Home Voeding De gedachten van een diëtist over de Oprah Weight Loss Particular

De gedachten van een diëtist over de Oprah Weight Loss Particular

0
De gedachten van een diëtist over de Oprah Weight Loss Particular


Als geregistreerde diëtist die een hekel heeft aan diëten, maar opzettelijk gewichtsverlies ondersteunt, is het moeilijk om over Oprah en haar gewicht te praten zonder in battle te komen over de vraag of ze een slachtoffer of een dader is geweest. Of misschien wel allebei.

Een slachtoffer van fats shaming, absoluut. Als je een wereldwijde beroemdheid bent, lijkt lichaamsonderzoek helaas bij het werk te horen. Dit is walgelijk en verdrietig en totaal saai – waarom zijn we nog steeds zo gefocust op de lichamen van andere mensen?

Oprah heeft zeker het grootste deel van haar volwassen leven met haar gewicht geworsteld, en als kijkers hebben we deelgenomen aan haar draaimolen van diëten, waarvan het meest bekende haar wagentje gevuld was met het vet dat ze verloor met behulp van een vloeibaar dieet (dat raad ik uiteraard nooit aan), haar trainingen met coach Bob Greene, en meest recentelijk haar samenwerking met Weight Watchers.

Oprah gewichtsverlies

Oprah’s Favourite Factor was vroeger het beste witte T-shirt of het nieuwste keukengadget. Nu is het een farmaceutisch product: The Oprah Particular: Disgrace, Blame and the Weight Loss Revolution concentreerde zich op haar nieuwe favoriete ding: GLP-1-agonistmedicijnen.

GLP-1-agonisten, waarover ik hier heb geschreven, zal zeker levens redden. Ik sta volledig achter het gebruik ervan voor gewichtsverlies bij mensen die daarvoor in aanmerking komen. Niet voor ijdelheidsgewicht, wat betekent dat ik niet geloof in het nut ervan om een ​​paar kilo af te vallen. Deze medicijnen zijn ernstig en hebben bijwerkingen (daarover later meer). Ze mogen alleen worden voorgeschreven door een ethische medische skilled die de tolerantie en effecten volgt en voortdurend beoordeelt.

Het is moeilijk om ruzie te maken met het onderzoek: deze medicijnen zijn bij de meeste mensen effectief voor gewichtsverlies. Dit is een te grote vereenvoudiging, maar ze werken door de eetlust te verminderen. Minder eetlust, minder verbruikte calorieën. Als u stopt met de medicijnen, kunt u mogelijk weer aankomen. Voor veel mensen zijn GLP-1-agonisten een levenslange verplichting, zo lijkt het tot nu toe.

En nee, ‘natuurlijke’ GLP-1-agonisten die internet zo effectief zijn als medicijnen bestaan ​​niet. Lees hier mijn recensie ervan.

Ik heb enkele observaties uit deze Oprah Particular: Disgrace, Blame and the Weight Loss Revolution. Daar zijn ze:

Weight Watchers maakte een betreurenswaardige verschijning.

Dat ze Sima Sistani, CEO van Weight Watchers, als gast had, is absoluut verschrikkelijk. Oprah heeft veel moeite gedaan om aan te kondigen dat ze het bestuur van WW heeft verlaten om deze particular te kunnen doen en geen belangenconflict te lijken te hebben.

Het spijt me, of misschien ook niet, dat ik dit zeg: Weight Watchers is een puinhoop op de kont van onze samenleving. Het heeft sommige mensen misschien geholpen om af te vallen, maar voor wat veel meer van ons lijkt te hebben, lijkt het een diepgaand negatief impact te hebben gehad op het lichaamsbeeld, de eetgewoonten en het chronisch diëten.

Sistani gaf op haar beurt toe dat Weight Watchers het in het verleden bij het verkeerde eind hadden door zich alleen op gedrag te concentreren en niet op biologie. Ze kwalificeerde dat met een plug voor WW en zei: ‘Wij zijn het meest klinisch geteste, op bewijs gebaseerde, wetenschappelijk onderbouwde programma voor gedragsverandering, maar we misten het derde spoor, namelijk biologie.’

oprah gewichtsverlies speciaal

Laat me je eraan herinneren dat het onderzoek waar ze het hier over heeft, door WW werd gedaan en niet zo opmerkelijk was. Lees erover in mijn put up, ik ben diëtist. Hier zijn mijn problemen met Weight Watchers.

Als Oprah een einde wil maken aan het beschamen en beschuldigen, moet ze een grote stap weg doen van Weight Watchers, met hun wegingen, gekke puntensysteem en verkooppraatje dat hun dieet helemaal om ‘wellness’ draait… omdat dat zo is. ‘T. Het gaat over dunheid en gewichtsverlies als hun primaire uitkomstmaat. Dat is niet ‘holistisch’, het is misleidend.

De verschuiving van Weight Watcher naar het ‘moderniseren van het programma’ door GLP-1-agonisten aan te bieden, is daar slechts een laag in. Na al het theater rond hun vermeende verschuiving naar ‘wellness’ en niet naar gewicht, is het moeilijk te vertrouwen dat WW het beste met ons voor heeft, in plaats van te willen profiteren van de GLP-1-medicijntrend.

Na de voorstelling, een influencer genaamd Katie Sturino riep Sistani uit voor het niet erkennen van de schade die Weight Watchers door de jaren heen heeft aangericht. Sistani nam een ​​mea culpa en verontschuldigde zich. Goed voor Sturino.

Het kan zijn dat Oprah zich nog steeds onderwerpt aan de dieetcultuur, afhankelijk van hoe je het bekijkt.

Ik heb een aantal kanten van dit argument gehoord. Een daarvan is dat Oprah magazine doen wat ze wil met haar lichaam om zichzelf een goed gevoel te geven en gezond te zijn. Dat ze er ieders zaak van maakt door zichzelf op television te zetten en GLP-1-agonisten te prijzen voor gewichtsverlies zou daar geen rol in moeten spelen.

De andere kant van het argument is dat Oprah zich opnieuw onderwerpt aan de dieetcultuur door deze medicijnen te nemen om de omvang van haar lichaam te verkleinen. Dat iemand die zoveel werk heeft verzet op het gebied van het bevorderen van zelfbewustzijn en emotionele gezondheid, nog steeds niet kan leren van haar lichaam te houden zoals het is. Dat ze alle schaamte over het lichaam die ze heeft ervaren gewoon moet negeren en vergeten, en haar omvang moet bezitten.

Je vraagt ​​je waarschijnlijk af waar ik als diëtist op terecht kom. Hier is je antwoord:

Ik geloof dat het oké is om af te willen vallen. Ik denk dat we het hele verhaal achter Oprah’s worsteling met haar lichaam niet kennen, en dat we hiernaar moeten kijken door een lens van mededogen. Web als Botox, haarkleuring, private trainers en cosmetische ingrepen doen we dingen met ons lichaam om ons zelfvertrouwen te vergroten. Misschien heeft Oprah’s omvang haar ervan weerhouden zich bezig te houden met activiteiten die ze graag wilde doen. Misschien heeft ze gezondheidsproblemen. Misschien heeft ze elke seconde van de dag final van voedselgeluid (gedachten aan eten – GLP-1-agonisten nemen dit voor veel mensen weg, waardoor ze zich voor het eerst ‘normaal’ kunnen voelen) wat afleidend en vreselijk is. Misschien wil ze gewoon niet meer zo groot zijn.

Wie zijn wij om haar redenen te beoordelen, vooral omdat we niets over haar weten behalve wat we in de media zien.

Het is niet in orde om van iedereen te eisen dat hij zijn lichaam liefheeft en accepteert zoals het is. Deze positie ontneemt hen naar mijn mening hun lichamelijke autonomie. Het plaatst onze eigen verwachtingen op iemand van wie we de nuances van zijn leven niet kennen. Het is het equal van tegen een getraumatiseerd persoon zeggen dat hij er ‘gewoon overheen moet komen’.

Als Oprah zich geweldig voelt over GLP-1-agonisten, vind ik dat geweldig voor haar. Waar ik een probleem heb, is dat haar vermogen om mensen te bereiken enorm is, en daarom is haar verantwoordelijkheid op het gebied van haar berichtgeving even groot. Als ze op television gaat vertellen hoe nuttig deze medicijnen zijn, moet ze er zeker van zijn dat alle kanten worden onderzocht. Het goede, het slechte en het lelijke.

Gewichtsverlies gaat niet over wilskracht.

Ik ben blij dat Oprah dit zei, en dat ze gelijk had, samen met haar verklaring dat zwaarlijvigheid een ziekte is.

Wilskracht als het om gewichtsverlies gaat, is de manier waarop de dieetindustrie ons de schuld geeft als hun restrictieve diëten onvermijdelijk mislukken. Wij hebben het verkeerd gedaan. We waren niet gemotiveerd of toegewijd genoeg. We hebben gewoon niet ons finest gedaan. De volgende keer zullen we het goed doen… met een ander dieet.

Hoewel er nog steeds controverse bestaat over deze definitie (en hier), Ik ben het daar mee eens zwaarlijvigheid is een ziekte, en dit feit werd tijdens de present versterkt door de medische professionals Dr. Amanda Velazquez van Cedars-Sinai en Dr. Scott Butsch van de Cleveland Clinic. (Kanttekening: beide artsen zijn naar verluidt geassocieerd met bedrijven die GLP-1-agonisten produceren).

Hoewel sommige mensen dit nooit zullen krijgen – vooral mensen die niet met hun gewicht worstelen – is het geweldig dat de wereld zich bewust wordt van het feit dat individuen anders in elkaar zitten, en dat ze nu veilige keuzes hebben over hoe ze met voedsellawaai kunnen omgaan. en honger.

Er bestaat een enorme ongelijkheid als het gaat om de toegang tot GLP-1-agonisten.

Deze medicijnen – Ozempic, Wegovy en andere – zijn extreem duur. We hebben het over duizenden {dollars} per maand. Helaas hebben in de Verenigde Staten veel mensen die er wel baat bij zouden kunnen hebben er geen toegang toe, omdat de verzekering ze niet dekt. Degenen die helemaal geen verzekering hebben, zitten in hetzelfde schuitje: zij moeten uit eigen zak betalen.

In Canada worden GLP-1’s in sommige provincies gedekt door de provinciale ziektekostenverzekering, maar alleen voor diabetes. De kosten uit eigen zak bedragen ongeveer $ 300 per maand.

Over het algemeen vergoeden verzekeringsmaatschappijen medicijnen tegen diabetes, bloeddruk, kanker en hoog ldl cholesterol. Ironisch, deze en andere aandoeningen houden verband met obesitas. Het vergoeden van GLP-1-agonisten voor gewichtsverlies bij mensen die hiervoor in aanmerking komen zou, naar elke schatting, op de lange termijn tot enorme medische kostenbesparingen moeten leiden. Het is eenvoudige wiskunde.

Dus waarom vergoeden veel verzekeringsmaatschappijen medicijnen voor gewichtsverlies niet?

Het enige antwoord dat ik kan bedenken is dat ze niet geloven dat obesitas een ziekte is. Dat, en ze zijn extreem kortzichtig.

Mensen met lage en middeninkomens hebben een grotere kans op overgewicht dan rijke mensen. Sociale determinanten van de gezondheid, inclusief maar niet beperkt tot inkomen en toegang tot medische zorg, hebben veel meer invloed dan alleen gewicht: volgens het onderzoek verhogen ze het risico op sterfte door alle oorzaken.

Oprah gewichtsverlies

Ik schreef over sociale determinanten van gezondheid in mijn put up ‘Nee, we hebben niet allemaal dezelfde 24 uur per dag.’

Het beschikbaar maken van GLP-1-agonisten voor mensen die het zich niet kunnen veroorloven om te betalen, samen met systemische veranderingen om de toegang tot voedsel en gezondheidszorg te verbeteren, zou waarschijnlijk een grote bijdrage leveren aan het verlagen van de ziektecijfers en de gezondheidszorguitgaven.

De andere kant hiervan is dat rijke mensen dunner worden, en het gebruik van GLP-agonisten voor ijdel gewichtsverlies kan een tekort aan medicijnen veroorzaken of verergeren. Dit heeft directe gevolgen voor mensen die ze om legitieme redenen gebruiken.

Bijwerkingen kunnen wreed zijn.

Een klacht over de present die ik vaak zie, is dat er niet meer een uitgebreide discussie over bijwerkingen was, en dat het onderwerp door sommige artsen leek te worden ‘weggewuifd’. Een van de vrouwen in de movie zei dat ze bloed had overgegeven over de medicatie, waarna Oprah haar vroeg of ze de volgende keer een ander merk zou proberen. Is het omdat vertegenwoordigers van fabrikanten van GLP-1-agonisten in het publiek zaten? Door een medicijn een ‘revolutie van het gewichtsverlies’ te noemen, maar niet alle kanten van het verhaal te belichten, lijkt de boodschap te worden gecreëerd dat iedereen mee zou moeten doen aan deze medicijnen. Dat is niet waar.

Hoewel ernstige bijwerkingen soms voorkomen, moeten zoveel mensen die deze medicijnen gebruiken of willen gebruiken, goed worden geïnformeerd over wat er met hen kan gebeuren.

Sterker nog, een waarschuwing over de ongepastheid van het aanschaffen en gebruiken van deze medicijnen wanneer iemand een aanleg heeft, heeft gehad of een aanleg heeft voor restrictieve eetstoornissen, zou juist zijn geweest. Het zou tenminste hun due diligence zijn geweest.

GLP-1-medicijnen moeten worden gecombineerd met andere veranderingen in levensstijl en dieet.

Oprah gebruikt deze medicijnen, volgt een ‘gezond dieet’ (ik denk dat ze ergens heeft gezegd dat het gebaseerd is op het WW-dieet) en is ook een fervent wandelaar. En ze heeft gelijk: hoewel GLP-1-agonisten het dichtst in de buurt komen van de ‘magische kogel voor gewichtsverlies’ waar we tot nu toe zijn gekomen, mogen GLP-1-agonisten voor de algehele gezondheid niet worden behandeld alsof ze het enige zijn dat er toe doet. .

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here