Er wordt mij vaak gevraagd wat ‘niet-dieet’ eigenlijk betekent, zowel in algemene termen als specifiek wanneer een diëtist of andere zorgverlener hun aanpak omschrijft als ‘niet-dieet’ of ‘anti-dieet’. Wat is een aanpak zonder dieet, en is gewichtsverlies zonder dieet echt iets?
Dit zijn uitstekende vragen, omdat deze termen (‘niet-dieet’ meer dan ‘anti-dieet’, denk ik) vaak verkeerd worden voorgesteld, opzettelijk of per ongeluk. Ik voel me ooit in het laatste kamp, ben ik bang. Laat ik beginnen met wat het betekent om geen dieet te volgen of een niet-dieetbenadering te hebben, en dan zal ik het hebben over hoe deze ideeën tot iets anders kunnen worden verdraaid.
Gaandeweg zal ik het ook hebben over hoe praten over een ‘niet-dieet’-benadering een beetje anders voelt nu in een tijd waarin we worden gebombardeerd met artikelen en tv-specials over ‘wondermiddelen’ voor gewichtsverlies.
De geest van “niet-dieet”
Hoewel mijn exacte woorden enigszins kunnen verschillen van wat een andere niet-dieetdiëtist zou zeggen als u hem deze vraag zou stellen, Ik definieer ‘niet-dieet’ als mijn cliënten niet op een pad zetten waarbij ze opzettelijk proberen hun lichaam te verkleinen of hun vorm te veranderen. Ik ben geen voorstander van het tellen van calorieën of vetgrammen of koolhydraten of punten in het belang van het veranderen van de lichaamsgrootte of -vorm, of om te proberen er gespierder uit te zien.
Dit omvat het niet opzettelijk nastreven van gewichtsverlies, maar dit betekent niet dat ik weiger om het verlangen naar gewichtsverlies te bespreken, omdat de druk reëel is – van de samenleving, van zorgverleners, van familie, van onszelf. (“I weten diëten heeft voor mij nooit iets goeds opgeleverd, maar ik voel nog steeds de drang om het te proberen nog een keer.”) Ik wil een veilige ruimte bieden om deze dingen te bespreken.
Ik ben ook geen voorstander van rigide diëten in naam van de gezondheid waar ze niet nodig zijn. Ik ben bijvoorbeeld geen voorstander van rigide ‘clear Consuming’-diëten of de ‘auto-immuunprotocollen’ die overal beschikbaar zijn waar boeken worden verkocht, ook al zijn ze niet gebaseerd op feitelijk wetenschappelijk bewijs. Dit betekent niet dat ik iemand niet zal helpen eet op een evidence-based manier ter ondersteuning van een gediagnosticeerde gezondheidstoestand of risicofactor, zoals pre-diabetes of het prikkelbaredarmsyndroom.
Sterker nog, ik assist cliënten actief met het doorbreken van rigide diëten en eetpatronen. Bij sommige cliënten betekent dit dat ze moeten stoppen met diëten voor gewichtsverlies. Voor anderen betekent dat genezing van orthorexia (een ongezonde obsessie met gezond eten). Dat betekent niet dat gezondheid er niet toe doet; dat geldt voor al mijn cliënten. Maar THier zijn veel manieren om voor onze gezondheid te zorgen, waarbij we ons lichaam niet hoeven te manipuleren of een obsessieve relatie met eten en lichamelijke activiteit moeten onderhouden.
Wat wordt afgeschilderd als een ‘niet-dieet’-aanpak?
Zoals ik al zei, oefende ik niet altijd op deze manier. In feite beoefende ik meer dan drie jaar lang wat ik een ‘niet-dieet’-benadering van gewichtsbeheersing noemde. Ik begrijp nu dat dat eigenlijk niets is, omdat het opzettelijk nastreven van gewichtsverlies is de definitie van ‘dieet’ (afgezien van de bredere definitie van ‘dieet’ zoals ‘hoe we eten’).
Toen ik patiënten hielp met een dieet zonder dieet, vroeg ik ze niet om calorieën, koolhydraten, vet, enz. te tellen. Ik hielp ze wel met het aanbrengen van veranderingen veranderingen – zoals ‘bewust zijn’ van portiegroottes – met het uitdrukkelijke doel om af te vallen, en ik woog er veel elke keer dat ik ze zag. Mijn toenemende ongemak over het feit dat ik bijdroeg aan de obsessie met een getal op een schaal bracht mij ertoe een aantal carrièrewijzigingen door te voeren.
Het idee van ‘niet-dieet’ wordt vaak misbruikt door de ‘wellnesscultuur’. De meest voorkomende uiting hiervan is een strikt dieetplan dat beweert een ‘optimale gezondheid’ te ondersteunen of een vage reeks symptomen te genezen die naar verluidt het gevolg zijn van een auto-immuunreactie, voedselgevoeligheden, lekkende darmen of iets dergelijks.
Ik denk aan een populair protocol (waar een paar boeken op staan) dat specifiek stelt dat het niet bedoeld is als afslankdieet, maar toch zeggen ze ook dat veel mensen wel wat gewicht verliezen. Ik ben er vrij zeker van dat elke cliënt van mij die het in het verleden ooit heeft geprobeerd, dit deed met de bedoeling om af te vallen, zelfs als hun primair bedoeling was ‘gezondheid’.
Soms is het coöpteren van ‘niet-dieet’ veel flagranter. Veel apps en programma’s voor gewichtsverlies zeggen dingen als “(Naam van de app) is geen dieet – een dieet volgen zou niet pijnlijk moeten zijn.” Nou, dit zijn diëten, en ik heb klanten gehad die met mij begonnen te werken omdat een app of programma die beweerde ‘niet-dieet’ te zijn, hun eetbuien opnieuw veroorzaakte of hen weer op een eng pad naar eten en lichaamsbeweging begon te sturen. obsessie. Gelukkig hadden ze het zelfbewustzijn om te merken dat de waarschuwingsbellen in hun hoofd afgingen.
Nu hebben we farmaceutische bedrijven die op een nieuwe manier “niet-dieet” coöpteren: “Diëten werken niet, het is niet jouw schuld, neem in plaats daarvan ons medicijn.” Maar deze medicijnen zijn niet goedaardig. Ze verminderen de eetlust, ze kunnen het moeilijk maken om voldoende te eten om aan de voedingsbehoeften te voldoen, en ze kunnen zelfs nog ernstiger bijwerkingen hebben.
Als je geen dieet volgt, wat dan?
Dieetcultuur en welzijnscultuur zijn zo met elkaar verweven dat het eigenlijk moeilijk is ze van elkaar te scheiden. De introductie van nieuwe medicijnen voor gewichtsverlies heeft dit ingewikkelder gemaakt. Dit bevordert alleen maar het idee dat afvallen het belangrijkste is dat je voor je gezondheid kunt doen, zelfs als je tegen jezelf zegt dat de veranderingen die je aanbrengt niet echt over afvallen gaan, maar over afvallen. gezondheid.
Dit is iets waar ook veel mensen over struikelen die zich bezighouden met intuïtief eten. Tot mijn grote ontsteltenis (en tot de nog grotere ontsteltenis van de twee diëtisten die het mannequin voor intuïtief eten hebben ontwikkeld) zijn er diëtisten en andere beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg die zichzelf daadwerkelijk op de markt brengen als het aanbieden van gewichtsverlies door middel van intuïtief eten.
Als je dit ooit ziet, ren dan de andere kant op. Het betekent dat ze niet echt gecertificeerd zijn in intuïtief eten, omdat je kunt intuïtief eten niet beoefenen terwijl je gewichtsverlies nastreeft.
Nu willen veel van mijn cliënten die bij mij komen om intuïtief eten te leren, nog steeds gewichtsverlies. Vaak zijn ze bezig met het beëindigen van hun dieet, maar zijn ze nog steeds een beetje aan het twijfelen. Sommigen van hen overwegen een afslankmedicijn, vaak omdat hun arts hen in die richting duwt.
Als de dieetcultuur eenmaal in je zit, kan het enige tijd duren voordat je er echt van loskomt. Soms zijn ze behoorlijk wanhopig op zoek naar de gedachten, gevoelens en drang van de dieetcultuur om gewoon weg te gaan. Ik begrijp het. En ik ben er geweest.
Gerelateerde berichten:
Wat als je gewichtsverlies EN voedselvrede wilt?
Ik herinner mijn cliënten die worstelen met dieetgedachten eraan dat we onze gedachten en gevoelens niet kunnen beheersen. maar we kunnen ervoor kiezen om er niet naar te handelen, en we kunnen strategieën ontwikkelen om op de golf van een drang naar diëten te surfen totdat deze verdwijnt. Wat belangrijk is, is dat je niet streeft naar gewichtsverlies terwijl je probeert een intuïtieve eter te worden. Dit is om twee redenen superbelangrijk:
- Het is onmogelijk om de principes van intuïtief eten in praktijk te brengen (inclusief het eren van je honger, je volheid voelen en vrede sluiten met eten) als je gefocust bent op de weegschaal, of op hoeveel calorieën of koolhydraten er zitten in wat je internet hebt gegeten.
- Intuïtief eten helpt het lichaam zijn natuurlijke gewichtsbereik te vinden, en dat kan hoger, lager of ongeveer hetzelfde zijn vergeleken met waar iemand begon. Dit hangt over het algemeen af van de mate waarin iemand zich beperkt (als gevolg van een dieet of een restrictieve eetstoornis) of te veel eet buiten de signalen van volheid en tevredenheid van zijn lichaam (als gevolg van eetbuien, overmatig emotioneel eten, of simpelweg niet kunnen luisteren naar hun lichaam).
Ik beloof nooit gewichtsverlies met intuïtief eten, om de redenen die ik zojuist heb genoemd. Ik heb nr. 1 en nr. 2 waargenomen bij mijn cliënten (hoewel mijn cliënten over het algemeen stoppen met zichzelf te wegen, dus het is moeilijk om precies te zijn over eventuele gewichtsveranderingen). Wat ze er universeel door krijgen, is een groter gevoel van gemak bij het eten, en ze kunnen genieten van gezond en op een evenwichtige manier eten.
Voor sommigen betekent dat minder rigide zijn, oké zijn met goed genoeg in plaats van te streven naar ‘excellent’. Voor anderen betekent dat daadwerkelijk eten meer voedzaam, omdat ze voor het eerst luisteren naar wat hun lichaam wil, in plaats van alleen maar te pakken wat handig is. Dat is veel gemakkelijker wanneer je het idee van ‘goed’ en ‘slecht’ voedsel loslaat, zodat je keuzes maakt vanuit een minder emotioneel geladen mentaliteit.
De kern van het niet-dieet, en het belang van toestemming
Samenvattend: als je ooit ‘niet-dieet’ ziet gebruikt in combinatie met het beperken van calorieën, koolhydraten, vet, punten (of een soortgelijke maatstaf), of met het veranderen van de lichaamsgrootte en -vorm, dan is het geen ‘niet-dieet’!
Dat wil ik ook herhalen Ik veroordeel mensen niet omdat ze willen afvallen (gezien de maatschappij waarin we leven en de dieetcultuurwateren waarin we zwemmen). Dat zou geen enkele echte diëtist die geen diëtist is, deze time period waardig vinden. Er zijn gewoon betere, meer holistische manieren om echte fysieke en mentale/emotionele gezondheid te benaderen, en wij helpen mensen die manieren te vinden.
Ik steun ook volledig geïnformeerde, op toestemming gebaseerde besluitvorming wanneer het onderwerp gewicht ter sprake komt in verband met gezondheid, vooral nu zoveel artsen graag medicijnen voor gewichtsverlies willen voorschrijven, en er zoveel hype is dat deze medicijnen een ‘marvel’ zijn (dat zijn ze niet).
Wat zijn mogelijke risico’s en waarschijnlijke bijwerkingen? Weten we, op foundation van het bewijsmateriaal, dat afvallen daadwerkelijk een gewenst gezondheidsresultaat zou opleveren, of is de drang naar gewichtsverlies gebaseerd op de veronderstelling dat als je niet afvalt, je op een bepaald punt in de onvoorziene toekomst een gezondheidsprobleem (iets dat voor iedereen, van welk gewicht dan ook) kan gelden. Ben je bereid om voor altijd aan de drug te blijven? Wat zou dat financieel betekenen en in termen van de kwaliteit van een leven waarin het moeilijk kan zijn om zelfs maar te eten? Er zijn zoveel vragen, en ik vrees dat ze in veel gevallen niet volledig worden beantwoord.
Carrie Dennett, MPH, RDN, is een in de Pacific Northwest gevestigde geregistreerde diëtist, voedingsdeskundige, freelance schrijver, intuïtief eetadviseur, auteur, en luidspreker. Haar superkrachten omvatten voedingsmythen doorbreken En inspirerende vrouwen om zich beter in hun lichaam te voelen en voedselkeuzes te maken die plezier, voeding en gezondheid ondersteunen. Dit bericht is uitsluitend voor informatieve doeleinden en vormt geen geïndividualiseerd voedings- of medisch advies.
Op zoek naar 1-op-1 voedingsadvies? Carrie biedt een 6 maanden Meals & Physique programma (intuïtief eten, lichaamsbeeld, mindfulness, zelfcompassie) en a IBS-managementprogramma van 4 maanden (low-FODMAP dieetcoaching met de nadruk op het vergroten van de voedselvrijheid). Bezoek de hyperlinks voor meer informatie en boek een free of charge kennismakingsgesprek om te zien of het programma goed bij je previous, en of wij goed bij je passen!
