Als je alleen geïnteresseerd bent in zeer gepolijste showauto’s en/of viercijferige pk’s, dan is dit waarschijnlijk niet het verhaal voor jou. In feite kijken we naar iets aan de totaal tegenovergestelde kant van het gemodificeerde autospectrum.

Dit verhaal begint tijdens een recente reis naar Kansai, waar ik een aantal vrienden uit Australië vergezelde. Na een dag verschillende delen van Osaka te hebben verkend en van het lokale eten te hebben genoten, ontving ik een bericht terug van een oude vriend waarin een dinerafspraak en enkele buitenschoolse activiteiten werden bevestigd.

Ik ben dankbaar dat ik in Japan heel wat vrienden heb gemaakt sinds ik hier woon, en Ryoma was een van de eersten. Ryoma had beloofd ons naar een populaire lokale udon-plek te brengen, dus stapten we in onze gehuurde Toyota Alphard en reden de stad uit naar zijn plaatselijke Household Mart.

Toen we aankwamen, werden we begroet door een SR20-geruilde C33 Nissan Laurel en Ryoma’s RPS13 Nissan 180SX. Je merkt misschien al snel dat zijn 180SX verre van een showauto is, maar ik kan je uit ervaring vertellen: die carrosseriepanelen vertellen wilde verhalen.

Tegenwoordig lijken driftauto’s heel snel te ingewikkeld te worden met waanzinnige stuurhoeksets, hydraulische handremmen en enorme kracht. Hier vind je niets van dat alles; Ryoma’s 180SX is zo eenvoudig als maar kan. Afgezien van een S14-turbo en een elektronische boostcontroller, is hij qua vermogen vrijwel standaard. Voeg daar wat gebruikte aero-onderdelen, basisupgrades van de ophanging en aangepaste stuurknokkels aan toe, en dat is alles wat hij nodig heeft om de klus te klaren.

Na een gesprek – en natuurlijk een paar conbini snacks – we volgden het driftautoduo naar wat alleen kan worden uitgelegd als een zwaar industrieel gebied. Het was een behoorlijk surrealistische ervaring om Ryoma’s 180SX-cruise te zien en te horen, samen met zijn rechte uitlaat en gevechtslittekens; iets wat je al vroeg zou verwachten te zien Drift Tengoku VHS- of straatdrift-compilatie.

Weet je nog dat ik eerder dat udon ‘restaurant’ noemde? Nou, je kijkt ernaar. Wij waren destijds evenzeer in de battle…

Blijkbaar is deze plek populair onder de lokale bevolking en heeft het nogal wat geschiedenis. Als je het nog niet helemaal door hebt: dat is een automaat die hete udon serveert. Terwijl we allemaal graag aan de kou wilden ontsnappen in een warme noedelwinkel, verzekerde Ryoma ons dat deze udon ter plaatse zou komen.

Ik ga je niet vertellen dat dit de beste udon was die ik heb gehad – het was verre van dat – maar terwijl ik in het gezelschap was van twee driftauto’s, grappen maakte met hun eigenaren en alle mogelijke hitte van een kartonnen doos opsnoof kom vol noedels, het was iets dat je nergens anders meemaakt.

Omdat we graag aan de kou wilden ontsnappen, aten we de relaxation van onze noedels op en stapten we terug in de Alphard. Het volgende uur volgden we de 180SX en Laurel diep de bergen in, maar om voor de hand liggende redenen zul je je fantasie de relaxation moeten laten doen.

Alec Pender
Instagram: geen plannenco