“Loopy” is een ballad gecomponeerd door Willie Nelson. Het is door verschillende artiesten opgenomen, met title door Patsy Cline, wiens versie in 1962 een nummer 2 countryhit was. Mede vanwege de genre-overvloeiende aard van het nummer, is het door tientallen artiesten in verschillende landen gecoverd. genres door de jaren heen; toch blijft het nummer onlosmakelijk verbonden met Cline.

Nelsons eigen versie verschijnt op zijn debuutalbum …And Then I Wrote uit 1962. Oorsprong Met wat hulp van een vriend genaamd Oliver English schreef Nelson het lied start 1961; hij was destijds een singer-songwriter die verschillende hits voor andere artiesten had geschreven, maar nog geen eigen opname van betekenis had.

Nelson schreef het nummer oorspronkelijk voor countryzanger Billy Walker, die het afsloeg om dezelfde reden waarom Roy Drusky vorig jaar “I Fall to Items” afsloeg – dat het “een meisjeslied” was. Het uiteindelijke succes van het nummer hielp Nelson zowel als artiest als als songwriter te lanceren. Muzikaal gezien is het nummer een jazz-popballad met country-boventonen en een complexe melodie.

De tekst beschrijft de staat van verbijstering van de zanger over de hulpeloze liefde van de zanger voor het voorwerp van zijn genegenheid. Patsy Cline-versie Patsy Cline, die al een country-superster was en bezig was een reeks hits uit te breiden, koos het als vervolg op haar vorige grote hit “I Fall to Items”.

“Loopy”, de complexe melodie die excellent bij Cline’s vocale expertise paste, werd eind 1961 uitgebracht en werd meteen weer een grote hit voor Cline en verbreedde het crossover-publiek dat ze met haar eerdere hits had opgebouwd. Het stond 21 weken op de hitlijst en werd uiteindelijk een van haar kenmerkende deuntjes.

Cline’s versie staat op nummer 85 op de Rolling Stone-lijst van The five hundred Best Songs of All Time. Volgens de Ellis Nassour-biografie Patsy Cline was Nelson, die in die tijd bekend stond als een worstelende songwriter met de naam Hugh Nelson, een vaste klant in Tootsie’s Orchid Lounge op Music Row in Nashville, waar hij regelmatig samenkwam met vrienden Kris Kristofferson en Roger Miller. , beide destijds onbekende songwriters.

Nelson ontmoette Cline’s echtgenoot, Charlie Dick, op een avond aan de bar en gooide het lied voor hem. Dick nam het nummer mee naar huis en speelde het voor Cline, die er aanvankelijk een hekel aan had omdat Nelsons demo de tekst voor en achter de beat ‘sprak’, waarover een geïrriteerde Cline opmerkte dat ze ‘zo niet kon zingen’. De producer van Cline, Owen Bradley, was echter dol op het nummer en arrangeerde het in de balladvorm waarin het later werd opgenomen.

Op het album I Bear in mind Patsy van Loretta Lynn meldde Bradley dat, terwijl Patsy nog steeds herstellende was van een latest auto-ongeluk dat haar bijna het leven kostte, ze op de originele productieavond moeite had gehad om de hoge noten van het nummer te bereiken vanwege haar gebroken ribben. Dus na ongeveer vier uur proberen, in de dagen waarin vier nummers in drie uur werden opgenomen, hielden ze er mee op.

Een week later kwam ze terug en nam de leadzang in één take op. In hetzelfde interview herinnert Loretta zich de eerste keer dat Cline het op krukken uitvoerde in de Grand Ole Opry, en drie staande ovaties ontving.

Barbara Mandrell herinnert zich dat Cline het nummer dwell tijdens een live performance aan haar publiek introduceerde en zei dat al mijn recente hits in mijn leven zijn uitgekomen.

Ik had een hit genaamd Tra-La-La Triangle en mensen dachten aan mij, Gerald en Charlie. Ik had nog een hit genaamd ‘I Fall to Items’ en ik zat in een auto-ongeluk. Nu maak ik me echt zorgen omdat ik een nieuwe hitsingle heb en deze heet ‘Loopy’.

Willie Nelson verklaarde in de documentaire Remembering Patsy uit 1993 dat Cline’s versie van “Loopy” zijn favoriete nummer van hem was dat iemand ooit had opgenomen, omdat het “veel magie was”. Bron