanse plannen om Iran tegen te gaan waren lange tijd gebaseerd op de veronderstelling dat het vermogen van Teheran om pijn te veroorzaken buiten zijn grenzen zijn grenzen had.

De raketten hadden een twijfelachtige nauwkeurigheid en het droneprogramma was nog nieuw. De krachtigste wapens tegen de Verenigde Staten en hun westerse bondgenoten waren grotendeels cyberwapens. Zelfs toen, hoewel het enkele klappen had gekregen, waardoor bijvoorbeeld de Sands On line casino – de mondiale dreiging van Iran kwam op de achtergrond ten opzichte van China en Rusland.

Maar het vermogen van Iran om met duizenden drones op de markt te brengen, verraste veel functionarissen. Nu dwingt zijn raketcapaciteit het Westen om na te denken over verdedigingen en reacties.

Mark Esper, een van de ministers van Defensie van president Donald J. Trump, merkte woensdag op dat “Iran al deze activiteiten levert, ondersteunt, inspireert en financiert” die het leven in het Midden-Oosten en daarbuiten hebben ontwricht, inclusief de opmars van de Houthi’s. aanvallen in de Rode Zee.

“We moeten eerlijk gezegd samenwerken met de westerse democratieën en de Arabische staten en een plan bedenken om met Iran om te gaan en deze stromen te stoppen.” De heer Esper vertelde CNN.

Het risico voor de regio en de wereld is dat de stakingen een bredere oorlog veroorzaken. Nadat Iran eind dinsdag een drone-aanval had gelanceerd op een naar eigen zeggen terroristische groepering in Pakistan, zei Pakistan donderdag dat het wraak had genomen met raketaanvallen op extremisten in Iran.

De bereidheid van Iran om salvo’s raketten af ​​te vuren op zijn tegenstanders, zo waren diplomaten en deskundigen het erover eens, is deels een uiting van woede, deels een waarschuwing en deels een verkooppraatje voor toekomstige klanten.

De alledaagse raket, zoals verkocht aan Houthi-rebellen in Jemen of aan Hezbollah in Libanon, kan worden gecombineerd met drones om de luchtverdediging te overweldigen. Maar de Kheibar Shekan kan verder en met meer nauwkeurigheid toeslaan dan alles wat de Iraniërs in het verleden hebben ondernomen.

De Kheibar Shekan, die in 2022 werd onthuld, is een precisiegeleide raket met vaste stuwstof en een bereik van 1.450 kilometer, oftewel ongeveer 900 mijl – wat betekent dat hij Israël kan raken. Maar wat hem onderscheidt van de relaxation van het Iraanse arsenaal is dat zijn kernkop behendig kan manoeuvreren met kleine aerodynamische vinnen om op zijn minst enkele traditionele luchtverdedigingssystemen te ontwijken.

Het gebruik van de raket, zowel toen hij voor het eerst werd ingezet als deze week opnieuw, wijst erop dat het een favoriet undertaking is van de Islamitische Revolutionaire Garde, een tak van het Iraanse leger die raketten afzonderlijk, maar parallel, ontwikkelt. een programma gerund door het ministerie van Defensie van het land.

Het besluit om de Kheibar Shekan deze week in Syrië te gebruiken, terwijl een minder geavanceerde raket web zo effectief zou zijn geweest, wordt gezien als een teken dat Iran wellicht meer geïnteresseerd was in het demonstreren van zijn macht aan het Westen dan in vergelding tegen een terroristische groepering.

“Het was greatest interessant om te zien dat dat systeem werd gebruikt”, zegt Fabian Hinz, een raketten-, drone- en Midden-Oostenexpert bij het Worldwide Institute for Strategic Research in Londen. Hij voegde eraan toe: “Er is de vraag of ze er misschien voor hebben gekozen om een ​​van hun meest geavanceerde raketten onder gevechtsomstandigheden te testen, of een bericht naar Israël te sturen, of mogelijk allebei.”

In totaal heeft Iran meer dan 3.000 ballistische raketten in zijn arsenaal en breidt het zijn voorraad kruisraketten gestaag uit, aldus de VS. inlichtingen en militaire schattingen. Vorig jaar was Iran van plan 41 procent van zijn militaire price range te besteden aan ontwikkeling en wapenproductie. volgens het Emirates Coverage Middle, een onderzoeksorganisatie gevestigd in Abu Dhabi. Ter vergelijking: de belangrijkste gevechtswapens, tanks en vliegtuigen, worden grotendeels als verouderd of verouderd beschouwd.

De Iraanse raketproductie is de afgelopen vijftien jaar enorm gestegen, omdat de precisie, geleiding en aerodynamica van de wapens aanzienlijk zijn verbeterd.

In de loop van die jaren is Iran verschoven van een meer defensieve houding in het Midden-Oosten naar een houding waarin de Revolutionaire Garde een assertievere rol in de hele regio heeft op zich genomen, onder meer door de krachten te bundelen met andere sjiitische moslimmilitanten in Irak, Libanon, Syrië en Jemen.

De aanvallen van deze week waren waarschijnlijk zowel een agressieve demonstratie van de technologische vooruitgang van Iran als een herinnering aan het feit dat het land een regionale macht is met een onbeschaamde bereidheid om toe te slaan.

“Waarschijnlijk bestond er onder de Iraanse leiders het gevoel dat ze iets moesten doen na de aanslagen”, zegt de heer Hinz, de rakettenexpert. “Misschien was er ook het idee dat Iran, omdat er zoveel spanningen zijn in de regio, niet gezien kan worden als een land dat op zijn handen zit.”

Het ballistische rakettenprogramma van Iran is gegroeid uit een arsenaal van Scud-raketten die het in de jaren tachtig van Libië en Noord-Korea heeft verworven tot precisiewapens die worden geleid door satelliet- en GPS-navigatie, of infraroodzoekers, om specifieke gebouwen te raken. De voorraad bestaat uit middellange- en korteafstandsraketten, waaronder enkele die zijn ontworpen om slagvelddoelen op slechts 20 kilometer afstand te treffen.

Iran is ook begonnen met het versterken van zijn kruisrakettenprogramma voor landaanvallen, waaronder een programma dat door de Houthi’s wordt gebruikt en bekend staat als Quds. De heer Hinz zei dat de Houthi’s hebben beweerd dat nieuwe versies van die raket, die ofwel door Iran zijn geleverd of zijn gekopieerd naar een Iraans mannequin, een bereik hebben van 2.000 kilometer (1.250 mijl). Iran heeft gezegd dat een variant in zijn eigen arsenaal, de Paveh-raket, een bereik heeft van ongeveer 1.650 kilometer.

De raketprogramma’s zijn een essentieel onderdeel van het Iraanse leger en hoogstwaarschijnlijk een belangrijke reden dat het defensiebudget van Teheran in 2022 op de tiende plaats van grootste ter wereld staat, volgens de meest recente analyse van het Worldwide Institute for Strategic Research.

De afgelopen weken, zo zeggen de heer Hinz en Amerikaanse inlichtingenfunctionarissen, lijken Iran en Rusland dichter bij een overeenkomst te zijn gekomen die hun afspraken over de Iraanse levering van drones zou uitbreiden met ballistische raketten.

Dat zou doorslaggevend kunnen zijn op het slagveld in Oekraïne, waar de Russen de afgelopen weken zijn overgegaan op een strategie om te proberen de door het Westen geleverde luchtverdediging te overweldigen door spervuur ​​van raketten af ​​te vuren op grote Oekraïense steden, industriegebieden en havens.

De heer Hinz zei dat het moeilijker was om precies te weten welke raketten Iran zijn Hezbollah-bondgenoten heeft gegeven, die notoir geheimzinnig zijn over hun capaciteiten. Maar de Kheibar Shekan – of in ieder geval een exacte kopie ervan – is door de Houthi’s in Jemen tentoongesteld.

De Kheibar Shekan is vernoemd naar een slag uit de zevende eeuw waarin islamitische strijdkrachten Joodse stammen versloegen.

‘Zodat je de missie van de raket kunt zien,’ zei de heer Hinz.