Een van de bekendste ‘superfoods’ van dit second quinoa is al duizenden jaren een gewas binnen de inheemse plattelandsgemeenschappen van Zuid-Amerika. Pre-Columbiaanse volkeren verbouwden de bloeiende plant eerst in de Andes als veevoer, maar uiteindelijk vond hij zijn weg naar het bekken van het Titicacameer. Peru en Bolivia, waar de oude beschavingen het verbouwden voor menselijke consumptie. Toen de Spanjaarden in de 16e eeuw in de regio arriveerden, vervingen ze quinoa door granen, hoewel de eerste – een bijzonder stevig gewas – gelukkig op grotere hoogte bleef groeien.

Toch was het pas een paar decennia geleden dat quinoa in wereldwijde populariteit explodeerde, aangeprezen werd als een gezonder alternatief voor rijst (en gebruikt werd als ingrediënt in alles, van salades tot muffins) en het Zuid-Amerikaanse landbouwsysteem volledig transformeerde.

© André Bärtschi / WWF

Maar terwijl de quinoa-explosie aanvankelijk een kans werd voor boeren uit de Andes om winst te maken, resulteerde dit al snel in een toename van lager gelegen, grootschalige boerderijen die gebruik maakten van mechanische landbouw, pesticiden en goedkope arbeid om aan de vraag te voldoen. Niet alleen waren kleinere boeren niet in staat om te concurreren op een drukkere markt, maar veel van deze grootschalige productiemethoden veroorzaakten grote schade aan het oude gewas en aan de natuur zelf.

Volgens WWF bevindingen“Voedselproductie is de enige grootste bedreiging voor de natuur van vandaag.” We kappen bossen en ruimen belangrijke leefgebieden voor wilde dieren op om ruimte te maken voor additional gewassen en vee, waardoor veel van onze natuurlijke systemen worden gedestabiliseerd.

Dan is er nog het feit dat 75% van de mondiale voedselvoorziening afkomstig is van slechts twaalf planten en vijf diersoorten, waarbij rijst, maïs en tarwe bijna 60% van de calorieën uit planten in het gehele menselijke dieet uitmaken. Als boeren zich beginnen te concentreren op het produceren van alleen de gewassen en/of het fokken van vee dat winstgevend is, leidt dit tot een verlies aan biodiversiteit en een verhoogd risico op uitbraken van ziekten en plagen – evenals het gebruik van pesticiden en herbiciden om zich daartegen te beschermen. Door het gebrek aan vruchtwisseling raakt de bodem zijn voedingsstoffen kwijt, waardoor de hoeveelheid bouwland (teelt) kan afnemen.

Van de veranderingen in landgebruik tot productie, verwerking, transport, verpakking en detailhandel, de voedingsindustrie is verantwoordelijk voor ongeveer een kwart van alle broeikasgasemissies, wat een belangrijke rol speelt in de klimaatverandering. Excessive weersomstandigheden zoals bosbranden, overstromingen en droogte komen op hun beurt veel vaker voor, waardoor onze ecosystemen en niet te vergeten de wereldeconomie nog verder worden beschadigd.

© PA Pictures / Alamy Inventory Foto

“Of het nu gaat om de manier waarop we het verbouwen of om wat we eten, voedsel heeft invloed op alles wat we doen”, zegt Sam Wildmansenior programmamedewerker duurzame eiwit- en voersystemen van WWF.

Opnieuw nadenken over wat en hoe we eten

Omdat onze vraag naar voedsel op een exponentieel niveau groeit (volgens de Verenigde Naties, “De verwachting is dat de wereldbevolking dat ook zal doen met bijna 2 miljard toenemen personen in de komende 30 jaar, van de huidige 8 miljard naar 9,7 miljard in 2050”), is het belangrijk om opnieuw na te denken over wat en Hoe we eten.

Hier bij WWF hebben we dat geleerd duurzame diëten zijn essentieel voor het verbeteren van onze voedselsystemen. In 2019 werkte WWF zelfs samen met het in Duitsland gevestigde voedsel- en drankenmerk Knorr om de publicatie te publiceren Toekomstige 50 voedingsmiddelen rapport, een compilatie van “50 voedingsmiddelen voor gezondere mensen en een gezondere planeet.” Elk van de opgenomen voedingsmiddelen is plantaardig, gunstig voedzaam en kan de milieueffecten op de totale voedselvoorziening en alle aspecten van de toeleveringsketen helpen verminderen, inclusief alles van productie en verwerking, distributie, detailhandel, consumptie en verwijdering.

© Reetta Pasanen / WWF

De Future 50-lijst bevat voedingsmiddelen als algen, waterkers, boerenkool, paarse yams en ja, quinoa, die ondanks een mondiale markt voor slechts een paar variëteiten ongeveer 3.000 verschillende soorten heeft om uit te kiezen. Naast dat ze zowel betaalbaar als enigszins toegankelijk zijn, zijn deze voedingsmiddelen ook een geweldige manier om lokale voedselsystemen te diversifiëren.

Werken met de natuur

Maar volgens Wildman, die uit een boerenfamilie van de achtste generatie komt, is het belangrijk op te merken dat sommige voedingsmiddelen (zoals rundvlees) vaak een slechte rap krijgen, alle eten dient een doel. “De focus van het voedselteam van WWF ligt echt op duurzame voedselproductie”, zegt hij. Dit betekent dat WWF werkt samen met belanghebbenden om ervoor te zorgen dat voedsel niet alleen voedzaam, divers, betaalbaar en milieuvriendelijk is, maar ook helpt mondiale problemen zoals landgebruik vorm te geven en te verbeteren.

“Hoewel de voedselproductie ongelooflijke risico’s en negatieve gevolgen of verliezen voor het milieu met zich meebrengt,” zegt Wildman, “is het ook onze grootste hefboom voor verandering en onze grootste kans om een ​​positieve impression te hebben op het systeem, op de planeet en op de resultaten die we nodig hebben. bereiken.”

Voor boeren betekenen duurzame voedselsystemen het integreren van managementpraktijken zoals regeneratieve landbouw, wat enorm belangrijk is voor het garanderen van gezonde, numerous en veerkrachtige bodems in onze voedselproductiesystemen, het planten van bodembedekkers om de bodem en zijn voedingsstoffen op zijn plaats te houden, en het laten grazen van vee, wat helpt bij het verbeteren van graslanden door het vastleggen van koolstof en het vergroten van de plantenvariëteit. Het betekent ook dat prioriteit moet worden gegeven aan het behoud van het landschap, wat niet alleen kan bijdragen aan het waarborgen van de biodiversiteit door corridors voor wilde dieren met elkaar te verbinden en te behouden, maar “het is ook een geweldige kans om koolstof huge te leggen en een positieve rol te spelen in de klimaatverandering”, zegt Wildman.

De regeneratieve boer Hywel Morgan met zijn hooglandrunderen, die naast zijn gekruiste korthoornschapen grazen op zijn boerderij in Wales. © David Bebber / WWF-VK

Wat consumenten kunnen doen

Het draait allemaal om verantwoord eten.

Voedsel is een van de basisbehoeften van het leven, maar de hoeveelheid voedsel die mensen jaarlijks weggooien is verbazingwekkend. “Het gemiddelde Amerikaanse huishouden gooit $1500 per jaar aan voedsel weg, wat krankzinnig is”, zegt Wildman, die verschillende suggestions heeft over manieren waarop we zelf een positieve impression kunnen hebben op de bescherming van voedselsystemen.

1. “Wees vanuit voedselperspectief strategisch in wat je koopt en/of weggooit”, zegt hij. Voedselafval dat op een stortplaats belandt, speelt een belangrijke rol bij de productie van voedselafval methaan, een zeer krachtig broeikasgas. Dit is waar het upcyclen van voedsel – of het gebruik van voedsel of voedselresten die je normaal gesproken weggooit – een rol speelt. In plaats van wat snel bederfelijk fruit weg te gooien, zegt Wildman, kun je er bijvoorbeeld een smoothie van maken en die invriezen. Liggen groenten gewoon in je koelkast? “Verwerk ze in een willekeurig roerbakgerecht.”
2. Plan uw maaltijden voordat u naar de winkel gaat, maak een lijst van wat u nodig heeft en organiseer het voedsel in uw kasten en koelkast, zodat u weet wat u al heeft. “Zodat je niet met twee blikjes zwarte olijven komt te zitten die je niet nodig hebt”, zegt Wildman, of meer balsamicoazijn dan je weet wat je ermee moet doen.
3. Vries voedsel in dat u niet meteen te pakken krijgt, zodat het bruikbaar en vers blijft, en plaats meer bederfelijk voedsel naar de voorkant van uw koelkast, zodat het zichtbaar is.
4. Gebruik uw gezond verstand als het gaat om ‘houdbaarheidsdatum’ en ‘verkoopdatum’, en begrijp hun betekenis (geen van beide betekent bijvoorbeeld dat het eten bedorven is, alleen dat het zijn hoogste kwaliteit heeft bereikt). Er bestaat bijvoorbeeld, zegt Wildman, een fenomeen van ‘gooi het weg als je twijfelt’, maar er is enige speelruimte. “Gooi het weg als het niet meer veilig is om te eten of als de kwaliteit achteruit is gegaan”, zegt hij.

Positieve oplossingen

Of het nu gaat om het opnemen van meer soorten quinoa in onze voeding of om het bewust omgaan met restjes, er zijn veel manieren waarop wij als consumenten kunnen eten om onze voedselsystemen te verbeteren en daarbij de natuur te helpen beschermen.

© naturepl.com / Gavin Hellier / WWF

“Ik denk dat het er echt toe doet dat we samenwerken om bij te dragen aan een positieve oplossing van duurzame voedselsystemen”, zegt Wildman, “door ons te concentreren op wat Wij kunnen doen om veranderingen in duurzame productiepraktijken en onze eigen voedselconsumptie te beïnvloeden.”