Bridges nam voor het eerst op voor het in Nashville gevestigde Mega Data met twee single releases uit 1973 van haar originele materiaal: beide singles flopten, maar Bridges kwam onder de aandacht van de president van de uitgever van haar liedjes: Invoice Lowery, die tekende als haar supervisor en Bridges subsidieerde. gedurende een periode van ongeveer twee jaar van het werven van platenlabels, die eindigde toen ze in 1977 bij Polydor tekende.

Het titelloze debuutalbum van Bridges was de inaugurele productie van Steve Buckingham, die de opdracht kreeg om Bridges te produceren nadat hij gitaar had gespeeld tijdens een van haar eerste sessies. Bridges en haar persoonlijke associate en songwritingpartner Susan Hutcheson hadden een nummer geschreven met de titel “Disco ‘Spherical”, dat op voorstel van Buckingham werd opgenomen als “I Love the Nightlife”, omdat Buckingham vond dat het nummer R&B was in plaats van disco (“Disco ‘Spherical” werd behouden). zoals de ondertitel van het nummer): Bridges zelf zou later toegeven dat ze had gehoopt dat het nummer zou worden ontvangen als een Memphis-soulnummer, en noemde het “iets dat Al Inexperienced zou kunnen zingen”. Het succes van het nummer, dat een ‘sleeper’ High 40-hit werd, stond 27 weken in de Billboard Scorching 100 met een piek van nummer vijf, en verscheen ook in verschillende internationale hitparades, zoals blijkt uit de Billboard’s ‘Hits of the World’-hitlijst. Het nummer stond ook op nummer 5 in de hitlijsten van Report World en Money Field. Het was ook een ‘crossover’-hit, die zelfs op countrymuziekstations werd afgespeeld. Op de hoes van de titelloze LP uit 1978 staat een vroege skylinefoto van Atlanta, Georgia.

In 1978 was Bridges genomineerd voor een Grammy en was hij de openingsact met “I Love the Nightlife”. De titelloze LP van Bridges, Alicia Bridges, steeg ook in de hitlijsten van Billboard, Money Field en Report World en de LP bleef tot 35 weken in de hitlijsten staan. Zowel de LP als de single-release waren internationale successen, en “I Love the Nightlife” bereikte de prime 40 in Groot-Brittannië, Duitsland, Spanje en andere Europese landen. Bridges’ muziek was vooral populair in Japan. Ze ontving een RIAA Licensed Gold Report voor de verkoop van meer dan een miljoen exemplaren van haar hitsingle in de VS, evenals een gouden plaat uit Canada.

In tegenstelling tot de indruk die haar succes met “I Love the Nightlife” wekte, was Bridges vooral een zangeres van R&B, rock, blues en liefdesliedjes. “I Love the Nightlife” heeft een duidelijke backbeat en orgel, vergelijkbaar met de R&B uit de vroege jaren zeventig; de oorspronkelijke bedoeling was dat “I Love the Nightlife” een R&B-nummer zou worden, maar toen Invoice Lowery het nummer voor het eerst hoorde, zag hij het discopotentieel ervan: vervolgens werd er een 12″ single-remix gemaakt door Jim Burgess, die uiteindelijk een wereldwijde clubhit werd. .

“I Love the Nightlife” is te zien in verschillende movies, waaronder Love at First Chew, The Final Days of Disco en The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert. bron