Tot vier keer meer onderzoekers publiceren meer dan 60 artikelen per jaar dan minder dan tien jaar geleden¹. Saoedi-Arabië en Thailand zagen de afgelopen jaren de scherpste stijging in het aantal van dergelijke wetenschappers, volgens een voorpublicatie die op 24 november op bioRxiv werd geplaatst. De toename van deze ‘extreem productieve’ auteurs doet zorgen rijzen over het feit dat sommige onderzoekers hun toevlucht nemen tot dubieuze methoden om additional artikelen te publiceren.

“Ik vermoed dat twijfelachtige onderzoekspraktijken en fraude ten grondslag kunnen liggen aan enkele van de meest excessive gedragingen”, zegt co-auteur John Ioannidis, een arts gespecialiseerd in metawetenschappen aan de Stanford College in Californië. “Onze gegevens bieden een startpunt voor het bespreken van deze kwesties in de hele wetenschap.”

Ioannidis en zijn collega’s onderzochten artikelen, recensies en conferentiepapers die tussen 2000 en 2022 in de Scopus-database waren geïndexeerd. Natuurkundeauteurs werden uitgesloten, die de neiging hebben om grote aantallen artikelen te publiceren omdat auteurspraktijken op dit gebied verschillen van die van andere onderwerpen. De onderzoekers hielden bij hoe extreem productief auteurschap in de loop van de tijd in verschillende landen en vakgebieden is veranderd.

Over het geheel genomen bevonden de meeste extreem productieve auteurs buiten de natuurkunde zich in de klinische geneeskunde, waar in 2022 bijna 700 van deze superkrachtige onderzoekers telden (zie ‘Hyperproductieve velden’). De landbouw, de visserij en de bosbouw kenden de snelste groei in uiterst productieve onderzoekers, een veertienvoudige groei tussen 2016 en 2022, gevolgd door biologie, wiskunde en statistiek.

Alleen al in 2022 publiceerden 1.266 niet-natuurkundige auteurs elke vijf dagen het equal van één artikel, inclusief de weekenden, vergeleken met 387 in 2016. De versnelde groei sinds 2016 was verrassend, zegt Ioannidis, omdat een eerdere analyse² toonde aan dat de excessive productiviteit in 2014 begon af te vlakken. “Er is sprake van een zeer snelle stijging”, zegt hij.

Buiten de natuurkunde hebben de meeste landen het aantal uiterst productieve auteurs tussen 2016 en 2022 meer dan verdubbeld, hoewel sommige landen zelfs nog grotere sprongen zagen (zie ‘Excessive groei’). Thailand is gestegen van één uiterst productieve auteur in 2016 naar negentien in 2022, de grootste relatieve stijging van alle landen. Saoedi-Arabië kende echter in absolute termen de grootste groei, van 6 naar 69 uiterst productieve auteurs in dezelfde periode.

Thailand heeft slechts een handjevol auteurs die elk jaar enorme aantallen artikelen publiceren, maar de plotselinge stijging van de excessive productiviteit is zorgwekkend, zegt Tirayut Vilaivan, lid van het Workplace of Tutorial and Analysis Integrity aan de Chulalongkorn Universiteit in Bangkok, dat onderzoek ontwikkelt beleid en normen. “Dat kunnen we niet negeren”, zegt hij.

Onderliggende factoren

De opleving zou op zijn minst gedeeltelijk kunnen worden veroorzaakt door het onderzoeksfinancieringssysteem van het land, dat is overgegaan op het bevoordelen van grote interdisciplinaire groups in plaats van kleine groepen, waardoor het voor onderzoekers gemakkelijker wordt om hun naam op meer artikelen te krijgen, zegt David Harding, een scheikundige bij Suranaree Universiteit voor Technologie in Nakhon Ratchasima, Thailand. “Thailand heeft een radicale herziening van zijn onderzoeksecosysteem ondergaan in een poging de productiviteit te verbeteren”, zegt Harding.

Een andere issue die hieraan bijdraagt ​​zou de Thaise focus op ranglijsten van universiteiten kunnen zijn, die worden ondersteund door publicatieaantallen en statistieken, zegt Vilaivan. Hij voegt eraan toe dat veel universiteiten in het land financiële prikkels gebruiken om onderzoekers aan te moedigen in vooraanstaande tijdschriften te publiceren. Als onderzoekers het goed spelen, kunnen ze alleen al met publicaties tot wel 1 miljoen baht (28.000 greenback) per jaar verdienen, zegt hij.

De combinatie van zo’n ontluikende ‘publish or perish’-cultuur en een monetair beloningssysteem creëert vruchtbare gronden voor duistere acteurs om te floreren, voegt Vilaivan toe. Tijdens de pandemie begonnen in Thailand papierfabrieken – illegale bedrijven die neppapier aan onderzoekers verkopen – op te duiken, zegt hij.

Hardhandig optreden tegen twijfelachtige praktijken

Maar Thailand begint onderzoek te doen naar onderzoekers die een verdacht hoog aantal gepubliceerde artikelen hebben. In januari onderzocht het ministerie van Hoger Onderwijs, Wetenschap, Onderzoek en Innovatie of er wangedrag plaatsvond aan de Thaise universiteiten door onderzoekers te onderzoeken met ongewoon productieve publicaties of verschillende artikelen die buiten hun experience lagen. Uit het onderzoek bleek dat 33 onderzoekers van 8 universiteiten hadden betaald voor auteurschap, terwijl tientallen andere mensen ervan verdacht werden hun naam te vermelden op papieren die ze hadden gekocht.

Ioannidis is van mening dat onderzoeksinstellingen en financieringsinstanties zich moeten concentreren op de kwaliteit van het werk van een onderzoeker in plaats van op de hoeveelheid artikelen die zij publiceren, om het opkomende tij van uiterst productieve auteurs tegen te gaan. Dit zou wetenschappers ervan weerhouden om bezuinigingen door te voeren. “Het aantal papers magazine niet echt als positief of negatief tellen”, zegt hij.