Dank aan onze Nature Community-partner, Bluewater Heart for Raptor Rehabilitation, voor het delen van de weblog van deze maand. Geschreven door Lynn Eves, Approved Wildlife Custodian voor het Ontario Ministry of Pure Assets and Forestry.

Sneeuwuilen (Bubo scandiacus) behoren tot de mooiste en meest charismatische roofvogels – wat ongetwijfeld de reden is dat iemand werd uitgekozen om Harry Potters uil Hedwig te spelen in de beroemde filmreeks. De zwaarste van de Noord-Amerikaanse uilen, de Sneeuwuil, is gemakkelijk herkenbaar aan zijn ronde kop en doordringende gele ogen. Volwassen mannetjes zijn meestal wit, soms met donkerdere vlekken; vrouwtjes en onvolwassen mannetjes hebben donkerdere kleuren te midden van het wit.

De verzamelnaam voor Sneeuwuilen is toepasselijk ‘sneeuwstorm’ of ‘drift’. Sneeuwuilen leven echter meestal solitair, dus het is onwaarschijnlijk dat je grote sneeuwstormen of stuifbuien zult zien. De aanblik zou je waarschijnlijk de relaxation van je leven bijblijven.

Standing en distributie

Deze uilen brengen de zomers door in het uiterste noorden van Noord-Amerika en Eurazië. Sommigen zullen de winter in het noorden blijven, terwijl anderen naar het zuiden van Canada en de noordelijke helft van de Verenigde Staten migreren. In grote delen van Noord-Amerika zijn sneeuwuilen “irruptief”; in sommige winters zullen ze in grote aantallen verschijnen, maar in andere winters niet.

De Sneeuwuil werd in 1995 door het Committee on the Standing of Endangered Wildlife in Canada (COSEWIC) geclassificeerd als ‘niet in gevaar’. De soort werd onlangs echter door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur aangemerkt als ‘mondiaal kwetsbaar’, op foundation van bedreigingen zoals veranderingen in de beschikbaarheid van voedsel als gevolg van klimaatverandering.

Deze prachtige vogel wordt ook bedreigd door botsingen met voertuigen, vliegtuigen, communicatietorens en windturbines. Een gewonde of verzwakte Sneeuwuil zal in het wild zelden lang standhouden. Dat is waar de Bluewater Centrum voor Raptor Rehabilitatie (BCRR) komt binnen…

Gevaren van het sneeuwleven

BCRR werd in 1991 opgericht om tegemoet te komen aan de behoeften van gewonde en ontheemde roofvogels in de lokale en omliggende gebieden van Lambton County, Ontario. Wat Snowies betreft, hebben we het vooral druk in die jaren waarin grote uitbarstingen plaatsvinden van de uilen die zich nomadisch van noord naar zuid verplaatsen.

Deze verstoringen lijken ongeveer elke zeven jaar plaats te vinden. De meest recente in onze regio was in 2020, toen honderden van deze vogels opdaagden op zoek naar toendra-achtige landschappen (en de bijbehorende prooien). Deze uitbarsting was een van de grootste die BCRR zich kan herinneren in zijn 32 jaar, en die winter moesten we meer gewonde en uitgehongerde Sneeuwuilen behandelen dan ooit tevoren.

In tegenstelling tot veel andere uilen is deze prachtige jager overdag actief, vooral bij zonsopgang en zonsondergang. Hij zit vaak urenlang op uitgestrekte maïsvelden met stoppels of wintertarwe, kijkend en wachtend op een prooi. Dit maakt het moeilijk om te ontcijferen of we natuurlijk Sneeuwuil-gedrag hebben of een uil die gered moet worden. Er kunnen op dezelfde dag veel telefoontjes binnenkomen over dezelfde uil – en toch zijn waarnemers later verbaasd als ze zien dat hij snel naar een ander punt in het veld vliegt. Hetzelfde situation zou kunnen aantonen dat een uitgehongerde of gewonde uil onze hulp nodig heeft.

Hun ontmoetingen met auto’s, elektriciteitskabels, de industrie, huisdieren, boerderijdieren, luchthavens – om nog maar te zwijgen van intimidatie door mensen – illustreren de verscheidenheid aan menselijke obstakels en verwondingen. Aanrijdingen met voertuigen staan ​​bovenaan de lijst en veroorzaken ernstig letsel of de dood. Vaak landen Snowies op hoge platte voorwerpen, waarbij ze ze aanzien voor natuurlijke platforms, terwijl ze in werkelijkheid dodelijke grote ventilatoren of vuurpijlen kunnen bevatten die de veren van de vogels verschroeien. Eén Snowy vloog een veestal binnen en veroorzaakte veel opschudding en werd vervolgens door de koeien geschopt en in de mest gerold!

Andere oorzaken voor opnames in ons centrum zijn de talrijke onervaren broedvogels met beperkte jachtvaardigheden. Ze arriveren in een verzwakte en uitgehongerde toestand na hun lange nomadische vlucht. Deze patiënten hebben een snelle redding en een lang, langzaam revalidatieproces nodig als ze weer naar het wild willen terugkeren. Dit geldt in het algemeen voor gewonde eerstejaarsvogels van vele soorten: zonder hulp halen de meeste de tweedejaars niet.

Burgers als eerstehulpverleners

Wist u dat het publiek een cruciale rol speelt bij het lokaliseren, vangen en vervoeren van gewonde dieren in het wild naar speciaal opgeleide (vrijwillige) natuurrehabilitators in heel Ontario? Rehabilitatiecentra behandelen en verzorgen de patiënten die naar hen toe worden gebracht, maar het zijn de eerstehulpverleners, het publiek, die een sleutelrol spelen in het proces door hun snelle actie om het dier in bedwang te houden en te bellen voor hulp. Dit is het cruciale second voor redding; over het algemeen heb je weinig kans om een ​​gewond dier terug te vinden als je het in de steek laat. Blijf indien mogelijk bij de gewonde patiënt, of haal het dier op en breng het naar een veilige, warme locatie en zoek hulp.

Hier zijn enkele suggesties voor het vinden van een opvangcentrum voor wilde dieren bij u in de buurt.

• Dierenbescherming in Ontario
• Lokale humane samenlevingen, dierenartsen en politiebureaus
• Uw persoonlijke Facebookpagina, om uw netwerk te helpen passende zorg te vinden

Sneeuwuilen blijven een favoriet onder vogelaars en fotografen. Houd er rekening mee dat deze vogels energie moeten besparen, en hoewel je ze misschien wilt zien vliegen of van dichterbij wilt fotograferen, loop je groot gevaar dat ze hun volgende maaltijd verliezen en de broodnodige energie verbruiken. Wees respectvol, houd afstand en bel als u denkt dat het dier gewond of zwak is.

Blijf op de hoogte van het laatste nieuws over de Canadese natuur door abonneren op onze e-mails. Je ontvangt regelmatig updates over wat we doen om soorten als Sneeuwuilen te beschermen, en hoe jij kunt helpen.