Een onderzoek in twee artikelen gepubliceerd in The Lancet Gezondheid van kinderen en adolescenten, constateert dat de kinderzorg voor niet-blanke kinderen overal in de VS universeel slechter is

ER Productions Restricted/Getty Photographs

onderschrift verbergen

onderschrift wisselen

ER Productions Restricted/Getty Photographs

Een onderzoek in twee artikelen gepubliceerd in The Lancet Gezondheid van kinderen en adolescenten, constateert dat de kinderzorg voor niet-blanke kinderen overal in de VS universeel slechter is

ER Productions Restricted/Getty Photographs

Stel je voor dat je form een bot heeft gebroken. Je gaat naar de afdeling spoedeisende hulp, maar de artsen schrijven geen pijnstillers voor. Volgens dit state of affairs zullen gekleurde kinderen in de VS vaker te maken krijgen dan hun blanke leeftijdsgenoten nieuwe bevindingen gepubliceerd in The Lancet Gezondheid van kinderen en adolescenten.

Onderzoekers hebben tientallen recente onderzoeken beoordeeld naar de kwaliteit van de zorg die kinderen krijgen in een breed spectrum van pediatrische specialismen. De ongelijkheid is wijdverbreid, zegt hij Dr. Nia Heard-Garris, een onderzoeker aan de Northwestern College en kinderarts in het Lurie Kids’s Hospital in Chicago die toezicht hield op de beoordeling.

“Waar je ook kijkt, er zijn verschillen in de zorg voor zwarte Amerikanen, Spaanstalige, Latijns-Amerikaanse, Aziatische Amerikanen – vrijwel elke raciale en etnische groep die niet clean is”, zegt ze.

Heard-Garris zegt dat er veel voorbeelden zijn van ongelijkheid tussen specialismen. Uit het onderzoek bleek dat gekleurde kinderen minder vaak diagnostische beeldvorming krijgen en meer kans hebben op complicaties tijdens en na sommige chirurgische ingrepen. Ze hebben te maken met langere wachttijden voor zorg op de Eerste Hulp en het is minder waarschijnlijk dat ze gediagnosticeerd en behandeld worden voor een ontwikkelingsstoornis.

Het sterkste bewijs van ongelijkheid werd gevonden in pijnbestrijding. Gekleurde kinderen krijgen minder vaak dan hun blanke leeftijdsgenoten pijnstillers voor een gebroken arm of been, voor blindedarmontsteking of migraine. “Dit zijn enkele heel ernstige voorbeelden van hoe dit uitpakt”, zegt Dr. Monique Jindaleen assistent-professor aan de Universiteit van Illinois, Chicago en een van de auteurs van de recensie.

De onderzoekers keken alleen naar onderzoeken waarbij kinderen betrokken waren die een ziektekostenverzekering hadden, “dus we kunnen het gebrek aan verzekering niet de schuld geven van het veroorzaken van deze verschillen”, zegt Heard-Garris.

Het verzamelen van bewijsmateriaal over ongelijkheid op gezondheidsgebied binnen een breed scala aan pediatrische specialismen was een “geweldige” onderneming, zegt Dr. Monika Goyaladjunct-hoofd spoedeisende geneeskunde bij het Kids’s Nationwide Hospital, die niet betrokken was bij de onderzoeksbeoordeling.

“Ze hebben werkelijk fantastisch werk geleverd door nauwgezet de gegevens samen te brengen die de wijdverbreide alomtegenwoordigheid van ongelijkheid in de zorg benadrukken”, zegt Goyal, wiens eigen onderzoek de verschillen in de pediatrische zorg heeft onderzocht.

Onderzoekers zeggen dat de oorzaken van de ongelijkheid breed zijn, maar uiteindelijk geworteld zijn in structureel racisme – inclusief ongelijke toegang tot gezonde huisvesting en economische kansen, ongelijksoortig toezicht op gekleurde kinderen en onbewuste vooroordelen onder gezondheidszorgaanbieders.

“Iedereen die zijn ogen open heeft, weet dat er verschillen bestaan. Waar het ons echt aan ontbreekt, is praten over tastbare oplossingen”, zegt Jindaldie de hoofdauteur was van een begeleidend artikel dat beleidsaanbevelingen deed om deze wijdverbreide verschillen in de pediatrische zorg tegen te gaan.

Deze oplossingen kunnen uiteindelijk ingrijpende beleidsveranderingen vereisen, zegt Jindal, omdat “we geen hoogwaardige gezondheidszorg of rechtvaardige gezondheidszorg kunnen hebben zonder elk van de beleidskwesties samen met de andere sectoren van de samenleving aan te pakken”, zegt Jindal.

Maar ingrijpende beleidsveranderingen kunnen lang duren, en sommige, zoals het instellen van universele gezondheidszorg, zijn in het verleden politiek onhaalbaar gebleken. Er is wat laaghangend fruit dat op staatsniveau kan worden aangepakt, zegt Jindal, zoals het instellen van voortdurende deelname aan sociale vangnetprogramma’s zoals SNAP, Medicaid en CHIP, zodat kinderen niet geconfronteerd worden met verlies van verzekeringsdekking en voedsel. bijstand om administratieve redenen.

In de tussentijd zegt Heard-Garris dat zorgverleners onmiddellijk enkele stappen moeten ondernemen om hun eigen praktijken op vooroordelen te controleren.

“Zelfs als je de meest vooruitstrevende aanbieder bent, zul je nog steeds dingen tegenkomen die oogkleppen zijn”, zegt ze. Zorg ervoor dat je die controleert, daag ze uit, leer meer, daag jezelf uit, bekijk je eigen grafieken, adviseert Heard-Garris.

Dit verhaal is bewerkt door Jane Greenhalgh