Toen reddingswerkers van Sidewalk Specials Noah vonden, verwachtten ze een gemene, agressieve hond. In plaats daarvan ontdekten ze een bange, zachtaardige ziel die wanhopig behoefte had aan liefde en zorg. Het gerucht ging dat Noah wreed was, en daarom was hij ongewenst en werd hij buiten gehouden. Maar dit kan niet verder van de waarheid zijn! De pup had een nieuwe begin nodig in het leven en mensen die vertrouwen in hem hadden. Zijn eigenaar had hem jammerlijk in de steek gelaten, waardoor hij in de tuin moest wegrotten terwijl hij doorging met zijn bedrijf. Noach was geen bijzaak; er werd helemaal niet over hem nagedacht!
Noah werd gevonden in een vuile, krappe kennel met nauwelijks bewegingsruimte. Het was duidelijk dat niemand de kennel al een hele tijd had schoongemaakt, en Noah was doodsbang. Reddingswerkers moesten hem aanlijnen en voorzichtig uit zijn gevangenis trekken, omdat hij te bang was om alleen verder te gaan. Ze vroegen zich af of hij überhaupt wel kon lopen, gezien zijn bevroren toestand.
Ze brachten hem rechtstreeks naar de dierenkliniek. Het eerste wat de dierenarts deed was Noah medicijnen tegen artritis geven. De arme hond leed aan ouderdom, een slecht dieet en ijskoude winters die zijn tol hadden geëist van zijn botten. Zijn gevorderde en onbehandelde artritis veroorzaakte hem hevige pijn. Noah kreeg vervolgens een unhealthy, waarschijnlijk de eerste van zijn leven, waardoor hij veel beter ging ruiken en zich prettiger voelde.
Gedurende de hele reddingsactie en de tijd bij de dierenarts heeft Noah geen enkel probleem veroorzaakt. Zijn lieve, vriendelijke houding maakte duidelijk dat iemand deze oude ziel een liefdevol thuis zou willen geven. Die persoon bleek een vrouw te zijn genaamd Jacqui, die al verschillende oudere honden had geadopteerd en een ‘bejaardentehuis’ voor hen had gebouwd. Destijds had ze vijf honden, en toen ze Noah zag, wist ze dat ze hem aan haar familie wilde toevoegen. Aanvankelijk maakte ze zich echter zorgen of ze, gezien zijn toestand, voor hem zou kunnen zorgen.
Noah was nauwelijks mobiel en had veel pijn. Ook was hij op bepaalde gebieden gevoelig, waardoor het lastig was zijn medicijnen toe te dienen. Maar na een paar weken begon de vrouw te wennen aan wat Noah nodig had, en werd alles makkelijker. Noah begon de andere honden in huis te imiteren en voelde zich meer op zijn gemak in zijn nieuwe omgeving.
Na verloop van tijd veranderde Noah in een vrolijke, speelse hond. Hij volgde zijn nieuwe moeder overal en zat graag achter haar bureau terwijl zij werkte. Noahs mobiliteit verbeterde aanzienlijk, en hij floreerde in zijn nieuwe huis. Jacqui ‘houdt zielsveel van hem’, en ze kan zich geen leven zonder hem voorstellen nu hij deel uitmaakt van de familie.
Dankzij reddingswerkers en geweldige mensen als Jacqui kunnen ongewenste honden zoals Noah hun gouden jaren doorbrengen, omringd door liefde en genegenheid. Wij zijn eeuwig dankbaar!
‘DEEL’ om dit verhaal door te geven aan een vriend of familielid
Klik hieronder op ‘DELEN’ om het door te geven aan een vriend of familielid!