Het nummer is geschreven door Ashford en Simpson voordat ze bij Motown kwamen. De Britse soulzanger Dusty Springfield wilde het nummer opnemen, maar het duo weigerde, in de hoop dat het hen toegang zou geven tot het in Detroit gevestigde label.

Zoals Valerie Simpson zich later herinnerde: ‘We speelden dat nummer voor haar (Springfield), maar wilden het haar niet geven, omdat we dat achter wilden houden. We hadden het gevoel dat dit onze toegang tot Motown zou kunnen zijn. Nick noemde het het ‘gouden ei’.” Springfield nam een ​​soortgelijke versmelodie op in “I am Gonna Go away You” op Stoffig.

In het voorjaar van 1970, na het Prime 20-succes van haar eerste solo-single, “Attain Out and Contact (Any individual’s Hand)”, lieten Ashford en Simpson Ross “Ain’t No Mountain Excessive Sufficient” opnieuw opnemen. Aanvankelijk was Ross ongerust, maar hij was ervan overtuigd om de opname te maken.

De remake was een volledige bewerking van het nummer, met een stijl die lijkt op gospel met elementen van klassieke muziek, strijkers en hoorns, en gesproken woordpassages van Ross. De Andantes, Jimmy Beavers, Jo Armstead, Ashford & Simpson en Brenda Evans en Billie Calvin van the Undisputed Fact werden gebruikt als achtergrondzangers, waardoor het nummer een soul- en gospel-vocaal ingredient kreeg.

Ross’ versie van het nummer werd op 19 juli 1970 uitgebracht als de tweede en laatste single van haar titelloze solo-debuutalbum uit 1970 van Motown. Het is ook te zien in de movie Hen Little uit 2005 (movie uit 2005) en de gelijknamige soundtrack.

Motown-chef Berry Gordy vond de plaat niet leuk toen hij hem voor het eerst hoorde. Hij haatte de gesproken woordpassages en wilde dat het lied begon met het climaxkoor/de brug. Pas toen radiostations in het hele land hun eigen versies monteerden en deze aan hun afspeellijsten toevoegden, konden Ashford en Simpson Gordy overtuigen om een ​​bewerkte versie van drie minuten als single uit te brengen.

Ross’ versie van ‘Ain’t No Mountain Excessive Sufficient’ steeg naar nummer één in zowel de pop- als de R&B-hitlijst.(14) Ross ontving een Grammy-nominatie voor Greatest Feminine Pop Vocal Efficiency. Het nummer wordt het grootste deel van het nummer in de toonsoort C mineur uitgevoerd en verandert tegen het einde in F majeur. Wiki