Dank aan onze Nature Community-partner, Saturna Island Marine Analysis & Schooling Society (SIMRES), voor het delen van deze informatieve weblog.

Walvissen van de Salish Zee

De Salish Zee, gelegen in de binnenwateren van de Pacific Northwest, is een marien ecosysteem dat rijk is aan biodiversiteit. De naam is een eerbetoon aan de inheemse volkeren van meer dan 40 First Nations die de vele verschillende Coast Salish-talen spreken en de eersten waren die in het gebied woonden en voor het gebied zorgden. Het strekt zich uit over de binnenwateren ten zuiden van Campbell River, tussen Vancouver Island en het vasteland van British Columbia, tot aan Puget Sound in de staat Washington.

De Salish Zee is de thuisbasis van zowel tand- als baleinwalvissen. Tandwalvissen, waaronder dolfijnen en bruinvissen, hebben tanden en jagen actief op prooien. Ze zijn in staat tot echolocatie, wat het vermogen is om geluid en trillingen te gebruiken om te navigeren en voedsel te lokaliseren. Baleinwalvissen kunnen niet echoloceren en hebben platen in hun mond die voedsel filteren terwijl ze water opnemen om zich te voeden. Deze platen zijn gemaakt van hetzelfde eiwit dat menselijk haar maakt.

Orka’s (ook wel orka’s genoemd) zijn de prominente bewoners van de Salish Zee. Er zijn twee verschillende ecotypes orka’s in de Salish Zee: Bigg’s (ook wel Transients genoemd) en Residents. Hoewel verschillende ecotypes van orka’s tot dezelfde soort behoren, socialiseren ze niet en broeden ze niet samen, hebben ze verschillende diëten en kunnen ze er voor een geoefend oog heel anders uitzien. Ingezeten orka’s eten vis en leven in grote familiale groepen die peulen worden genoemd, terwijl de orka’s van Bigg voornamelijk jagen op andere zeezoogdieren en vaak in kleinere groepen verblijven. De twee verschillende populaties van ingezeten orka’s in de Salish Zee zijn de noordelijke bewoners en de zuidelijke bewoners.

Bultruggen zijn de meest voorkomende baleinwalvissen die in de Salish Zee worden gespot en zullen het gebied bezoeken tijdens hun trekroutes tussen hun zomervoedselgebieden in het noorden en hun wintergeboortegebieden in het zuiden. Grijze walvissen komen tijdens hun trekroutes af en toe de Salish Zee binnen, maar niet zo vaak als de bultruggen. Sommige gewone dwergvinvissen brengen hun zomers door in de Salish Zee, vaak in de buurt van de San Juan-eilanden.

Zuidelijke ingezeten orka breekt uit voor de kust van het eiland Saturna. Fotocredit: Lauren Laturnus.

Staat van instandhouding

In de jaren zestig en zeventig werden veel orka’s gevangen voor tentoonstelling in mariene parken, waardoor schade werd toegebracht aan individuele walvissen en wilde populaties. De populatie orka’s in het Zuiden leed enorme verliezen en daalde tot slechts 71 exemplaren. Hoewel de populatie kortstondig toenam, met een piek van 98 exemplaren halverwege de jaren negentig, daalde deze snel en ernstig weer tot 78 exemplaren in 2001. Vanaf juli 2023 waren er 75 zuidelijke orka’s, en deze worden in Canada als bedreigd beschouwd. Hoewel de noordelijke bewoners ook worden getroffen door vangsten en afname van prooien, hebben ze sinds de jaren zeventig een langzame toename van de populatieomvang ervaren en staan ​​ze momenteel op de lijst van bedreigd. Het vangen of kweken van walvissen is nu illegaal in Canada.

De populatie orka’s van Bigg en hun aanwezigheid in de Salish Zee zijn de afgelopen jaren toegenomen. Dit is waarschijnlijk te danken aan het herstel van hun prooisoorten, met title de gewone zeehond, die zich begon te herstellen nadat in de jaren zeventig de jachtregelgeving werd ingevoerd. Ondanks de recente toename worden de orka’s van Bigg nog steeds vermeld als bedreigd onder de Species at Threat Act (SARA) en wordt hun populatie niet als stabiel beschouwd.

Bigg’s orka’s in de Saturna Island Interim Sanctuary Zone. Fotocredit: Mikayla Younger

In het verleden vormde de commerciële walvisjacht eeuwenlang een bedreiging voor baleinwalvissen zoals bultruggen en grijze walvissen. Nadat de commerciële walvisvangst in 1966 werd stopgezet, begonnen veel van hun populaties zich echter te herstellen. Hoewel bultruggen sinds eind jaren 2000 een merkbare terugkeer naar de Salish Zee hebben gemaakt, wordt de populatie in het noorden van de Stille Oceaan in Canada vermeld als een soort van bijzonder belang. Gewone dwergvinvissen en de trekvogelpopulatie van grijze walvissen in het noordelijke deel van de Stille Oceaan lopen momenteel geen risico.

Gevaren voor walvissen in de Salish Zee

Je kunt je afvragen waarom orka’s en bultruggen nog steeds worden vermeld als bedreigde soorten, ook al is de vangst voor amusement en de commerciële walvisvangst nu illegaal. De belangrijkste oorzaken van hun achteruitgang zijn de beschikbaarheid van prooien (voedsel), lawaai en fysieke verstoring van schepen, evenals milieuverontreinigende stoffen.

Wat eten deze walvissen? Chinook-zalm is de belangrijkste prooisoort voor de noordelijke en zuidelijke orka’s, en hun overleving hangt nauw samen met de overvloed aan Chinook-zalm, die halverwege de jaren negentig scherp daalde en sindsdien laag is gebleven. Tot overmaat van ramp is het zuidelijke deel van de Salish Zee een van de drukste scheepvaartroutes ter wereld. Het maritieme verkeer omvat hier ook recreatieve watersporters die genieten van de prachtige schoonheid van de regio. Het totaal aantal vaartuigen zorgt voor veel onderwatergeluid! Dit maakt het steeds moeilijker, vooral voor de orka’s uit het Zuiden, om hun prooi te vinden vanwege het geluid van schepen dat hun vermogen om te echoloceren en met elkaar te communiceren belemmert.

Bovendien vormen vaartuigen een fysieke bedreiging voor walvissen, omdat aanvaringen ermee vaak leiden tot ernstig letsel of de dood. Dit is vooral zorgwekkend voor baleinwalvissen, omdat ze geen echolocatie kunnen maken en zich mogelijk minder bewust zijn van de aanwezigheid van schepen om hen heen. Er is ook waargenomen dat de aanwezigheid van schepen het gedrag van walvissen beïnvloedt, zoals het verminderen van de hoeveelheid tijd die wordt besteed aan foerageren en strandwrijven, een uniek gedrag van de noordelijke bewoners.

Zuidelijk ingezeten orkakalf geboren in 2022, bekend als J59 of Sxwyeqólh (uitgesproken als Swee-a-kosh), komt uit het water vóór haar moeder J37 of Hy’Shqa (uitgesproken als HY-shka) in juni 2023. Fotokrediet: Rachel Fairfield Checko

Samenwerken om de walvissen te redden

Om het herstel van de orka’s in het Zuiden te ondersteunen, heeft de Canadese regering beheersmaatregelen geïmplementeerd, waaronder visserijbeperkingen en verkeersregels voor schepen. Eén maatregel om de gevolgen van schepen aan te pakken was het instellen van twee Interim Sanctuary Zones (ISZ), gelegen langs Pender Island en Saturna Islands. Sinds 2019 zijn ze van kracht vanaf 1 juni^st tot 30 nov^e. Het is schepen verboden binnen deze gebieden te reizen of te vissen, op zeer beperkte uitzonderingen na. Deze gebieden zijn gekozen vanwege hun historische betekenis als belangrijke foerageergebieden voor de zuidelijke orka’s.

In 2012 kwam een ​​groep inwoners van Saturna Island, die zich zorgen maakten over de gezondheid van het mariene ecosysteem in de Salish Sea, samen om de Saturna Island Marine Analysis and Schooling Society (SIMRES) te vormen. Tegenwoordig zijn ze een succesvolle non-profitorganisatie en hebben ze het Southern Gulf Islands Whale Sightings Community (SGIWSN) gesponsord, een door burgers geleide organisatie met getrainde vrijwilligers van de eilanden Saturna, Pender, Mayne en Galiano die gegevens over walvissen verzamelen en schepen monitoren. in de ISZ’s.

De Saturna ISZ loopt langs de kust van East Level, een populaire eilandbestemming in het Gulf Island Nationwide Park Reserve en een van de beste plekken ter wereld om walvissen vanaf de kust te bekijken. De kust heeft een opmerkelijke diepte, waardoor walvissen heel dicht bij het land kunnen komen. De ISZ en de omliggende wateren dienen ook als een cruciaal ecosysteem voor de orka’s en bultruggen van Bigg, die er vaak rondreizen en foerageren. Af en toe heeft ook een dwergvinvis of grijze walvis een bezoek gebracht aan East Level om hallo te zeggen. Het is niet verrassend dat East Level een geweldige plek is voor onderzoek en de Saturna ISZ is een van de weinige plaatsen in de Salish Zee waar verschillende methoden – zowel automatisch als handmatig – worden gebruikt om walvissen en vaartuigen te detecteren.

Er wordt inderdaad onderzoek gedaan! Sinds 2020 werken masterstudenten in het laboratorium van Dr. Ruth Pleasure aan de Simon Fraser College (SFU) samen met SIMRES en SGIWSN om onderzoek te doen en de ISZ van Saturna Island te monitoren, die een goed zicht heeft op de Boundary Move, de Zuidelijke Straat van Georgia, en een groot deel van de ISZ. Deze studenten hebben bijgedragen aan een beter begrip van walvissen en schepen in de Boundary Move, inclusief hoe COVID-19 het onderwatergeluidslandschap beïnvloedde, de doeltreffendheid van beheersmaatregelen, de drijvende krachten achter de verplaatsing van bultruggen en hoe scheepvaartschepen het akoestische gedrag van de Southern Resident-moordenaar beïnvloeden. walvissen.

Bultrug BCX1658 Kogel voor de kust van het eiland Saturna. Fotocredit: Lauren Laturnus

Dr. Pleasure heeft onlangs ook een samenwerkingsrelatie ontwikkeld tussen haar laboratorium en de QENTOL, YEN (W̱SÁNEĆ Marine Guardians). Dit partnerschap richt zich op de implementatie van inheemse wetenschap om herstelinitiatieven voor walvissen te verbeteren, in de verwachting dat de regering van Canada het belang van inheemse wetenschap zal gaan erkennen.

Ik ben een van de masterstudenten van Dr. Pleasure en zat afgelopen zomer op de eerste rij naar walvissen te kijken! Mijn onderzoek kijkt naar de verschillende methoden, zowel handmatig als automatisch, voor het monitoren van walvissen en vaartuigen, en hoe deze kunnen worden gebruikt om initiatieven voor walvisherstel te verbeteren. Met hulp van mijn onderzoekspartner Rachel en andere leden van het laboratorium van Dr. Pleasure heb ik walvissen en schepen gevolgd met behulp van een apparaat dat theodoliet wordt genoemd. Wanneer gekalibreerd en right gebruikt, kan een theodoliet een betrouwbare coördinaat van de walvis of het vaartuig verschaffen en deze op een kaart plaatsen. Vaartuigen in de ISZ werden gerapporteerd aan de autoriteiten, en alle walvissen werden gerapporteerd aan de Whale Report-app van Ocean Smart.

Een andere detectiemethode die ik aan het beoordelen ben, is het Whale Sighting Community van de Southern Gulf Islands, het burgerwetenschappelijke monitoringprogramma, gesponsord door SIMRES. Dankzij de fondsenwerving voor apparatuur en voortdurende coaching beschikken deze toegewijde vrijwilligers over apparatuur en kennis waarmee ze nauwkeurige rapporten kunnen maken over walvissen en schepen die illegaal vissen of reizen in de ISZ. Hun rapporten dragen bij aan het inzicht in de walvisactiviteit in het gebied en helpen enorm bij de handhaving van de ISZ.

Wat geautomatiseerde detectiesystemen betreft, exploiteert SIMRES hydrofoons (onderwatermicrofoons) in en nabij de ISZ. De audio-opnamen kunnen worden gebruikt om de aanwezigheid van verschillende soorten, ecotypes en peulen te identificeren. Fisheries and Oceans Canada maakt, in samenwerking met SIMRES, gebruik van twee thermische digital camera’s die de hitte kunnen detecteren die een walvis uitstraalt wanneer deze aan de oppervlakte komt, en een radarcamera voor het volgen van schepen. Nog een andere technische methode is dat sommige schepen verplicht zijn een Automatisch Identificatie Systeem (AIS) te hebben dat hun locatie volgt, en sommige kiezen hier vrijwillig voor. Wanneer de locaties van deze schepen binnen de ISZ worden gedetecteerd, worden deze automatisch gerapporteerd.

Een vaak gestelde vraag is: wat is de beste manier om walvissen te monitoren? Er is niet één manier van monitoren die de relaxation overtreft, en er is ook geen enkele organisatie die alle oplossingen heeft. Als het om walvisonderzoek gaat, gaat het om de kracht van samenwerking, vooral omdat Canada zich ten doel heeft gesteld om tegen 2030 30% van onze oceanen te behouden.

Nature Canada heeft, samen met andere milieugroeperingen, de Zuidelijke Straat van Georgia geïdentificeerd als een prioritair marien gebied dat bescherming nodig heeft als onderdeel van het traject naar het bereiken van 30×30. Partnerschappen met First Nations en organisaties zoals SIMRES helpen gegevens te verschaffen over dit belangrijke en bedreigde mariene ecosysteem. Vanuit mijn perspectief wordt het toekomstige voortbestaan ​​van deze walvissen een stuk rooskleuriger als we allemaal samenwerken om het mariene ecosysteem te beschermen.

Voor meer informatie over het onderzoek van SIMRES in de Salish Zee kunt u toegang krijgen tot de ongelooflijke SGIWSN database met walviswaarnemingen of dwell luisteren naar een van de SIMRES-hydrofoons, ga naar simres.ca.

Een van de twee kalveren die in 2023 in de L-pod van de Southern Resident-orka’s zijn geboren en dicht bij een volwassen orka zwommen, waarschijnlijk zijn moeder. Fotocredit: Rachel Fairfield Checko