De buffels sloegen en schopten met hun achterpoten uit protest tegen de stokken, rammelaars en bevelen van de boeren: “haas” en “kom op!” Onbewogen snoof de buffel, hun adem zichtbaar in de lucht. Ze schopten, waardoor het afval van de vloer van de trailer in de gezichten van hun nieuwe verzorgers vloog. Dit duurde vier uur, totdat elke buffel er uiteindelijk van overtuigd was om door een nieuw landschap te dwalen.
Ondanks de modder en de kou waren alle aanwezigen in een goed humeur. Misschien kan hun opwinding het finest worden begrepen in de context van de geschiedenis van buffels in de VS.
Koloniale milieuoorlogvoering
Na contact hebben de kolonisten en de nieuw gevormde Amerikaanse regering de inheemse volkeren met brutaal gewelddadige middelen actief uit hun thuisland naar reservaten verdreven. Beïnvloed door de theologie van de 1493 Doctrine van ontdekking, Manifest Future en theorieën over ‘westwaartse expansie’ eisten kolonisten gretig meer land, en op hun beurt namen ze meer levens. De buffel was het doelwit van dit geweld.
Pogingen om deze soort uit te roeien verzwakten zowel spiritueel als fysiek de inheemse gemeenschappen die de buffel als een familielid vereerden – een kenmerk van ceremonies, zang, voedselgebruik en een overvloedige bron van gereedschap en onderdak. Volgens een artikel uit 2018 in Indian Nation As we speak (ICT), pre-contactrapporten observeer ongeveer 60 miljoen buffels door het land zwerven. Tegenwoordig meldt de Amerikaanse Fish and Wildlife Service dat er ongeveer 440.500 bizons in beschermde of commerciële kuddes leven. Hoewel de buffel niet langer een bedreigde diersoort is, toont de scherpe daling in aantal de wreedheid van de kolonisatie aan.
Artikelreferenties van Indian Nation As we speak De vernietiging van de bizon: een milieugeschiedenis 1750-1920door Andrew Isenberg, hoogleraar geschiedenis aan de Temple College:
Isenberg zei: ‘Sommige legerofficieren in de Nice Plains eind jaren zestig en zeventig van de negentiende eeuw, waaronder William Sherman en Richard Dodge, evenals de minister van Binnenlandse Zaken in de jaren zeventig, Columbus Delano, voorzagen dat als de bizons zouden uitsterven, de Indianen in de Nice Plains zouden zich moeten overgeven aan het reserveringssysteem.” Kolonel Dodge zei in 1867: ‘Elke dode buffel is een verdwenen Indiaan’, en Delano schreef in zijn jaarverslag uit 1872: ‘De snelle verdwijning van het wild uit de voormalige jachtgebieden moet grotendeels in het voordeel werken van onze pogingen om de Indianen op te sluiten in kleinere gebieden, en hen dwingen hun nomadische gewoonten op te geven.”
Deze koloniale strategieën destabiliseerden niet alleen inheemse gemeenschappen, maar brachten ook schade toe aan de biodiversiteit en de algemene gezondheid van onze prairies. Buffels zijn een hoeksteensoort die de prairies waar ze grazen diep voeden. TNC-wetenschappelijk schrijver, Cara Cannon Byington zegt: “Ze hebben een onevenredig groot impact op de algehele gezondheid en productiviteit – de hele trofische cascade van leven – in het ecosysteem.”
Sinds 1978 heeft The Nature Conservancy bizons gekweekt in elf reservaten in tien staten, waaronder ruim 6.000 buffels. TNC is een van de grootste particuliere bizonproducenten in de Verenigde Staten. Al meer dan 30 jaar herstelt InterTribal Buffalo Council (ITBC) het evenwicht in de relatie tussen inheemse gemeenschappen en de Amerikaanse bizon. Dit partnerschap belicht de waarde van de Amerikaanse bizon die verder gaat dan hun verdienste voor natuurbehoud. Tegen de achtergrond van de schade die de kolonisatie aanricht, ondersteunt het terugbrengen van buffels naar inheemse gemeenschappen de inheemse soevereiniteit en herstelt het de spirituele en culturele banden met het dier.