3,5/5
Het tijdperk is 1964. De setting is een schilderachtig klein heuvelstation, vol met Anglo-Indianen, ergens in Noord-India, genaamd Riverdale. Archie (Agastya Nanda), Betty (Khushi Kapoor), Veronica (Suhana Khan), Jughead (Mihir Ahuja), Reggie (Vedang Raina), Ethel (Dot) en Dilton (Yuvraj Menda) zijn middelbare scholieren die in hun laatste schooljaar zitten. Ze staan aan de vooravond van de volwassenheid en worstelen internet als de meeste tieners met de problemen die met deze leeftijd gepaard gaan. Archie en vrienden, die hun oorsprong vinden in een van de meest gelezen Amerikaanse strips, worden op een unieke manier naar India getransplanteerd. Het is een leuke bijkomstigheid om ze als Anglo-Indianen te hebben. Laten we de Indiaan in de naam van de gemeenschap niet vergeten. De mensen van Riverdale houden van India en zouden er niet aan denken om ergens anders te gaan wonen. Als ze naar The Beatles luisteren, zijn ze zich ook bewust van Mohammed Rafi, Shammi Kapoor is voor hen internet zo goed een sekssymbool als Elvis en Masala Chai zo verfrissend aanvoelen als frisdrank.
De Indianisering is voortreffelijk gedaan. De essentie van de Anglo-Indische gemeenschap – hun liefde voor muziek, voor dans, bakken, werken bij de spoorwegen, aanpassing van de westerse kleding- en kapselstijl, evenals hun accenten, wordt tot intimately tot leven gebracht.
De movie volgt dezelfde boog die in de strips wordt getoond. Archie kan niet kiezen tussen Veronica en Betty, Jughead houdt van elke minuut eten en Dilton vindt het heerlijk om eigenzinnige dingen uit te vinden. Betty blijkt een goede bakker te zijn, Ethel is een geweldige kapper en Reggie wil journalist worden. Veronica is natuurlijk te rijk om de zorgen van haar vrienden uit de middenklasse daadwerkelijk te begrijpen.
Volwassen worden is moeilijk. Terwijl de jongeren bezig zijn met hun laatste jaar autoloos leven, komen ze er ook achter dat hun stad misschien aan het veranderen is, en niet ten goede, zo lijkt het. In naam van de vooruitgang worden de oude plaatsen, zoals de boekwinkel van Betty’s vader of het favoriete café van de stad, Pop Tate’s, opgekocht en maken plaats voor blitse winkelpanden zonder ziel, en er gaan geruchten dat hun favoriete plek, Inexperienced Park, dat in het hart van de stad ligt en vanwege zijn nostalgische waarde heilig is voor de gemeenschap, is ook gemarkeerd voor ontwikkeling. Ze besluiten hun stem ertegen te verheffen en beseffen daarbij hun sterke en zwakke punten.
De cameraman van de movie, Nikos Andritsakis, heeft Riverdale een ansichtkaartkwaliteit gegeven door de movie te vullen met heldere kleuren en warme tinten. Ook het productieontwerp en de kostuumontwerpteams hebben fantastisch werk geleverd. De movie is ontworpen als een musical, waarbij liedjes de dialoog in belangrijke scènes vervangen. Hoewel de liedjes pakkend zijn en een aanvulling vormen op de movie, hebben ze geen influence buiten het verhaal van de movie. Hoewel de plot voorspelbaar is, is het schrijven, vooral de delen die rond vriendschap draaien, fris en luchtig. Ze rieken naar echte relaties tussen een groep tieners. Een ander voordeel is dat hoewel de movie een beetje richting Archie, Betty en Veronica neigt, de anderen ook hun momentje in de zon krijgen. Het toont de juiste groepsdynamiek, waarbij sommige dominanter zijn dan andere, maar uiteindelijk is iedereen een vriend.
Het is niet alleen een lanceervoertuig voor starkids als Agastya Nanda, Khushi Kapoor en Suhana Khan, maar brengt ook de anderen – Mihir Ahuja, Vedang Raina, Aditi Dot en Yuvraj Menda in de schijnwerpers. De regisseur moet veel workshops met hen hebben gevolgd, need ze lijken op het scherm niet alleen echte vrienden, maar komen ook over als doorgewinterde artiesten en niet als nieuwelingen. Suhana groeit met je mee naarmate de movie vordert, en dat geldt ook voor Vedang. Yuvraj heeft een meer gelaagde rol te spelen en doet dat moeiteloos. Dot zorgt ook voor een prima Ethel. Khushi komt op het scherm over als een natuurtalent, internet als Agastya. Hoewel hij de vondst van de movie is, heeft elk van deze superzelfverzekerde kinderen een grote toekomst voor zich.
Bekijk de movie voor de dosis nostalgie die hij biedt. Het doet je verlangen naar je school-/studententijd en naar een leven dat eenvoudig en toch excellent was.
Trailer: De Archies
Dhaval Roy, 7 december 2023, 17:00 IST
3,0/5
Het Archies-verhaal: Het coming-of-age-verhaal speelt zich af in 1964 in een fictief heuvelstation genaamd Riverdale in India en volgt Archie en zijn vrienden op hun weg naar vriendschap, romantiek en sociale verantwoordelijkheid terwijl hun geliefde park wordt bedreigd door ontwikkelaars die het slopen om een lodge te bouwen.
De Archies-recensie: Regisseur Zoya Akhtar verfilmt de tienerfavoriet Archies Comics voor het grote scherm en zorgt ervoor dat het Bollywood-uitje kleurrijk, jeugdig en lieflijk is. Maar bovenal creëert ze het als een muzikale tienerkomedie. Dit is waar haar nieuwste onderneming zich onderscheidt. Er zijn nog maar weinig muziekdrama’s op de middelbare faculty geweest in de Hindi-cinema. Voeg daar de nostalgische waarde aan toe: de forged van de movie heeft een uniek canvas. Precies genoeg is het scherm bespat met dreampop-achtige sequenties en een vertederende retro-look en really feel. En in het middelpunt staan de favoriete tieners van de kinderen uit de jaren 90: Archie Andrews (Agastya Nanda), Veronica Lodge (Suhana Khan), Betty Cooper (Khushi Kapoor), Jughead (Mihir Ahuja), Reggie Mantle (Vedang Raina), Ethel Muggs (Dot ), en Dilton Doiley (Yuvraj Menda).
Hoewel de strips allemaal over de gekke streken van de groep gaan, is de movie niet zo oneerbiedig. De personages zijn bijna volwassen en maken moeilijke keuzes tussen passie en bruikbaarheid of vooruitgang. Het thema van gezonde vriendschap is doordrenkt met activisme, terwijl de bende probeert te voorkomen dat het culturele centrum, Inexperienced Park, wordt afgebroken om plaats te maken voor een groots lodge. De movie werkt goed en charmeert als musical. De nummers van Shankar-Ehsaan-Loy, Ankur Tewari, The Islanders en Dot (Aditi Saigal) zijn meeslepend en leuk, vooral ‘Dhishoom Dhishoom’, ‘Sunoh’ en ‘Va Va Voom.’ Gautam Hegde’s choreografie in de liedjes is een ander hoogtepunt dat bijdraagt aan de visuele aantrekkingskracht van de movie.
De schattige karakters van de Archie-wereld zijn het sterkste punt, en hetzelfde geldt voor de groep nieuwe gezichten hier. Suhana Khan speelt de rijke en verwende Veronica Lodge en voert de lieve en brutale meisjesact uit, verscheurd tussen de slimheid van haar zakenmanvader en de loyaliteit aan haar vrienden. Agastya Nanda is charmant als de verwarde Archie, die het leven alleen voor de lol leeft, maar moet begrijpen dat ‘alles politiek is’ en niet kan kiezen tussen Veronica en Betty. Khushi Kapoor maakt indruk als Betty en heeft ruimte om op te treden met haar emotionele scènes, die ze met zelfvertrouwen uitvoert. Terwijl Vedang Raina als Reggie en Dot als Ethel indrukwekkend zijn, is Mihir Ahuja als de schattige Jughead ook goed. Yuvraj Menda als Dilton, als de nerdy en schattige tiener, verdient een speciale vermelding. Alle nieuwkomers krijgen hun second om te schitteren.
De movie verliest kracht in de tweede helft en had boeiender kunnen zijn naarmate het battle escaleert. Oplossingen zijn handig en de resolutie is onbeduidend. Hoewel het tijdperk, de look en really feel goed zijn gecreëerd, eindigt de movie over het algemeen een beetje teleurstellend. Het is heerlijk om te zien hoe een stel frisse nieuwe gezichten hun beste eten naar voren brengen – of het nu gaat om emoties op het scherm of om rock-‘n-roll-deuntjes uit de jaren 60 te spelen.