Dwell muziekuitwisselingsblog
Ons laatste bericht is van Rosemary Lucy Hill, hoofddocent media en populaire cultuur, Universiteit van Huddersfield. Hier schetst ze onderzoek naar seksueel geweld en intimidatie bij optredens, en introduceert de gids die daaruit voortkwam over het schrijven van een ‘safer areas’-beleid.
TL;DR: beleid voor veiligere ruimtes is erg nuttig; hier is onze Gids over hoe je er een schrijft.
—
Op dit second vechten muzieklocaties voor hun leven. Een sprankje hoop om weer optredens te geven hangt samen met het nadenken over hoe dat te doen veilig.
Hoewel we rekening houden met de veiligheid van het publiek ten opzichte van Covid, moeten andere vormen van veiligheid niet worden vergeten. Geweld en seksuele intimidatie zijn al jaren een schadelijk onderdeel van de gig-ervaring, vooral voor vrouwen. Naar een optreden gaan kan een duidelijke gebeurtenis zijn onveilig ervaring, wat leidt tot langdurig trauma, verlies van gemeenschap en verlies van een muzikaal leven. Voor muzikanten kan het een heroverweging van carrièrekeuzes betekenen.
Dit second biedt dus een gelegenheid om na te denken over hoe we de veiligheid kunnen verbeteren in termen van het terugdringen van seksueel geweld en intimidatie, en het bevorderen van gelijkheid bij optredens.
Mijn staff en ik hebben onderzoek gedaan de gevolgen van seksueel geweld tijdens optredens, en wat we kunnen doen om deze te verzachten. We ontdekten dat sommige locaties heel goed zijn in het omgaan met geweld, maar dat andere locaties zich op zee voelden als er een incident plaatsvond. Ze wisten niet hoe ze het beste moesten reageren.
Beleid voor veiligere ruimtes kan nuttig zijn voor het personeel bij het omgaan met seksuele intimidatie en geweld, vooral als het personeel ook een goede coaching heeft gekregen. Beleid kan voor consistentie zorgen, zodat iedereen op de locatie op één lijn zit. Ze zijn ook goed voor het publiek en de muzikanten, omdat ze meer informatie geven over hoe je je moet gedragen of hoe je steun kunt krijgen als er iets misgaat.
Maar ondanks dat alles ontdekten we veel variatie tussen het bestaande beleid: sommige lang, andere kort, sommige complicated, sommige zo gedestilleerd als ‘wees geen lul’ (alsof iedereen weet wat ‘een lul zijn’ is). Dit betekent dat het nogal fragmentarisch is als het gaat om hoe nuttig beleid is, of hoe gemakkelijk het te lezen en te begrijpen is.
We ontdekten ook dat mensen die locaties runnen echt tijdgebrek hebben. Ze hebben misschien geen vertrouwen in het schrijven van een beleid voor veiligere ruimtes. Een van de locatiemanagers waarmee we spraken, zei:
“Ik ben niet de skilled op het gebied van rechten en beleid, het is niet mijn ding. Ik ben er heel goed in om dingen soepel en efficiënt te laten verlopen, maar schrijven is dat niet (een van mijn sterke punten).”
We wilden dit probleem helpen oplossen met een eenvoudige handleiding voor het schrijven van beleid en een daarbij behorend sjabloon. Dus creëerden we de Handleiding in vijf stappen voor het schrijven van een beleid voor veiligere ruimtes voor uw locatie. We hebben gebruik gemaakt van ons onderzoek en overlegd met locatiemanagers, promotors en liefdadigheidsorganisaties tegen geweld om er zeker van te zijn dat de gids praktisch is en een positieve ervaring voor gebruikers.
Onze gids beschrijft vijf stappen om locatiemanagers en hun groups door een discussie te leiden over wat ze in hun beleid moeten opnemen en hoe ze dit moeten schrijven. Dit gaat over de idealen van het personeel en wat voor soort locatie zij runnen of willen creëren. Er wordt gevraagd naar de praktische maatregelen die al zijn getroffen en wat er nog meer zou kunnen worden gedaan (en welke steun nodig zou zijn om dit te bereiken).
Uit ons onderzoek is gebleken dat veel beleid inzake veiligere ruimtes nogal negatieve taal gebruikt: het gaat over wat mensen niet zouden moeten doen op een locatie, niet over wat ze zouden moeten doen (plezier maken!). Wij raden aan dat het beleid in positieve taal wordt geformuleerd. Dit moedigt mensen aan om de waarden van de locatie te delen en constructieve actie te ondernemen.
Ons voorbeeldbeleid is expliciet geformuleerd in deze positieve taal en zet duidelijk uiteen wat toeschouwers kunnen doen om zich veilig te vermaken zonder het plezier van anderen te belemmeren. Bijvoorbeeld,
“Zeg ‘excuseer mij’ als je door de menigte loopt, in plaats van mensen te duwen of aan te raken. Een paar tikjes op de schouder zijn misschien geen probleem als ze je niet hebben gehoord”
Ook is duidelijk wat de locatie te bieden heeft en hoe het personeel zal reageren als zich toch een geweldsincident voordoet. Helaas gebeuren er zelfs op locaties met beleid incidenten, maar weten hoe je er het beste mee om kunt gaan, kan het trauma voor degenen aan de ontvangende kant verminderen.
De Gids bevat hyperlinks naar andere bronnen, zoals de anti-geweldtrainingsorganisatie Campagne voor een goede avond uiten free of charge toegang tot nieuws artikelen over ons onderzoek.
We hopen dat de Vijf Stappen Gids voor het Schrijven van een Beleid voor Veiligere Ruimtes een waardevol instrument zal blijken voor podia en promotors, omdat zij de veiligheid bij optredens bevorderen. Het is onze filosofie dat de gig-ervaring leuk moet zijn iedereen. Duidelijke richtlijnen voor het publiek en steun van locaties kunnen dat bevorderen. Wij beschouwen dit als een ‘raamwerk voor plezier’ waarin ieders vrijheid om plezier te hebben wordt ondersteund, zolang dit het plezier van iemand anders niet in de weg staat.
Deel de Gids alstublieft met locaties en promotors waarvan u denkt dat ze deze nuttig zullen vinden. En als je het gebruikt en het leuk vindt, laat het ons dan weten! Twitter@musichealthy of rlhill@hud.ac.uk
Referenties
Hill, RL, Hesmondhalgh, D., en Megson, M. (2020). Seksueel geweld bij livemuziekevenementen: ervaringen, reacties en preventie. Internationaal tijdschrift voor culturele research23(3), 368–384.
Hill, RL, & Megson, M. (2020). Ter verdediging van veiligere ruimtes: punk-, privilege- en veiliger ruimtebeleid. Punk en postpunk9(1), 59–76.
Rosemary Lucy Hill, hoofddocent media en populaire cultuur, Universiteit van Huddersfield, VK; Twitter@rosemarylhill