Eerder deze zomer reed ik naar Mantorp Park, ongeveer drie uur rijden van mijn huis in Stockholm, om de jaarlijkse viering van Japanse auto’s. Hier ontmoette ik Kenneth Duvefelt, de eigenaar van een zeer coole Toyota Celica GT-restomod uit 1975.

Na een tijdje met Kenneth gesproken te hebben, kwam ik erachter dat we letterlijk vijf minuten van elkaar verwijderd zijn. Wat zijn de kansen?! Ik wist meteen dat ik de Celica in de kijker moest zetten, dus begonnen Kenneth en ik plannen te maken voor de shoot.

Omdat we allebei de weg kennen in Stockholm, kozen we voor het hart van de Zweedse hoofdstad. Er zijn zowel plus- als minpunten aan het schieten op auto’s in Stockholm. Het verkeer zeker is niet een pluspunt – vooral als je erover probeert te onderhandelen in een oude auto zoals Kenneth zou moeten doen – maar de eindeloze fotografielocaties zijn dat zeker.

Uiteindelijk zijn we neergestreken op Skeppsholmen met het pretpark Gröna Lund en Södermalm op de achtergrond. Zonder al te veel op een toeristenbureau te lijken: dit is een van de meest spectaculaire bezienswaardigheden van Stockholm.

Kenneth is een universitair docent die al sinds zijn kindertijd aan alles sleutelt, van op afstand bestuurbare auto’s tot computer systems. Zijn interesse in echte auto’s kwam voort uit zijn ouders, die hem vaak meenamen naar auto-evenementen. Toen hij opgroeide, wist Kenneth ook dat zijn opa een nogal ongebruikelijk uitziende auto in zijn schuur had geparkeerd, maar pas toen hij volwassen was, ontdekte hij precies wat het was.

Om te zeggen dat de auto gewoon een beetje roestig zou een enorm understatement zijn. Na het hele jaar door dagelijks te hebben gereden – ook tijdens de strenge Zweedse winters, waar de wegen regelmatig worden gezouten – hadden de elementen jarenlang hun tol geëist van het staalwerk van de Celica. En dat is niet alles. In 1984 rende een eland over de auto heen, waardoor er overal deuken ontstonden. Maar wat is Zweden zonder een beetje elandactie?

Ondanks de extreem slechte staat van de auto droomde Kenneth ervan om hem te restaureren. Hij hoefde alleen maar zijn opa – die zelf ook de Celica in zijn oude glorie wilde herstellen – te overtuigen om afscheid te nemen. In mei 2005 kreeg Kenneth zijn wens.

Iedereen is optimistisch aan het start van een mission, maar het duurde niet lang voordat Kenneth erachter kwam dat hij misschien meer had afgebeten dan hij op kon. De Celica had serieus herstelwerk nodig. Vanaf de aankoop tot en met 2015 concentreerde Kenneth zich op zijn studie, waardoor de voortgang van de auto traag verliep. Hij deed er echter een schepje bovenop en leerde gaandeweg.

Na het voltooien van zijn hogere opleiding liet Kenneth de hele carrosserie zandstralen en werkte vervolgens aan het repareren van de roest en elandschade – de laatste omvatte deuken in de A-stijl, het dak en een kapotte rechterzijspiegel. Nadat de restauratiewerkzaamheden aan de carrosserie waren voltooid, werd de hele carrosserie voorzien van een epoxyprimer voordat deze opnieuw werd gespoten in Porsche Graphite Blue (M5G), met rode strepen langs de zijkanten om hem uit elkaar te halen en huge te maken aan de wielen.

De afwezigheid van overfenders is verfrissend om te zien. We gaan er vaak van uit hoe mooi Japanse sportcoupés uit de jaren ’70 in standaardcarrosserievorm zijn, en de Celica is daarop geen uitzondering. Het respecteren van het originele ontwerp van de auto is iets waar Kenneth rekening mee hield toen hij aan het exterieur werkte.

Het maatwerk en de aftermarket-add-ons zijn subtiel maar effectief. De originele valance in de vorm van eendenbil was bezweken aan roest en werd daarom vervangen door een exemplaar van het merk, en de voorspatborden werden vervangen door Reconsales Autosport-equivalenten uit Nederland. De koolstofvezel motorkap en een koolstofvezel kofferbak met geïntegreerde ducktail kwamen van Restored in Japan.

Een ander opvallend kenmerk van Kenneth’s Celica zijn de 13-inch Advan Racing A3A’s die hij in Maleisië vond. Gezien het feit dat dit wielontwerp vanaf 1979 twintig jaar in productie was, kan niemand beweren dat ze zo zeldzaam zullen zijn. Het is echter vrij zeldzaam om een ​​Japanse auto uit de jaren ’70 te zien met echte Japanse wielen die in hetzelfde tijdperk zijn ontworpen.

Je kunt zien hoeveel werk er aan de buitenkant van de Celica is gestoken om hem terug te brengen in zijn oorspronkelijke glorie – en meer – en Kenneth paste dezelfde methodologie toe op de motorruimte. De originele 1.6L DOHC 2T-G inline-vier met 8 kleppen van de auto was volledig intact, maar een volledige herbouw was vereist.

In plaats van met aanpassingen naar de stad te gaan, werd er tijd besteed om ervoor te zorgen dat de motor in grotendeels originele vorm zo goed mogelijk zou presteren. Een groot deel hiervan bestond uit het balanceren van de krukas, drijfstangen en zuigers.

Met een bescheiden 125 pk tot de beschikking van Kenneth levert de Celica meer dan genoeg vermogen voor pittige ritten, en met het inductiegehuil van de schuimgefilterde Mikuni 40PHH dubbele zijwaartse carburateurs en uitlaatrasp van een op maat gemaakte header en 2-inch roestvrijstalen systeem van Martelius in Finland, het klinkt huge fantastisch.

Web als de motor vereiste de ophanging een volledige restauratie. Hoewel hij niet zo verfijnd is als een moderne sportwagen, levert de Celica nog steeds een rauw en authentiek rijgevoel dankzij op maat gemaakte Ceika-schroefsets en een reeks TechnoToyTuning-armen en -koppelingen.

Op de remafdeling blijven de fabrieksschijven/remtrommels achter, hoewel het hele systeem is gereviseerd. Het laatste stukje van de wegliggingspuzzel zijn de banden die op de eerder genoemde Advan-wielen zijn gemonteerd: stevige Toyo Proxes R888R semi-slicks in een 205/60R13-uitvoering.

Het interieur was het makkelijkste facet van de auto om te restaureren, aangezien het nog geheel origineel was en grotendeels in uitstekende staat verkeerde. Omdat de auto zo lang in een schuur had gestaan, was een grondige ontsmetting nodig, waarbij waar nodig een opknapbeurt plaatsvond. Zoals je kunt zien heeft het stuur nog de patina van jarenlang gebruik van de opa van Kenneth, wat erg gaaf is.