Nick MacKinnon is een freelance docent wiskunde, Engels en middeleeuwse geschiedenis, en woont boven Haworth, in het laatste bewoonde huis vóór Prime Withens = Wuthering Heights. In 1992 richtte hij de succesvolle Marketing campaign to Save Radio 4 Lengthy Wave op terwijl hij in het gips zat na een rotsklimongeval op Skye. Zijn gedicht ‘Het metrieke stelsel’ gained de Ahead Prize 2013. Zijn actuele verzen en satire verschijnen in de Spectator, en zijn puzzels en problemen in de Sunday Instances en American Mathematical Month-to-month. E-mail: (e-mail beveiligd)

In 2018 behaalden Mark Avery en zijn crowdfunders een overwinning op Walshaw Moor in West Yorkshire, tussen Hebden Bridge en het Brontë-bolwerk Haworth. Pure England was ervan overtuigd dat een voorgesteld spoor over de heide zou resulteren in “een aanzienlijk verlies als we de totale hulpbronnen in het hele gebied en het belang van deze habitat in de nationale en internationale context in ogenschouw nemen.” (Klik hier).

Nu, in januari 2024, ligt er bij de Calderdale Council een ‘suck it and see’-scopingvoorstel voor 65 windturbines op Walshaw Moor, op hetzelfde land dat eigendom is van Richard Bannister. Mark heeft zo vriendelijk geweest ruimte te maken voor een gastblog over de heide. Elke twee weken loop ik naar een van de voorgestelde turbinelocaties en schrijf erover, en hoe de campagne zich ontwikkelt.

We zijn begonnen met een reeks verhalen in de nationale en lokale kranten (Halifax Courier 15/12/23, Guardian 8/1/24, Day by day Mail 8/1/24, 14/1/24, Keighley Information 11/1/ 24), maar het kan zijn dat we deze ontwikkeling, en de opvolgers ervan, tientallen jaren zullen moeten tegenwerken, dus deze blogs zullen geduld moeten hebben. We hoeven niet alles in één keer te zeggen.

Turbine 11: Mere Stones (rasterreferentie: SD 953 343, wat3woorden /// landschap.puncture.reverted)

10 januari 2024 Het regent al sinds oktober, maar dit was een koudere week. Ik loop vanaf de Widdop-weg naar Mere Stones. Het charisma van dit landschap is levendig in de kloven en randen, bij Hardcastle Crags of Lumb Gap, in het metselwerk van Hebden Bridge en de gemeenschap die daar wordt ondersteund, maar de onnadrukkelijke kracht van het stroomgebied van Walshaw is voor mij onduidelijk als ik de centimeters omhoog loop. -breed pad over Sutcliffe Tough. Ter vergelijking: Greave Pasture lijkt op een door schapen gemaaid gazon. De boer, de enige persoon die ik zal zien, is zijn kudde aan het weiden en roept: ‘O, wat doe je?’ terwijl ik passeer. Zijn pick-up beweegt zich met minder dan stapvoets over het gladde spoor langs de kant van Greave Clough. Ik ben bang om de Stenen te vinden, maar de grensmuur van het weiland is op de grond web zo duidelijk als op de kaart. Een paar minuten verderop is een quad-fietspad als de plooi in de broek van een sergeant-majoor in de heide gestreken en gaat rechtstreeks naar de Stones.

De naam ‘mere’ komt van het Oud-Engelse gemære = grens, en deze verweerde stenen zouden welkom zijn geweest bij een middeleeuwse landmeter, die de grenzen van een of ander feodaal bezit in dit grimmige landschap beschrijft. Onder de voeten ligt wat veenmos, maar zwarte turf glinstert in het licht van vier uur onder een laagje olieachtig water. Het magazine niet zichtbaar zijn en stoot CO2 uit. Plotseling komt de grond vlak te liggen op de plek van Turbine 11.

Op de West Using Moors krijg je dit plotselinge inzicht in hun grootsheid als je de 430 meter lange contour oversteekt. Je ooglijn loopt naar plaatsen ver weg op dezelfde hoogte: sommige, zoals Stoodley Pike, trekken de aandacht als bliksem naar staal; de meeste bieden het platte dak aan waar je op staat. De voorgrond scheert over het dal en vindt nog een vlakke touchdown, en nog een, waarbij het geheel reageert op de horizontale vlakken in het molensteengruis, dat nog steeds te zien is in de Mere Stones, aangelegd als zandbanken in een uitgestrekte rivierdelta in het Carboon. Ik neem tien minuten de tijd om langs de omtrek te lopen van wat volgens mij het litteken van de fundering van een turbine zou kunnen zijn. De onderstaande foto, van het nieuwe Viking-windpark in Shetland, laat zien hoe dit eruit zou kunnen zien, en what3words levert zijn eigen toevallige poëzie: /// panorama.puncture.reverted.

Een groot deel van mijn wandeling van vandaag zal waarschijnlijk bedekt zijn met een ‘zwevende’ toegangsweg, en aan het einde zal er een steekwond zijn, dichtgemaakt met beton (Klik hier). Hier zullen de generators zich clusteren. Kijkend naar het noorden, met uw rug naar T11, zullen T13 en T15 zich verdringen in het zicht vóór T21 en T18 op Heather Hill, op minder dan anderhalve kilometer afstand.

Het licht gaat uit terwijl ik naar beneden loop, en de sombere glans op Gorple glijdt weg. De andere kant van Greave Clough wordt doorkruist met de rechthoekige stigmata van verbrande heide. Ik woon op de heide boven Stanbury, waar de heer Bannister eigenaar is van de schietrechten, maar niet van het land, en ben gewend aan deze littekens, maar het regime van branden is hier van een andere omvang. In latere blogs zal ik de managementgeschiedenis beschrijven. Door dit aangetaste oppervlak aan een steile klifzijde kan de afvoer versnellen (kijk hier).

Dan merk ik, zonder het te willen, dat ik als een wulp denk. “Ik zal nergens in de buurt van die twee platanen nestelen: kraaien.” Recente wetenschap (Klik hier) laat zien dat wulpen het nestelen in een bufferzone op 500 meter van een turbine vermijden. De bruine cirkel op de kaart is een voorbeeld van wat we de Wulpuitsluitingszone zullen noemen. Walshaw Moor is een broedplaats voor op de grond broedende vogels en jachtopzieners zijn trots op de incidentele bescherming die een ‘beheerd’ heidegebied biedt aan de eieren en kuikens van veldleeuweriken, kieviten, velduilen, weidepiepers en wulpen. Teken een bruine cirkel rond elke turbine en er is geen heide meer over. Geen van deze soorten, waarvan sommige ernstig met uitsterven bedreigd zijn, zal zich nestelen in het geperforeerde geïndustrialiseerde landschap dat de heer Bannister voorstelt.

Ik neem een ​​koers van de slordige plantage af om het pad over het ruige gebied te vinden, waarbij ik de zwaartekracht volg die de stormvloed over turbineblokken, getroffen leidingen en servicewegen zal versnellen, het Graining Water in en richting Hebden Bridge en Mytholmroyd.

Turbine 11: De loutere stenen

We weten niet welke grens ze markeerden,

maar laten we voorlopig geloven dat ze het punt verdeelden

waar de aarde de hemel ontmoet.

Iets van een dier hier, gehurkt

tussen de heidevelden.

Een gevlekt beest, verbrand van huid,

de stenen lagen laag en stil.

Ingebed in mos en turf,

hoeders van klough en sike,

wachtend en met de mond vol tanden.

Lydia Macpherson

Lydia Macphersons collectie, ‘Houd van mij’ is uitgegeven door Zout. Haar voorouders boerden Prime Withens, wiens locatie vermoedelijk de inspiratiebron was voor ‘Wuthering Heights’ van Emily Brontë.