Ik zie zoveel schaamte – te veel schaamte – over onze lichamen (hun vorm, hun grootte, hun functionaliteit) en ons voedsel (wat we eten, wanneer we eten, waarom we eten, hoeveel we eten).
Als je final hebt van voedsel- en lichaamsschaamte, wil ik dat je twee dingen weet:
- Ten eerste: je hebt niets gedaan dat schaamte rechtvaardigt.
- Ten tweede: als je worstelt met je lichaamsbeeld, of als je eetgewoonten je problemen bezorgen, dan verdien je het hulpniet schaamte.
Waarom jouw ‘voedselschuld’ eigenlijk voedselschaamte is
Snel, je hebt web een cupcake gegeten… welke gedachten gaan er door je hoofd? “Wauw, dat was echt heerlijk!” of “Waarom heb ik dat gegeten? Ik ben zo slecht!”
Het is waar dat sommige voedingsmiddelen voedzamer zijn dan andere. Dat is een objectief feit, zonder morele implicaties. Het is één ding om schuld te erkennen en schaamte te voelen omdat je opzettelijk iemand met je auto hebt overreden of hebt gefraudeerd tijdens een toets. Het is iets heel anders om je te schamen omdat je een koekje hebt gegeten. Karla McLaren, auteur van “De taal van emotieszegt dat schaamte het natuurlijke emotionele gevolg is van schuldgevoelens en wandaden. Maar een koekje eten is niet verkeerd, web zoals het eten van broccoli niet deugdzaam is.
Het is een algemene overtuiging dat onszelf schamen over onze minder voedzame voedselkeuze, op zijn minst een beetje, ons zal helpen op koers te blijven met onze voedingsdoelen, maar vaker wel dan niet verlamt het ons. Uit onderzoek blijkt dat harde zelfkritiek over voedsel of lichaam draagt bij aan ongeordende eetpatronen en een slecht lichaamsbeeld, terwijl zelfcompassie het tegenovergestelde impact heeft.
Dat blijkt uit een current Nieuw-Zeelands onderzoek Mensen die chocoladetaart associëren met schuldgevoelens in plaats van feestvreugde, hadden een grotere kans op ongezonder eetgedrag en minder intentie om in de toekomst gezond te eten.
Wat gebeurt er als je je schaamt voor het eten van iets waarvan je hebt besloten dat het niet gezond is? Je zou uiteindelijk het gevoel kunnen krijgen dat niet alleen je voedselkeuze slecht was; je zou ook het gevoel kunnen krijgen dat je slecht bent.
De vicieuze cirkel van schaamte
Als u de neiging heeft om streng te zijn in uw dieet, kan schaamte ervoor zorgen dat u restrictiever gaat eten om de waargenomen tekortkomingen te compenseren. Als je de neiging hebt om om emotionele redenen te eten – zoals veel mensen doen – kan schaamte ervoor zorgen dat je je nog slechter voelt, waardoor je naar meer voedsel gaat grijpen in een poging jezelf te kalmeren, wat tot nog meer schaamte leidt.
Het is een cyclus die zichzelf voedt. Schaamte over een vermeende voedselovertreding kan ook eenvoudigweg leiden tot een houding van ‘alles maar doen’, omdat de schade al is aangericht.
Geen enkel voedsel maakt je gezond of ongezond. Het gaat erom hoe de verschillende voedselkeuzes die je elke dag maakt, bij elkaar optellen. Als u regelmatig eet op een manier die uw voedings- of gezondheidsdoelen niet ondersteunt, ondanks uw beste bedoelingen, is daar waarschijnlijk een reden voor.
Stel dat u het moeilijk vindt om ‘s avonds tussen het avondeten en het slapengaan te stoppen met tussendoortjes, terwijl u niet eens honger heeft. Probeer nieuwsgierig te zijn in plaats van te bezwijken voor schaamte. Vraag jezelf af: “Wat is er werkelijk aan de hand?”
Ben je verveeld of moe? Ben je gestresseerd of boos? Ben je verdrietig of eenzaam? Al deze gevoelens zijn legitiem en verdienen aandachtmaar eten is op zijn greatest een pleister voor wat je echt eet.
Het kan moeilijk zijn om voedselschaamte los te laten. Maar het is veel erger om jezelf in elkaar te slaan nadat je een koekje hebt gegeten, dan om dat koekje op te eten, van elk stukje te genieten en te denken: “Yum.” Dat soort mentaliteit kan je zelfs helpen tevreden te zijn met één koekje in plaats van het gevoel te hebben dat je er een hele dozijn wilt verslinden.
Van dikke praatjes tot lichaamsschaamte
Houdt u zich bezig met dikke praatjes – kleinerende opmerkingen tegen andere mensen over uw gewicht of lichaam? Als je dit gesprek op jezelf richt, is dat een vorm van zelfvernedering. Misschien heeft u kritiek op uw lichaamsgewicht, vorm of niveau van fysieke fitheid. (“Ik ben zo dik” of “Mijn dijen zien er enorm uit in deze korte broek” of “Ik ben zo uit vorm…ik voel me een grote klodder.”)
Fats shaming is in wezen dikke praat gericht op iemands lichaam. Dit kan uw lichaam zijn, of het lichaam van iemand anders, en het kan direct zijn (kritiek uitoefenen op uw eigen lichaam of dat van de persoon met wie u praat) of oblique (opmerkingen maken aan uw vrienden over iemands lichaam als uw doelwit dat niet is). niet aanwezig of kan u niet horen). Het is niet verrassend dat dit vaak gepaard gaat met gepraat over voeding/voedselschande, zoals praten over:
- Of een voedingsmiddel ‘goed’ of ‘slecht’ is
- Of je nu ‘goed’ of ‘slecht’ bent, afhankelijk van wat je hebt gegeten of gaat eten
- Of u een bepaald voedingsmiddel wel of niet “zou moeten” eten
- Het dieet dat u volgt (of van plan bent te gaan volgen)
De meeste van mijn vrienden zijn gewichtsneutrale diëtisten, dus ik hoef niet veel over diëten te praten als ik een maaltijd deel. (Ik hoor wel een beetje van bepaalde familieleden.) Maar mijn cliënten vertellen me voortdurend waar ze mee te maken hebben, van vrouwen in hun boekengroepen of kunstlessen, vrienden van vrienden, andere leraren in de lunchroom. (Ik heb een aantal klanten gehad die leraren zijn, en zij vertelden mij dat ze leraren zijn het ergste over dit soort praatjes.)
Dit is waarom dit een probleem is…
Het schamen van voedsel en lichaam doet echte schade
Dikke praatjes en diëten (ook wel body- en meals shaming genoemd) lijken misschien goedaardig (niet-schadelijk) gedrag, vooral als de persoon over zijn eigen lichaam en zijn voedselkeuzes praat, maar ze zijn niet goedaardig..
Wanneer je iemands voedingskeuzes of lichaam bekritiseert – of het voorwerp van die kritiek jij bent, iemand met wie je samen bent, een wederzijdse kennis die niet bij jou is, of een volslagen vreemde – die woorden hebben een negatieve en schadelijke influence.
Zowel betrokkenheid bij als blootstelling aan dik gepraat draagt bij aan ontevredenheid over het lichaam, verhoogt onze perceptie van de maatschappelijke en culturele druk om mager te zijn, en kan ons ertoe aanzetten overdreven te investeren in ons uiterlijk (zelfobjectivering). Deze factoren tasten allemaal de kwaliteit van het leven aan, wat al erg genoeg is, maar ze vergroten ook het risico op het aannemen van ongeordend eetgedrag – of zelfs het ontwikkelen van een eetstoornis.
Stel je voor dat je in een groter lichaam zit (misschien hoef je je dit niet voor te stellen). Je zit met een vriendin in een kleiner lichaam dan het jouwe, en ze begint te vertellen dat ze ‘te dik’ is. Hoe voel je je hierdoor over je eigen lichaam? Voel je schaamte?
Hetzelfde geldt voor de situatie dat u iemand minachtende opmerkingen hoort maken over het lichaam van een passerende vrouw. Misschien heeft ze jouw maat, misschien is ze kleiner, misschien is ze groter. Hoe dan ook, dit kan gedachten en gevoelens oproepen over:
- “Als haar lichaam ‘slecht’ is, wat betekent dat dan voor mijn lichaam?” of
- “Ik kan er maar beter voor zorgen dat ik niet aankom als dat is wat er over mij gezegd magazine worden.”
Dit is gewicht stigmawaarvan uit onderzoek blijkt dat het zowel de fysieke als de psychologische gezondheid schaadt.
Dus als je dit soort gesprekken voert, is het onmogelijk om te weten wie je beschaamt en schaadt, of in welke mate, maar vergis je niet: je veroorzaakt schade.
Gerelateerde berichten
Dit bericht bevat Amazon-affiliatielinks. Als Amazon Affiliate verdien ik aan in aanmerking komende aankopen.
Carrie Dennett, MPH, RDN, is een in de Pacific Northwest gevestigde geregistreerde diëtist, voedingsdeskundige, freelance schrijver, intuïtief eetadviseur, auteur, en luidspreker. Haar superkrachten omvatten voedingsmythen doorbreken En inspirerende vrouwen om zich beter in hun lichaam te voelen en voedselkeuzes te maken die plezier, voeding en gezondheid ondersteunen. Dit bericht is uitsluitend voor informatieve doeleinden en vormt geen geïndividualiseerd voedings- of medisch advies.
Op zoek naar 1-op-1 voedingsadvies? Carrie biedt een 6 maanden Meals & Physique programma (intuïtief eten, lichaamsbeeld, mindfulness, zelfcompassie) en a IBS-managementprogramma van 4 maanden (low-FODMAP dieetcoaching met de nadruk op het vergroten van de voedselvrijheid). Bezoek de hyperlinks voor meer informatie en boek een free of charge kennismakingsgesprek om te zien of het programma goed bij je previous, en of wij goed bij je passen!
