Toen Christian Goode overstapte van een traditionele middelbare faculty naar de Lakeside Academy, een door de staat erkende pleegzorginstelling in de buurt van Kalamazoo, hebben sommige van zijn academische gegevens het nooit gehaald.

Als gevolg hiervan moest hij een heel jaar reduce herhalen en schoolwerk dat hij al had gedaan opnieuw doen.

“Soms wilde ik het niet doen, omdat ik het al had gedaan”, zei Goode over het werk. “Het voelde alsof ik vergeten werd en niemand er iets om gaf.”

Goode is nu 21 jaar voorbij de middelbare faculty en woont in Van Buren Township. Maar de gaten in het pleegzorgsysteem van Michigan die zijn onderwijs ontwrichtten, blijven tot op de dag van vandaag bestaan, en ze blijven onrust veroorzaken voor duizenden studenten in pleeggezinnen.

Als gerapporteerd door NBC in 2022 beschrijven veel studenten dat ze jaren van faculty moeten herhalen vanwege verloren academische gegevens. Sommigen zeggen dat ze in residentiële voorzieningen werden geplaatst die hen geen opleiding gaven die voldeed aan de eisen van de staat. Anderen zeiden dat ze weken of maanden faculty hadden gemist terwijl ze wachtten om te worden ingeschreven nadat ze naar een pleeggezin waren verhuisd.

Hun ervaringen inspireren nu tot inspanningen in de Michigan Legislature om ervoor te zorgen dat studenten in pleeggezinnen meer van het onderwijs krijgen dat ze verdienen.

“Dit zijn jonge mensen die al veel trauma hebben opgelopen”, zegt staatsvertegenwoordiger Stephanie Younger, een democraat uit Detroit. “Het minimale wat we kunnen doen is ervoor zorgen dat ze het finest mogelijke onderwijs krijgen.”

Drie rekeningen vorig jaar geïntroduceerd door Younger passeerde in november het Michigan Home. Younger zei dat ze erop aandringt dat de wetgeving snel wordt doorgevoerd through een hoorzitting in de Senaatscommissie voor Huisvesting en Human Providers en voor een stemming in de Senaat. Ze zegt dat de wetsvoorstellen door beide partijen worden gesteund.

Eén van de rekeningen zou dat wel zijn vereisen dat residentiële voorzieningen studenten binnen vijf dagen na plaatsing op faculty inschrijven, en dat ze onderwijs bieden dat voldoet aan de afstudeervereisten van de staat. Een ander wetsvoorstel zou geven het Michigan Division of Schooling is verantwoordelijk voor het toezicht op de onderwijsprogramma’s van de faciliteiten en het afdwingen van de naleving ervan.

Het derde wetsvoorstel zou de MDE en het Michigan Division of Well being and Human Providers verplichten om betere gegevens bij te houden over het aantal kinderen in pleeggezinnen, waar ze zijn en hoe ze vooruitgang boeken in hun onderwijs.

De staat heeft naar schatting 10.000 kinderen in pleeggezinnen, maar het totale aantal is onbekend omdat velen in het huidige systeem niet worden geteld, zeggen voorstanders. Mensen van 18 tot 23 jaar die nog steeds in aanmerking komen voor staatsdiensten, worden bijvoorbeeld niet in die telling meegeteld.

Pleegjongeren uit Michigan hebben een slagingspercentage op de middelbare faculty van ongeveer 40% – ongeveer 40 procentpunten achter bij dat van de staat het totale afstudeerpercentage. Dat cijfer geeft ook geen duidelijk beeld, omdat het geen rekening houdt met jongeren die de middelbare faculty verlaten of de middelbare faculty in residentiële voorzieningen voltooien.

“Dit probleem bestaat al jaren en we hebben eindelijk besloten met een oplossing te komen”, aldus Younger. “Ik voorzie geen grote obstakels om dit proces vooruit te helpen.”

Het onvoldoende bijhouden van gegevens vergroot de uitdagingen voor jongeren in pleeggezinnen

Christian Randle kwam op 11-jarige leeftijd in het pleegzorgsysteem terecht, toen hij zei dat hij door zijn moeder in de steek was gelaten. Hij dacht jarenlang dat hij uitblonk in zijn schoolwerk en werkte exhausting om de belofte na te komen die hij zichzelf had gedaan dat hij de middelbare faculty zou afronden.

Maar toen hij twee jaar geleden een woonvoorziening verliet en zich probeerde in te schrijven op een traditionele middelbare faculty, ontdekte hij dat er geen bewijs was dat hij bijna drie jaar middelbare faculty had gevolgd. In feite heeft Michigan geen gecentraliseerd elektronisch systeem om pleegjongeren en hun onderwijsgegevens bij te houden.

“Ondanks al die stress en trauma’s die zich binnen die pleegzorginstelling afspeelden, was het enige waar ik blij mee was dat ik eruit kwam, mijn opleiding”, zei Randle, nu een 18-jarige senior op een on-line faculty, in januari . “En dat is mij ontnomen.”

“Ik voelde me verslagen en alsof ik alles opnieuw moest opstarten”, zei hij door tranen heen. “Voor mij voelde het alsof mijn leven voorbij was.”

Het onvermogen om toegang te krijgen tot gegevens maakt het ook onmogelijk voor traditionele openbare scholen om leerlingen te identificeren die in pleeggezinnen zitten, wat deze kinderen de middelen kan ontnemen die ze nodig hebben of hun rechten onder de federale onderwijswetgeving.

Scholen kunnen bijvoorbeeld niet voldoen aan de federale Titel I-vereiste om met de households van leerlingen om te gaan als ze niet kunnen identificeren wie de ouderlijke rechten van een pleegjonger bezit. Ze kunnen ook niet voldoen aan de federale 2015 Elke scholar slaagt‘s zekerheid van vervoer voor pleegjongeren als ze niet kunnen identificeren welke studenten in pleeggezinnen zitten.

“Ze zijn onzichtbaar op scholen”, zegt Saba Gebrai, programmadirecteur bij Park West, een non-profitorganisatie in Michigan die pleegjongeren ondersteunt. “Volgens de federale moist genieten ze al deze beschermingen, maar we kunnen ze niet beschermen en dienen als we niet weten wie ze zijn.”

Omdat scholen de dossiers van de jongeren niet kunnen zien, kunnen beheerders niet identificeren wie hun ouderlijke rechten heeft. Biologische ouders, verzorgers en leerlingen die oud genoeg zijn om over hun eigen ouderlijke rechten te beschikken, wordt routinematig de toegang ontzegd tot de onderwijsgegevens waar zij wettelijk recht op hebben.

Carlos Correa, een voormalige pleegjongen die in december over zijn ervaringen sprak met de Michigan State Board of Schooling, zei dat hij regelmatig moeite had om afwezigheden te verontschuldigen toen hij op de middelbare faculty zat.

“Ze bleven erop aandringen dat ik toestemming kreeg van mijn ouders om naar mijn doktersafspraken te gaan”, zei hij.

Het onderwijs voor pleegjongeren is niet constant

Naast het bijhouden van gegevens is het de kwaliteit van het onderwijs die veel voorstanders van pleegjongeren zorgen baart.

Als kinderen van de ene faculty naar de andere verhuizen, vaak halverwege het schooljaar, is er geen continuïteit in hun leerplan, zegt Gebrai. De beoordelingen die ze afleggen om te bepalen in welke klassen of leerjaren ze moeten zitten, variëren van faciliteit tot faciliteit.

Woonvoorzieningen, veelal beheerd door particuliere bedrijven, kunnen zelf beslissen wat studenten leren.

“Afstudeer- en middelbare schooldiploma’s worden niet vermeld in de contracten die deze faciliteiten hebben”, aldus Gebrai. “Elke faciliteit creëert zijn eigen idee van wat een faculty is en welke beoordelingen ze moeten geven, en ze communiceren niet met elkaar.”

Veel jongeren die in de faciliteiten wonen, beschrijven dat ze in klaslokalen zijn geplaatst die vol zitten met kinderen van alle leeftijden en leerjaren. Vaak is er maar één docent of facilitair medewerker die toezicht houdt op grote aantallen studenten, zeggen ze. Sommigen zeggen dat ze volledig on-line instructies krijgen, en anderen zeggen dat ze pakketten toegewezen krijgen die ze als reduce moeten voltooien zonder instructie van een leraar.

“Ik heb ongeveer een maand op een plek gezeten zonder onderwijs te hebben genoten vanwege voortdurende gevechten”, zei Correa over een woonvoorziening waarin hij was geplaatst.

Bestaande staatswetten vereisen alleen dat ouders of voorzieningen jongeren ‘tijdig’ naar faculty laten gaan. Die vage taal leidt vaak tot wekenlang gemiste faculty voor kinderen die zich in het systeem verplaatsen, zeggen voorstanders.

Younger zei dat de expliciete termijn van vijf dagen in de wetgeving die zij introduceerde dit zou ophelderen.

Gebrai en andere voorstanders pleitten ervoor dat het wetsvoorstel een ‘onmiddellijke’ plaatsing verplicht stelt, maar Younger pleitte voor enige flexibiliteit. “Kinderen hebben misschien te maken met het trauma dat ze krijgen als ze uit hun huis worden verwijderd en uit de enige faculty die ze kenden”, zegt Younger. “De volgende dag naar een nieuwe faculty gaan, dat is traumatisch. Ik begrijp dat er wat bewegingsruimte moet zijn.”

Volgens een analyse van de budgettaire impression van de wetsvoorstellen zouden de wetten de staat ongeveer $600.000 kosten om drie fulltime personeelsleden in de MDE in dienst te nemen om de voorgestelde nieuwe vereisten te implementeren.

De residentiële voorzieningen kunnen contracten sluiten met openbare scholen om lesprogramma’s aan te bieden, aldus de analyse. In het schoolhulpbudget wordt al 10,5 miljoen greenback uitgetrokken om districten te vergoeden voor onderwijs voor jongeren ter plaatse.

Pleegjongeren zien een kans voor verandering

Goode, de voormalige scholar aan de Lakeside Academy, behaalde daar uiteindelijk zijn middelbareschooldiploma en is van plan in de herfst terug te gaan naar de Universiteit van Michigan-Flint. Maar hij heeft het gevoel dat hij een ‘normale’ middelbare schoolervaring en kindertijd heeft gemist.

‘Ik ben nog nooit naar een homecoming-dansfeest of schoolbal geweest,’ zei hij. “Ik heb nog nooit een wetenschapsbeurs op de middelbare faculty meegemaakt. Veel dingen waar ik zonder ben opgegroeid en ik zat er aan de buitenkant van. Dat kan ik nu niet meer veranderen.”

Maar hij en Randle zien de rekeningen van Younger als hoop dat er dingen kunnen veranderen voor andere jongeren in pleeggezinnen.

Randle, die alleen woont in Southfield en verschillende baantjes heeft om zichzelf en zijn kat te onderhouden, hoopt dit jaar de middelbare faculty af te ronden. Zijn droom is om de eerste in zijn familie te zijn die naar de universiteit gaat en uiteindelijk een carrière te hebben in het helpen van de jeugd.

Hij zegt dat de wetswijzigingen veel te laat zijn.

“Het is het absolute minimal dat ze kunnen doen, omdat ze al jaren niets meer hebben gedaan,” zei Randle. ‘Het had niet eens zo lang moeten duren voordat de wetsvoorstellen werden aangenomen. Alleen al het feit dat het zo lang heeft moeten duren, zegt veel over de manier waarop kinderen in pleeggezinnen worden behandeld.”

Hannah Dellinger behandelt het basisonderwijs en het staatsonderwijsbeleid voor Chalkbeat Detroit. U kunt haar bereiken op hdellinger@chalkbeat.org.