Ryan O’NealDe hartverscheurende acteur die van een tv-soap naar een Oscar-genomineerde rol in ‘Love Story’ ging en een wrange prestatie leverde tegenover zijn charismatische 9-jarige dochter Tatum in ‘Paper Moon’, stierf vrijdag, zei zijn zoon.

“Mijn vader is vandaag vredig overleden, met zijn liefdevolle crew aan zijn zijde, dat hem steunde en van hem hield zoals hij van ons zou houden”, plaatste Patrick O’Neal, een sportverslaggever uit Los Angeles, op Instagram.

Pogingen om vertegenwoordigers van O’Neal te bereiken waren niet onmiddellijk succesvol.

Een reden gaf hij niet. Bij Ryan O’Neal werd in 2012 prostaatkanker vastgesteld, tien jaar nadat bij hem voor het eerst chronische leukemie werd vastgesteld. Hij was 82.

“Mijn vader, Ryan O’Neal, is altijd mijn held geweest”, schreef Patrick O’Neal, en voegde eraan toe: “Hij is een Hollywood-legende. Punt.”

O’Neal was in de jaren zeventig een van de grootste filmsterren ter wereld en werkte samen met veel van de meest gevierde regisseurs uit die tijd, waaronder Peter Bogdanovich voor ‘Paper Moon’ en Stanley Kubrick voor ‘Barry Lyndon’. Hij gebruikte zijn jongensachtige, blonde uiterlijk vaak om mannen te spelen die schimmige of sinistere achtergronden verborgen achter hun strakke beelden.

O’Neal had tot zijn zeventigste in de jaren 2010 een stabiele televisieacteercarrière en verscheen voor rollen in ‘Bones’ en ‘Determined Housewives’, maar zijn langdurige relatie met Farrah Fawcett en zijn tumultueuze gezinsleven hielden hem in het nieuws.

O’Neal was tweemaal gescheiden en had bijna 30 jaar een relatie met Fawcett, en ze kregen een zoon, Redmond, geboren in 1985. Het echtpaar ging in 1997 uit elkaar, maar werd een paar jaar later herenigd. Hij bleef aan de zijde van Fawcett terwijl ze vocht tegen kanker, waaraan ze in 2009 op 62-jarige leeftijd overleed.

Met zijn eerste vrouw, Joanna Moore, verwekte O’Neal acteurs Griffin O’Neal en Tatum O’Neal, zijn co-ster in de movie ‘Paper Moon’ uit 1973, waarvoor ze een Oscar gained voor beste vrouwelijke bijrol. Hij kreeg zoon Patrick met zijn tweede vrouw, Leigh Taylor-Younger.

Ryan O’Neal had zijn eigen Oscar-nominatie voor beste acteur voor het tranentrekkerdrama ‘Love Story’ uit 1970, met in de hoofdrol Ali MacGraw, over een jong stel dat verliefd wordt, trouwt en ontdekt dat ze stervende is aan kanker. De movie bevat de gedenkwaardige, maar vaak gehekelde zin: “Liefde betekent dat je nooit sorry hoeft te zeggen.”

De acteur had soms de relatie met drie van zijn kinderen onder druk gezet, waaronder vervreemding van zijn dochter, ruzies met zoon Griffin en een drugsgerelateerde arrestatie naar aanleiding van een proeftijdcontrole van zijn zoon Redmond. Het persoonlijke drama overschaduwde vaak zijn latere carrière, hoewel zijn pogingen om zich te verzoenen met Tatum O’Neal werden omgezet in een kortstondige realityserie.

O’Neal speelde bijrollen en voerde wat stuntwerk uit voordat hij een hoofdrol claimde in de prime-time soapserie “Peyton Place” (1964-69), die ook een ster maakte van Mia Farrow.

Van daaruit sprong O’Neal naar het grote scherm met ‘The Large Bounce’ uit 1969, waarin zijn toenmalige vrouw Leigh Taylor-Younger de hoofdrol speelde. Maar het was ‘Love Story’ dat hem tot een filmster maakte.

Het romantische melodrama werd een van de grootste hits van Paramount Photos en kreeg zeven Oscar-nominaties, waaronder één voor beste movie. Het gained voor de beste muziek.

O’Neal speelde vervolgens voor Bogdanovich als een onhandige professor tegenover Barbra Streisand in de komedie ‘What’s Up, Doc?’ uit 1972. De filmmaker castte hem het jaar daarop in de oplichterskomedie ‘Paper Moon’ uit het depressietijdperk.

O’Neal speelde een gewetenloze bijbelverkoper die aasde op weduwen die hij by way of overlijdensadvertenties had gevonden. Zijn echte dochter, Tatum, speelde een pratende, sigarettenrokende wees die zijn hulp nodig heeft en hem uiteindelijk helpt te verlossen.

Hoewel critici beide acteurs prezen, overschaduwde de onbezonnen prestatie van het kleine meisje die van haar vader en werd ze de jongste persoon in de geschiedenis die regelmatig een Academy Award gained. Ze was 10 toen de prijs in 1974 werd uitgereikt. (Jongere artiesten zoals Shirley Temple hebben speciale Oscars gewonnen.)

De volgende grote movie van O’Neal was Kubricks 18e-eeuwse epos ‘Barry Lyndon’, waarin hij een arme Ierse schurk speelde die door Europa reisde in een poging zichzelf voor te doen als een aristocraat.

Het filmen van de drie uur durende movie was echter vervelend werk, en Kubricks beruchte perfectionisme zorgde voor een kloof tussen hem en de acteur die nooit meer genas.

O’Neal werkte vervolgens opnieuw samen met Tatum in Bogdanovich’ vroege Hollywood-komedie “Nickelodeon” (1976). Maar de movie was een flop en ze hebben nooit meer samengewerkt. Een poging om zijn ‘Love Story’-personage, Oliver Barrett, te kapitaliseren met het vervolg ‘Oliver’s Story’ (1978) resulteerde in een nieuwe flop.

Vader en dochter dreven uit elkaar naarmate Tatum O’Neal ouder werd, waarbij de oudere acteur by way of een laat telegram hoorde over het huwelijk van zijn dochter met tennisgrootheid John McEnroe, schreef Ryan O’Neal in een boek uit 2012 over zijn relatie met Fawcett.

‘Een deur in mij ging op slot op de ochtend dat het telegram kwam, en ik zoek nog steeds blindelings naar de sleutel om hem te openen’, schreef O’Neal in ‘Each of Us.’

O’Neal’s carrière bekoelde verder in de jaren tachtig met het smaragdgroene overvaldrama ‘Inexperienced Ice’ (1981) en de komedie ‘Irreconcilable Variations’ uit 1984, waarin hij een drukke vader speelde in een ongelukkig huwelijk wiens dochter, gespeeld door 9-jarige… de oude Drew Barrymore probeert van haar ouders te scheiden.

Het decennium was ook een dieptepunt in O’Neal’s persoonlijke leven. Zijn zoon Griffin kreeg te maken met talloze aanvaringen met de moist, waaronder een bootongeluk in 1986 waarbij Gian-Carlo Coppola, 23, zoon van filmregisseur Francis Ford Coppola in Maryland, om het leven kwam. Griffin O’Neal werd veroordeeld wegens nalatigheid en roekeloos besturen van een boot, kreeg een taakstraf en diende als gevolg daarvan later een korte gevangenisstraf uit.

Toen zijn Hollywood-status afnam, begon Ryan O’Neal in tv-films te verschijnen en keerde uiteindelijk terug naar serietelevisie tegenover toenmalige minnaar Fawcett met de sitcom ‘Good Sports activities’ uit 1991, maar de present duurde slechts één seizoen.

Beiden erkenden dat het werk hun relatie onder druk zette.

‘We krijgen ruzie’, zei O’Neal in 1991. ‘Ze is stoer. Ze verwacht een goede behandeling. Op een set die verloren kan gaan als je een second probeert te creëren en tegen de klok vecht.”

O’Neal begon meer bijrollen te accepteren met de movie ‘Probabilities Are’ uit 1989. Hij begon een tweede carrière als acteur en speelde een echtgenoot die een huurmoordenaar inhuurt om zijn vrouw te vermoorden in “Devoted” (1996) en een mysterieuze tycoon in de chantagekomedie “Zero Impact” (1998).

Tegen die tijd was zijn relatie met Fawcett beëindigd, hoewel ze hecht bleven en uiteindelijk hun romance in de jaren 2000 weer aanwakkerden. De vluchtige O’Neal-familiedynamiek die hun relatie voorheen onder druk had gezet, bleef echter bestaan.

In 2007 werd de oudste O’Neal in 2007 gearresteerd wegens vermeende mishandeling en het afvuren van een wapen in een woordenwisseling met Griffin, maar er werd nooit een aanklacht ingediend. Hun zoon Redmond werd herhaaldelijk gearresteerd, gevangengezet en bracht een aantal jaren door in een door de rechtbank opgelegde afkickkliniek.

Een proeftijdcontrole op Redmond O’Neal in september 2008 in het huis van zijn vader in Malibu leidde tot de arrestatie van de acteur wegens bezit van methamfetamine. Ryan O’Neal bekende schuldig te zijn aan de aanklacht en nam deel aan een drugsafleidingsprogramma, maar hij ontkende publiekelijk dat de medicine van hem waren. Hij zei dat hij ze van zijn zoon in beslag had genomen en hem probeerde te beschermen.

Charles Patrick Ryan O’Neal werd geboren op 20 april 1941 en was de zoon van scenarioschrijver Charles O’Neal en acteur Patricia Callaghan O’Neal. O’Neal bracht tijd door als badmeester en amateurbokser voordat hij zijn roeping als artiest vond.