VERTALING

– (David) Paleobioloog Dr. Andre Rowe is een toonaangevende knowledgeable op het gebied van 3D-visualisatie van fossielen.

– Eerste gedachten: dit ding is absoluut enorm, en ik zal er ook aan toevoegen dat het niveau van conservering verbazingwekkend is.

Er bestaat de algemene misvatting dat fossielen iets heel gewoons zijn en dat we voortdurend full schedels krijgen, maar dat is helaas niet het geval.

Dit is eigenlijk een type-exemplaar van één op een miljoen, misschien wel één op een miljard.

– (David) Met behulp van de nieuwste technologie voert Andre ‘s werelds eerste oppervlaktescan van de schedel van pliosauriër uit.

– Dus op dit second leggen we feitelijk honderdduizenden beelden in één keer huge.

Het is in wezen het samenstellen van een grote 3D-legpuzzel.

Het eindresultaat is een heel mooi uitziend 3D-model, dat we kunnen gebruiken voor biomechanica en het bestuderen van de anatomie.

Ik denk dat we veel mysteries kunnen ontrafelen over wat deze zeemonsters aan het doen waren, en ik ben erg benieuwd waar het ons naartoe brengt.

– (David) Zodra de scan klaar is, ontmoet ik Andre op de Universiteit van Bristol om zijn bevindingen te bespreken.

Heeft hij iets in de schedelstructuur gezien waaruit blijkt dat ons zeemonster de kracht had van een werkelijk dodelijk roofdier?

– Er zitten hier een paar enorme openingen langs de kaaklijn.

– (David) Ja.

– (Andre) En dat is goed voor de spieren om zich te hechten en uit te puilen.

– Zou daar een gespierde geit doorheen rennen?

– Ja, we hebben de pterygoïde spiergroep, die bij veel grote dinosaurussen voorkomt en die essentieel is voor het hebben van een hele sterke beet.

En we hebben de hypothese aangenomen dat deze specifieke pliosauriër, een soort toproofdier in de Jura-ecosystemen waarin hij leefde.

– In de zee.

– Ja.

– Geeft deze schedel je enige informatie over welke dieren prooi zou kunnen zijn geweest?

– Het dier zou zo groot zijn geweest dat ik denk dat het in staat zou zijn geweest om effectief te jagen op alles wat de pech had om in zijn ruimte te zijn.

Een populaire hypothese is dat deze dieren feitelijk de ledematen van andere dieren afrukten, waardoor ze niet konden wegzwemmen en vervolgens een soort moord zouden plegen.

– Dus dit is echt een toproofdier?

– Ja, daar heb ik weinig twijfel over, alleen al gezien de enorme afmetingen van die schedel.

Ik zie niet in wat het zou kunnen schaden.

– Hoe zou het vergelijken met T-Rex?

– Ik kan me voorstellen dat het behoorlijk vergelijkbaar zou zijn en dat ze allebei de respectievelijke toproofdieren in hun ecosystemen waren.

Dus ik twijfel er niet aan dat dit een soort onderwater-T-Rex was, als je wilt.

– Oké, laat me je de vraag van een miljoen greenback stellen.

Wie gaat er winnen in een gevecht tussen T-Rex en onze pliosauriër?

– Hoezeer het mij ook pijn doet en een traan in mijn ogen brengt om het toe te geven, ik denk dat mijn T-Rex dit gevecht gaat verliezen.

En miljoenen jaren later zal de Amerikaanse paleontoloog zich dit tafereel voorstellen en in tranen uitbarsten.

(David Attenborough lacht) (water stroomt)