De afgelopen drie jaar heeft een zeer besmettelijke, vaak dodelijke vorm van vogelgriep een duizelingwekkende tol geëist van dieren over de hele wereld.

Het virus, bekend als H5N1, heeft vogels besmet meer dan 80 landen. Het is geïnfiltreerd in grote commerciële pluimveebedrijven en kleine kippenhokken in de achtertuin, met gevolgen voor de bevolking 72 miljoen gekweekte vogels alleen al in de Verenigde Staten, aldus het ministerie van Landbouw. Het heeft een breed scala aan wilde vogelsoorten getroffen, met dodelijke gevolgen meeuwen En sternen bij de duizend. En het is herhaaldelijk opgedoken bij zoogdieren, waaronder vossen, stinkdieren, beren, katten, zeeleeuwen en dolfijnen. (Het heeft ook een klein aantal sterfgevallen veroorzaakt onder mensen, vooral onder degenen die nauw contact hadden met vogels. Het risico voor het grote publiek blijft laag, zeggen specialists.)

Het virus is nog niet klaar. De ziekte neemt opnieuw toe in Europa en Noord-Amerika en veroorzaakt massale sterfte onder dieren in Zuid-Amerika. Het lijkt er ook op dat de ziekte zich voor het eerst in de Antarctische regio verspreidt.

“Het blijft ongekend”, zegt Thomas Peacock, viroloog aan het Pirbright Institute in Engeland. “Door verschillende maatregelen zijn we op het slechtste niveau ooit beland, vooral wat betreft de geografische spreiding, hoe wijdverbreid het is onder vogels en hoeveel zoogdieren besmet raken.”

In Europa, waar het virus echter het langst circuleert, wijzen de eerste tekenen erop dat deze winter misschien niet zo erg zal zijn als de afgelopen winter, zei dr. Peacock. En er is zeer voorlopig bewijs dat sommige wilde vogels mogelijk immuniteit tegen het virus ontwikkelen.

Hier is het laatste:

Het virus breidt zich uit naar nieuw terrein.

De huidige versie van het virus heeft zich met verbazingwekkende snelheid over de hele wereld verspreid. Na de opkomst in 2020 begon de ziekte al snel uitbraken te veroorzaken in Europa, Afrika en Azië. Eind 2021 dook de ziekte op in Noord-Amerika en stormde door Canada en de Verenigde Staten. In de herfst van 2022 verscheen het virus in Zuid-Amerika en verspreidde zich in slechts enkele maanden naar het puntje van het continent.

Deze snelle verspreiding naar het zuiden leidde tot bezorgdheid dat het virus dat zou doen spoedig Antarctica bereiken, dat een cruciale broedhabitat biedt voor meer dan 100 miljoen vogels. En in oktober 2023 werd het virus voor het eerst in de Antarctische regio aangetroffen in bruine jagers op Chook Island, Zuid-Georgië. Sindsdien hebben wetenschappers meer geïdentificeerd bevestigde of vermoedelijke gevallen bij meeuwen en stormvogels, maar ook bij zeeolifanten en andere dieren in de regio, volgens het Antarctic Wildlife Well being Community.

Hoewel het virus nog niet is gerapporteerd op het Antarctische vasteland, zeiden wetenschappers dat ze dat nieuws elk second verwachtten. “Waarschijnlijk bevindt het zich al op Antarctica, maar het is nog niet opgepikt,” zei Dr. Peacock.

Veel van de vogels en zeezoogdieren in de regio hebben nu al moeite om te overleven in het licht van de klimaatverandering en andere bedreigingen. En omdat Antarctica nog nooit eerder is getroffen door een zeer pathogeen vogelgriepvirus, zouden de wilde dieren hier bijzonder kwetsbaar voor kunnen zijn, zeggen wetenschappers.

Er kunnen seizoenspatronen ontstaan.

In de Verenigde Staten bood de zomer een uitstel van wat nu al de ergste uitbraak van de vogelgriep in de geschiedenis van het land was geworden. Tussen mei en september registreerde het land slechts enkele kleine uitbraken bij pluimvee, en de gevallen bij wilde vogels namen af.

“We haalden een aantal maanden opgelucht adem toen de zaken echt wat rustiger werden”, zegt Rebecca Poulson, een knowledgeable op het gebied van vogelgriep aan de Universiteit van Georgia. ‘Maar het is terug. Of misschien is het nooit weggegaan.”

Sinds start oktober heeft het virus meer dan 1.000 pluimveekoppels in 47 staten getroffen; 12 miljoen gekweekte vogels zijn getroffen, aldus de USDA

Europa heeft een soortgelijk patroon gedocumenteerd, waarbij het aantal virusdetecties eind oktober sterk is toegenomen een current surveillancerapport van het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding.

Hoewel het virus nog relatief nieuw is, kunnen deze seizoenscycli blijvend zijn. “Mijn gevoel zou zeggen dat dit misschien onderdeel is van het nieuwe normaal,” zei Dr. Poulson.

Heet, vochtig weer is traditioneel niet bevorderlijk voor de verspreiding van griepvirussen, en veel vogels staan ​​in de zomer stil en brengen die maanden door in hun broedgebieden. In de herfst beginnen veel vogels te migreren en de vogelpopulaties groeien met jonge vogels die weinig blootstelling aan de griep hebben. Al deze factoren kunnen herfstschommelingen veroorzaken. (Het virus kan ook in de lente oplaaien, wanneer vogels die in de andere richting migreren, in hoge dichtheden samenkomen.)

Immuniteit blijft een wildcard.

Nu het virus al enkele jaren circuleert, zijn er kritische vragen gerezen met betrekking tot de immuniteit: krijgen vogels die een aanraking met het virus overleven er enige immuniteit tegen – en kan dat de wreedheid van deze uitbraken temperen?

Er zijn tot nu toe weinig gegevens, maar in een current onderzoek hebben wetenschappers vond mogelijke tekenen van immuniteit bij Jan-van-genteneen zeevogelsoort die zware verliezen heeft geleden bij H5N1-uitbraken in 2022. “Dit is bemoedigend, vooral voor soorten met bedreigde populaties”, zegt Diann Prosser, een onderzoek-ecoloog bij het Japanese Ecological Science Middle van de US Geological Survey.

Meer anekdotisch lijkt het erop dat sommige van de vogelsoorten die de afgelopen jaren zwaar werden getroffen, in Europa niet in hetzelfde tempo uitsterven, zei Dr. Peacock.

Wetenschappers zeiden dat ze verwachtten dat vogels die de infectie overleefden een zekere mate van immuniteit tegen het virus zouden ontwikkelen. Maar wat dat betekent voor de toekomst van de panzoötie – de dierlijke versie van een pandemie – zal afhangen van een aantal factoren die moeilijker huge te stellen zijn, zoals hoe robuust die immuunbescherming is, hoe lang deze duurt en hoe goed deze stand houdt. tegen een virus dat zich snel ontwikkelt.

“Ik zou verwachten dat de ontwikkeling van immuniteit binnen de wilde vogelpopulaties het traject van de panzoötie zou beïnvloeden, terwijl het specifieke pad moeilijk te voorspellen is,” zei Dr. Prosser.

Uitbraken bij zoogdieren baren zorgen.

Hoewel het virus vooral een bedreiging vormt voor vogels, komt het in ongebruikelijke frequentie voor bij zoogdieren, vooral bij wilde aaseters zoals vossen. Veel van deze gevallen zijn waarschijnlijk doodlopende infecties geweest, waarbij zoogdieren het virus opliepen na het eten van geïnfecteerde vogels en vervolgens stierven zonder het virus door te geven.

Maar sommige grotere uitbraken hebben tot bezorgdheid geleid. In het najaar van 2022 kwam het virus uit een nertsenboerderij aangereden in Spanje, en de afgelopen maanden is het in talloze gevallen aangetroffen pelsdierfokkerijen in Finland, waar nertsen, vossen en wasbeerhonden verblijven. In Peru is H5N1 in verband gebracht met massale sterfte van Zuid-Amerikaanse zeeleeuwen.

Virale monsters van sommige van deze dieren bevatten mutaties waarvan bekend is dat ze het virus beter aangepast maken aan zoogdieren. Hoewel het niet ongebruikelijk is dat deze mutaties opduiken wanneer zoogdieren besmet raken, zijn deze bevindingen, gecombineerd met de omvang en snelheid van de uitbraken, zorgwekkend. “Het lijkt erop dat er in minstens een paar gevallen waarschijnlijk overdracht van zoogdier op zoogdier heeft plaatsgevonden,” zei Dr. Peacock.

Hoewel menselijke infecties zeldzaam blijven, zou een versie van H5N1 die zich gemakkelijker onder nertsen of zeeleeuwen verspreidt zich ook gemakkelijker onder mensen kunnen verspreiden, wat mogelijk een nieuwe pandemie kan veroorzaken, maken wetenschappers zich zorgen.

Dit jaar zijn er ook verschillende merkwaardige uitbraken bij katten gemeld. Eén, op een kattenasiel in Zuid-Koreawerd in verband gebracht met besmet voedsel, wat ook het geval is voorgesteld als mogelijke oorzaak van katteninfecties in Polen. Hoewel het niet duidelijk is of het virus zich van kat tot kat verspreidde, vertoonden virale monsters tekenen van aanpassing door zoogdieren. En elke infectie van een zoogdier biedt meer kansen voor het virus om te muteren en te evolueren, wat niet alleen risico’s met zich meebrengt voor mensen maar ook voor andere wilde wezens.

“We maken ons zorgen dat deze virussen in zoogdieren terechtkomen en dan misschien nog specifieker in mensen,” zei Dr. Poulson. “Ik wil er altijd op wijzen dat wilde dieren op zichzelf belangrijk zijn. En dit is een werkelijk verwoestend virus gebleken voor zoogdier- en vogelsoorten.”