Dwell muziekuitwisselingsblog
Nu Groot-Brittannië zich nu buiten de EU bevindt en de gevolgen van die besluitvorming voelbaar zijn, dringen beoefenaars van livemuziek en hun vertegenwoordigende organen de regering op de noodzaak van actie om de situatie te verlichten, te midden van ernstige bezorgdheid over de omvang van de moeilijkheden waarmee zij worden geconfronteerd. artiesten en tourpersoneel. In deze blogpost bespreekt LMX-stagiaire Jolene Zhu Zhou de schade die Brexit zou kunnen toebrengen aan de tourmogelijkheden van Britse artiesten, en reacties van figuren uit de industrie en het parlement.
“Brexit betekent Brexit”, herhaalde voormalig premier Theresa Might by way of haar kandidatuur voor partijleider in pogingen om meer tijd te kopen en recalcitrante conservatieve parlementsleden te kalmeren tijdens de onderhandelingen met de Europese Unie. Het was niet genoeg om haar leiderschap te redden, en nu, nu de vorm van het vertrek van Groot-Brittannië uit de EU duidelijker in beeld komt, is de post-Brexit-toekomst van Britse artiesten die door Europa toeren onzeker, terwijl bedrijven blijven spartelen, onzeker over wat het eigenlijk betekent. voor hen. Vóór het vertrek konden muzikanten in de EU (inclusief Groot-Brittannië) genieten van bewegingsvrijheid om door het continent te toeren – er waren geen vangsten, geen visumvereisten, geen antecedentenonderzoek of grenskosten voor merchandising, alleen een open gelegenheid om muzikale inspanningen zonder grenzen. Maar deze kans komt door de Brexit aanzienlijk in gevaar.
Britse onderdanen hebben nu een visum nodig voor een verblijf van meer dan 90 dagen binnen een periode van 180 dagen. legde BBC-auteur Paul Glynn uit. Hoewel dit tijdsbestek voor veel excursions grotendeels de periode zou kunnen bestrijken, gelden er in verschillende landen, zoals Spanje en Denemarken, verschillende regels waar additional werkvergunningen vereist zijn, waardoor het proces ingewikkelder wordt. Een van de meest gestelde vragen aan muzikanten als gevolg van de Brexit is of ze een visum nodig hebben om te toeren. Voor degenen die bekend zijn met de slopende process van een Amerikaans visum – er komt veel papierwerk bij kijken, geld en soms worden visa ook geweigerd – zullen kleine of zelfs middelgrote artiesten uit de EU bereid zijn zoveel moeite te doen om op te treden in de Verenigde Staten? Groot-Brittannië en omgekeerd? Ze kunnen web zo goed een Amerikaans visum aanvragen om toegang te krijgen tot een grotere en invloedrijkere muziekmarkt.
Wat betreft de regering die het duidelijkst verantwoordelijk is voor deze veranderingen: zei een woordvoerster: “Het Verenigd Koninkrijk heeft aangedrongen op een ambitieuzere overeenkomst met de EU over het tijdelijke verkeer van zakenreizigers, waar ook muzikanten en anderen onder zouden vallen, maar onze voorstellen werden door de EU afgewezen”, terwijl een EU-functionaris het Verenigd Koninkrijk de schuld gaf en zei: “ Groot-Brittannië weigerde überhaupt deel te nemen aan onze discussies.”
Enkele van de grootste muzikale sterren van Groot-Brittannië, waaronder Ed Sheeran, Sir Elton John en de Iron Maiden, wijzen echter met de vingers naar de regering omdat ze de artiesten van het land ‘schaamelijk in de steek hebben gelaten’ met de Brexit-deal en ondertekenden een open temporary gepubliceerd in De tijden dringt er bij de regering op aan papierwerkvrij onderhandelen reizen voor Britse muzikanten die door Europa toeren, wat het belang van een dergelijke deal onderstreept voor minder prominente muzikanten, wier carrière er waarschijnlijk meer onder zal lijden dan die van sterren als die van Ed Sheeran.
Bijvoorbeeld Elles Bailey, winnaar van de Artist of the Yr en Album of the Yr bij de UK Blues Awards 2020 heeft al een schare followers opgebouwd in Europa: “Ik heb waarschijnlijk ongeveer 35 dates gehad in 2019 in Europa en nu gaat dat me op papier minstens £10.000 additional kosten voordat ik zelfs maar het land heb verlaten” vanwege de post-Brexit-reisregels voor Britse artiesten. “Mensen kijken naar Groot-Brittannië om te zien waar artiesten vandaan komen en dit zou dat enorm kunnen veranderen en dat is zo hartverscheurend, vooral in een tijd waarin artiesten sowieso zoveel lijden”, voegt ze eraan toe.
Muziekmanager Ross Patel bevestigd dat “Europa van vitaal belang voor ons is. Voor een Britse artiest is dit historisch gezien de gemakkelijkste markt om te bereiken en het geeft hen de mogelijkheid om hun fanbase en publiek te vergroten. In veel gevallen zal het hebben van een loyale schare followers in één markt het verschil zijn tussen het wel of niet hebben van een duurzame carrière in de muziek.”
In een poging om te helpen heeft de Musicians’ Union (MU) een petitie aangemaakt change.org om te lobbyen voor een ‘muzikantenpaspoort’ die minimaal twee jaar moet duren; wees free of charge of goedkoop; alle EU-lidstaten bestrijken; een einde maken aan de noodzaak van carnets en andere vergunningen; en dekking bieden voor wegpersoneel, technici en ander personeel dat nodig is om de uitvoerende muzikant te ondersteunen. Echter, de plaatsvervangend secretaris-generaal van de Unie, Naomi Pohl heeft dat opgemerkt: “Het lijkt onwaarschijnlijk dat het muzikantenpaspoort waarvoor we hebben gelobbyd in dit stadium werkelijkheid zal worden, maar we willen nog steeds graag met de Britse regering samenwerken aan een aanvullende overeenkomst die zou kunnen werken voor onze leden en de crew en organisaties waarmee ze samenwerken. ”
Naar aanleiding van een dringende parlementaire vraag op 19 januari 2021Minister van Buitenlandse Zaken bij het Departement voor Digitaal, Cultuur, Media en Sport Caroline Dinenage beloofde dat de regering eraan zou werken om “duidelijkheid” te bieden aan Britse muzikanten die door de EU willen toeren en om de kwestie van onderhandelen in individuele Europese landen “zo goed mogelijk te laten werken”. eenvoudig en duidelijk mogelijk”.
Maar personeel uit de toursector, zoals agenten en managers, heeft onthuld dat ze in het ongewisse zijn gelaten over wat er zal gebeuren met Britse acts die in de nasleep van de Brexit reveals en festivals in heel Europa willen spelen zodra de beperkingen van het coronavirus zijn opgeheven.
Tarrant Anderson, directeur van rondreizend transportbedrijf Vans for Bands, bijvoorbeeld, verteld De Bewaker dat de sector goederenvervoer (voor goederen, muziekapparatuur en dergelijke), inclusief transportbedrijven, nog steeds op zoek is naar duidelijkheid over de situatie met betrekking tot cabotage, waarin momenteel wordt gesteld dat vervoerders die het Verenigd Koninkrijk verlaten twee ritten binnen de EU kunnen maken in een tijdsbestek van zeven dag voordat hij terugkeerde, wat ernstige gevolgen zou hebben voor het toerisme en zelfs de leidende rol van Groot-Brittannië als aanbieder van tourinfrastructuur zou bedreigen.
“Omdat alles zo onzeker is,” voegde Anderson toe, “kan deze situatie waarin Groot-Brittannië echt de dominante kracht is geweest op het gebied van touren door de EU wel eens stoppen.” In het licht hiervan zouden enkele van de belangrijkste Britse reisgezelschappen kunnen besluiten partnerschappen aan te gaan met bedrijven uit de EU of zelfs Groot-Brittannië volledig te verlaten, een optie die Anderson zelf had overwogen.
Mensen zijn niet blij met de reactie van de regering op de Brexit. En sommigen, zoals John Giddings, baas van het Isle of Wight Competition, zeg dat zelfs “Voor wat dan ook op de overheid rekenen is de grootste tijdverspilling. Brexit gaat het toeren door Europa ernstige schade toebrengen.” Als de creatieve gemeenschap in Groot-Brittannië de steun en bescherming ontbeert die in de EU wel aanwezig is, zal Groot-Brittannië dan een aantrekkelijke omgeving blijven voor creatieve bedrijven en kunstenaars? Het grootste probleem is het gebrek aan duidelijkheid, waardoor bedrijven, kunstenaars en iedereen die bij de industrie betrokken is, niet zeker weet wat ze eigenlijk moeten doen.
Op dit second lijkt het erop dat de enige muzikanten en muziekwerkers met een relatief veilige toekomst in de industrie de reeds meer gevestigde spelers en hun crew zijn. Maar muziek is een vitale industrie voor de Britse economie, en het in gevaar brengen van deze sector zou het risico inhouden dat er jaarlijks zo’n £1,1 miljard wordt gegenereerd. Cijfer van UK Music voor livemuziek in 2018. Lichtontwerper Paule Constable vroeg Giles Watling, conservatief parlementslid voor Clacton, of overheidsactie nodig was: antwoordde: “Ja, we zitten in een absolute disaster.” Kamerleden als Gavin Newlands ook mee eens zijn dat “de Brexit-realiteit van de regering de livemuziekindustrie in de afgrond laat staren”. Nu het besef groeit van de ernst van de situatie, moet de regering snel handelen en resultaat uit haar acties halen, omdat de Brexit, gezien het huidige impact op livemuziekshows, kan betekenen dat de economie van het hele land in gevaar komt.