Niet helemaal tevreden met het feit dat hij een R&B-ster uit de jaren vijftig was dankzij zijn onsterfelijke New Orleans-klassieker ‘Lawdy Miss Clawdy’, verlangde zanger Lloyd Worth naar massale popacceptatie. Hij vond het ook, met een bestormende rock-‘n-roll-lezing van de oeroude blues ‘Stagger Lee’ en het ongegeneerd pop-achtige ‘Character’ en ‘I am Gonna Get Married’ (het laatste paar klonk inderdaad ver verwijderd van zijn Crescent Start van de stad).

Worth groeide op in Kenner, een buitenwijk van New Orleans, en werd through de jukebox in het kleine visrestaurant van zijn moeder blootgesteld aan baanbrekende kanten van Louis Jordan, de gebroeders Liggins, Roy Milton en Amos Milburn.

Lloyd en zijn jongere broer Leo (die later meeschreef aan Little Richard’s “Ship Me Some Lovin'”) richtten in hun tienerjaren een band op voor lokale consumptie. Bandleider Dave Bartholomew was zo onder de indruk dat hij Specialty Information-baas Artwork Rupe uitnodigde om de jonge zanger te zien (dit was blijkbaar toen Bartholomew tijdelijk in onenigheid verkeerde met zijn oude werkgevers bij rivaal Imperial). Op zijn allereerste Specialty-date in 1952,

Worth zong zijn klassieke blues van acht maten, ‘Lawdy Miss Clawdy’ (het rollende piano-intro met dank aan een maanverlichte Fat Domino). Het stond lange tijd bovenaan de R&B-hitlijsten, waardoor Worth een legitieme ster werd voordat hij oud genoeg was om te stemmen.

Er volgden nog vier Specialty-hits – ‘Oooh, Oooh, Oooh’, ‘Stressed Coronary heart’, ‘Inform Me Fairly Child’, ‘Ain’t It a Disgrace’ – voordat Worth werd opgeroepen voor het leger en ongelukkig in Korea werd gedeponeerd. Toen hij er eindelijk in slaagde zich los te maken van het leger, richtte Worth zijn eigen label op, KRC Information, met companions Harold Logan en Invoice Boskent, en ging hij weer aan de slag.

‘Simply As a result of’, een klaaglijke ballad die Worth voor het eerst op de markt bracht voor KRC, hield genoeg belofte in om een ​​nationale launch op ABC-Paramount in 1957 te verdienen (zijn ex-bediende, Larry Williams, coverde het op Worth’s voormalige label, Specialty). ‘Stagger Lee’, Worth’s bewerking van de oude Crescent Metropolis-klaagzang ‘Stack-A-Lee’, stond in 1958 bovenaan zowel de R&B- als de poplijsten. Inmiddels kreeg zijn geluid een meer kosmopolitische inslag, met massieve blazerssecties en prominente popachtergrondzangers.

Dick Clark stond erop het geweld dat inherent is aan de verhaallijn van het nummer te verzachten voor het brandschone American Bandstand-publiek, wat rekening houdt met de twee verschillende versies van het nummer die je waarschijnlijk bij verschillende heruitgaven tegenkomt.

Nadat Worth met nog een stevige rocker uitkwam: “The place Have been You (On Our Marriage ceremony Day)?” in 1959 werd het zware koper-en-koorgeluid zijn handelsmerk bij ABC-Paramount. ‘Character’, ‘I am Gonna Get Married’ en ‘Come Into My Coronary heart’ schoten in 1959 allemaal hoog op de pop- en R&B-lijsten, en ‘Woman Luck’ en ‘Query’ volgden in 1960.

Worth, altijd een slimme zakenman, verliet ABC-Paramount in 1962 om samen met Logan een ander bedrijf op te richten. Double L Information debuteerde Wilson Pickett als soloartiest en brak in 1963 Worth’s Vegas-lounge-achtige lezing van “Misty” door.

Later runde hij nog een ander label, Turntable Information (op de jaren ’45 stond zijn foto, of het nu op zijn eigen omvangrijke hit ‘Unhealthy Situation’ uit 1969 was of toen de single van Howard Tate was!), en exploiteerde hij een blitse nachtclub in New York met dezelfde naam. . Maar de muziekwereld werd zuur voor Worth toen zijn accomplice, Logan, in 1969 werd vermoord.

Hij ging er zo ver mogelijk van weg, verhuisde naar Afrika en investeerde in niet-muzikale bezigheden. Excellent voorbeeld: hij sloot zich aan bij de kortharige Don King om de gevechten van Muhammad Ali in Zaïre (tegen George Foreman) en Manilla (tegen Joe Frazier) te promoten. Hij gaf zich over aan een paar geselecteerde oldies-optredens (waaronder een optreden in NBC-TV’s Midnight Particular), maar over het algemeen was er in de jaren zeventig weinig van Worth te zien.

Toen hij start jaren ’80 terugkeerde naar Amerika, verzette hij zich grotendeels tegen optredens totdat een Europese tournee in 1993 met Jerry Lee Lewis, Little Richard en Gary ‘US’ Bonds hem ervan overtuigde dat er nog steeds een markt was voor zijn springerige, vrolijke oudjes. Worth’s profiel is sindsdien in opkomst: hij was te gast in een PBS-TV-special met Huey Lewis & the Information, en verscheen regelmatig als headliner op het Jazz & Heritage Competition in zijn oude geboorteplaats. ~ Invoice Dahl,

Gids voor alle muziek LET OP: ik heb mijn uploads over meerdere kanalen verdeeld. Maak een bladwijzer van deze hyperlink in je browser voor directe toegang tot een index met hyperlinks naar alle oldies-klassiekers van John 1948. KOPPELING: http://john1948.wikifoundry.com/web page/…