Een lezer schrijft:

Ik werk op artistiek gebied, wat leidt tot een veel informelere sfeer onder collega’s en veel tijd om te kletsen. Normaal gesproken vind ik dit prima, maar ik heb steeds meer problemen met een collega, Tommy.

Tommy brengt regelmatig onderwerpen ter sprake waar ik me niet prettig bij voel. Aanvankelijk respecteerde hij dit, maar hij begon zich erg te ergeren omdat ik het zo vaak doe. Het probleem is dat ik het zo vaak moet doen omdat zijn discussiepunten buitengewoon verontrustend zijn. Alleen al vandaag moest ik me bijvoorbeeld afmelden voor gesprekken over:

• hij gelooft dat slachtoffers van misbruik die niet weggaan, het misbruik verdienen waarmee ze te maken krijgen, en dat ze dom zijn als ze blijven
• een gedetailleerde beschrijving van het bloedvergieten in een horrorfilm
• vrouwen die onthullende kleding dragen, verdienen het om lastiggevallen/aangevallen te worden

Tommy speelt niet opzettelijk de advocaat van de duivel; op dagen dat ik de bandbreedte had, heb ik met hem gepraat en van gedachten veranderd. (Ik heb hem er bijvoorbeeld van overtuigd dat het gebruik van de voornaamwoorden van mensen een kwestie van beleefdheid is, zelfs als hij niet begreep waarom ze die voornaamwoorden gebruikten.) Maar ik klok in om mijn werk te doen en discussies over mijn werk af te handelen, misschien wat kleinigheidje. praten over tv-programma’s – geen lange discussies waarin moet worden uitgelegd waarom seksueel geweld slecht is. Hij beschouwt deze onderwerpen echt niet als controversieel of moeilijk bespreekbaar, en vindt dat ik kieskeurig ben omdat ik dat niet wil. Hij begint te zeggen dat hij ‘een (mijn naam)’ gebruikt als hij ergens niet over wil praten – wat ik natuurlijk altijd respecteer. Maar hij zegt het niet alsof het iets goeds is, en hij heeft de neiging het te doen terwijl hij dramatisch zucht.

Ik ben bang dat Tommy’s houding alleen maar zal verslechteren als ik doorga met het stellen van beleefde grenzen, tot het punt dat dit mijn werk in de weg kan staan. Of dat hij het misschien gaat negeren als ik hem vraag om te stoppen – hij dringt er al op aan door regelmatig horrorfilms ter sprake te brengen, omdat hij denkt dat mijn ongemak over het idee van de meeste van hun plots grappig is. Is er een beleefde manier waarop ik hem kan uitleggen dat ik simpelweg nooit serieuze of gewelddadige onderwerpen op het werk wil bespreken zonder dat hij het slecht opvat?

Dit escaleren naar HR of het administration is technisch mogelijk, maar zou de zaken zeker beladen maken. We hebben te weinig personeel, dus het is uitgesloten dat hij ontslagen wordt, en als hij een berisping krijgt, weet hij dat ik heb geklaagd, en hij lijkt niet het sort dat dat goed opvat.

Tommy is een ezel.

Je beste zet is om te besluiten dat het je niet uitmaakt wat hij van je denkt. Als deze edgelord wil geloven dat je een delicate tulp bent die slecht toegerust is om te overleven in de wereld, dan zij dat zo. Hij kan denken wat hij wil, zolang hij maar ingaat op jouw verzoek om jou in alle rust te laten werken, zonder te hoeven luisteren naar zijn smerige vrouwonvriendelijke standpunten.

Op dit second klinkt het alsof je op zoek bent naar een manier om hem te laten stoppen zonder dat hij daarbij zijn respect voor jou verliest. En dat zou mooi zijn, maar het is geen noodzaak. We hebben hem alleen nodig om te stoppen met het herhaaldelijk overschrijden van je grenzen. (En eigenlijk, aangezien zijn mening over een hele reeks onderwerpen slecht is, is het niet verrassend dat zijn mening over jou uiteindelijk ook verkeerd kan zijn.)

Dus: “Ik wil niet praten over misbruik, bloedvergieten, intimidatie of jouw mening over vrouwen terwijl ik aan het werk ben. Cease met het ter sprake brengen van die dingen bij mij. Ik zeg jullie duidelijk dat dit niet welkom is en moet stoppen.”

Als hij dat slecht opvat, ligt dat aan hem en niet aan jou. Als hij in zijn hart een redelijke kerel is, zal hij je niet steeds van streek willen maken en zul je hem een ​​plezier doen door het zo duidelijk te spellen. En als hij dat is niet een redelijk fatsoenlijke kerel (spoiler: dat is hij niet), waarom zou je je dan zorgen maken dat hij het niet leuk zal vinden als je een grens stelt?

Als je bovenstaande taal gebruikt en hij blijft er toch mee doorgaan: “Kerel, ik zei dat je moest stoppen. Mijn volgende stap is HR. Liever niet, maar dit is een waarschuwing dat ik dat punt nader.”

Als hij ‘een (jouw naam) trekken’ gebruikt om aan te geven dat hij een onderwerp moet vermijden, rol dan met je ogen en negeer hem. Hij wil een reactie van je; Jouw reactie zorgt er waarschijnlijk voor dat hij zich belangrijk voelt. Negeer hem.

Als hij snauwende opmerkingen maakt over het feit dat hij niet over onderwerp X of onderwerp Y bij jou in de buurt kan praten, zeg dan op een verveelde toon: ‘Ja, bedankt.’

Maar sluit alstublieft niet uit dat u dit naar uw supervisor of HR escaleert, alleen maar omdat hij zou weten dat u degene was die klaagde. Het is prima als hij weet dat je hebt geklaagd, zolang iemand met autoriteit maar tussenbeide komt. (Bovendien zou het mij niet verbazen als hij dit ook bij andere mensen doet, dus er zou een heel menu van mensen kunnen zijn die hem hadden kunnen rapporteren. Sterker nog, dat is nog een reden om het te escaleren: op een gegeven second zal hij dat wel doen dit aan een stagiair of iemand anders met veel minder macht en/of die zich minder op zijn gemak voelt dan jij door grenzen te stellen. Je bewijst iedereen die met hem samenwerkt een plezier als je hem helpt hem in verband te brengen met een officieel ‘cease dit uit’-edict van boven.)