Start november werd een fotograaf van vier blanke mannen met cowboyhoeden op de luchthaven JFK werd op sociale media geüpload met het onderschrift: “Deze cowboys uit Arkansas en Montana waren vandaag op JFK op weg om te helpen op de boerderijen in Israël. Ze zijn niet Joods.” Tegen de tijd dat de cowboys in Tel Aviv landden, verklaarde een commentator van de Jerusalem Put up, “waren ze al een sensatie op de sociale media”.

Sindsdien hebben ze duizenden likes en reacties gescoord, zoals “God zegene Israël! Ik zal haar altijd steunen” en “Het Joodse volk is zo dankbaar dat het vrienden heeft.” Israëlische en Amerikaanse media hebben de cowboys ook gevierd door middel van interviews en updates over hun werk en tijd in Har Bracha, een Joodse nederzetting in “Judea en Samaria” – de time period voor de Westelijke Jordaanoever die wordt gebruikt door degenen die geloven dat het land aan het Joodse volk toebehoort.

Toch zijn de cowboys ook een kanaal om een ​​fundamentele gelijkenis tussen de blanke Amerikaanse en de Joods-Israëlische samenleving te begrijpen, namelijk hun kolonistenprojecten die gericht zijn op het uitroeien van ontmenselijkte ‘inboorlingen’.

De mannen bieden zich vrijwillig aan through de Christelijk Zionistische organisatie HaYovel, oftewel “Het Jubileum”; volgens de organisatie web site, deze bijbelse time period “kijkt uit naar een dag van wereldwijde verlossing en een volledig hersteld land Israël.” Zoals christelijke zionisten, de cowboys en hun sponsors geloven dat God vier millennia geleden het land beloofde aan het Joodse volk, dat het zal regeren tot de opname en uiteindelijk de wederkomst van Christus. In dit state of affairs zullen christenen worden gered en naar de hemel opstijgen, terwijl degenen die andere religies aanhangen naar de hel worden gestuurd.

Hoewel niet alle evangelische christenen in de Verenigde Staten (ongeveer een kwart van de bevolking) deze christelijk-zionistische overtuigingen aanhangen, blijkt uit opiniepeilingen dat een grote meerderheid gelooft dat de moderne staat Israël en de bijeenkomst van miljoenen Joodse mensen daar ‘vervullingen zijn van Bijbelse overtuigingen’. profetie die laat zien dat we dichter bij de wederkomst van Jezus Christus komen”. Veel christelijke zionisten geloven ook in het ‘welvaartsevangelie’, dat beweert dat het zegenen van Israël resulteert in persoonlijk en financieel gewin. Deze principes dwingen christelijke zionisten om de Israëlische nederzettingen en ander expansionistisch beleid te steunen door middel van donaties, lobbyen en, zoals in het geval van de cowboys, arbeid.

Gedurende twintig jaar heeft HaYovel elk jaar honderden vrijwilligers ingezet om in de landbouw in de nederzettingen te werken. Nu veel buitenlandse arbeiders op de vlucht zijn geslagen sinds de aanval van Hamas op 7 oktober, Palestijnen niet meer in de nederzettingen mogen werken en Joodse Israëli’s zijn opgeroepen voor militaire dienst, komen steeds meer christelijke zionisten zoals de cowboys in hun plaats. verteld Israëlische zender i24: “Ik kan Gaza niet binnengaan en vechten, dus ik ga hier op de boerderij helpen.” De christelijke vrijwilligers beschouwen zichzelf ook als “laarzen op de grond” in Israëls tijd van nood, en beroepen zich op hun arbeid als een militaire operatie.

Deze blanke, militaristische mannelijkheid die veel voorkomt onder evangelicals werd onderzocht door geleerde Kristin Du Mez in haar boek uit 2020, Jesus and John Wayne. Du Mez onderzoekt 75 jaar blanke evangelische geschiedenis in de Verenigde Staten en traceert hoe evangelicals Jezus hebben vervangen door een ‘idool van ruige mannelijkheid en christelijk nationalisme’, onder meer through figuren uit de popcultuur als Mel Gibson en John Wayne, maar ook through politici als George W Bush en Donald Trump, die allemaal “de blanke mannelijke macht doen gelden” en de evangelische waarden van patriarchaat, autoritair bewind, oorlogszuchtig buitenlands beleid en angst voor de islam belichamen.

Hoewel de studie van Du Mez zich niet richt op het christelijk zionisme, heeft ze wel de evangelische praktijk van het steunen van Israël opgemerkt. “(Het is een) soort verschuiving naar Amerika als een nieuw Israël”, zei ze in een interview in 2021. Hier verwijst Du Mez ogenschijnlijk naar het idee van vroege Amerikaanse kolonisten die ontsnapten aan de religieuze vervolging in Engeland als de nieuwe Joden en Amerika als het nieuwe Israël, dat door God aan de kolonisten was beloofd.

Deze samensmelting van Amerika en Israël als door God geïnstrueerd kolonialisme – een kolonialisme dat afhangt van de vervanging van wilde inboorlingen door rechtvaardige kolonisten – wordt onthuld in de retoriek van de christelijke zionistische cowboys. Media-interviews met John Plocher uit Montana benadrukken in het bijzonder de stijlfiguur van goede cowboys versus slechte Indiërs en de ontmenselijking van autochtonen – stijlfiguren die kunnen worden toegepast op Israëlische joden en Palestijnen.

In een gesprek in december met Israel Now Information werd Plocher gevraagd waarom hij denkt dat de Joodse bevolking in Israël zo enthousiast is over hem en zijn mede-cowboys. ‘Ze hebben gezegd dat het zien van de cowboys hetzelfde is als het zien van de goede jongens,’ antwoordde Plocher. “Je denkt aan alle westerns en John Wayne en al deze mensen die opkomen voor het goede en dus is het alleen maar een aanmoediging voor hen.”

Ondanks het feit dat Amerikaanse kolonisten inheemse vrouwen, kinderen en andere ongewapende inheemse burgers vermoordden en terroriseerden en het land voor zichzelf in beslag namen, is het verhaal van goede witte cowboys versus slechte Indiërs keer op keer verschenen in de Amerikaanse populaire cultuur. Geleerde Michael Yellow Hen heeft dit verhaal onderzocht “als onderdeel van het koloniale kanon dat de blanke suprematie en inheemse inferioriteit beweert” en vertelt hoe we in westerse movies en televisie: “We verloren niet alleen op spectaculaire wijze, maar … we werden ook gepresenteerd als schreeuwend, grommend, onredelijke wilden.”

Hoewel zionisten en christelijke zionisten misschien verklaren dat joden inheems zijn in het land, zijn het de Palestijnen – Inheems gemaakt door Israëls proces van kolonistenkolonialisme – die vaak worden afgeschilderd als barbaars en achterlijk, als ‘beesten die op twee benen lopen’, ‘kleine slangen’ en ‘menselijke dieren’. Zo ook in een interview in november met Israel Nationwide Information, Plocher vergeleken Hamas en de Palestijnen in bredere zin met grizzlyberen en verklaarden dat het land van hen af ​​moest komen. Hij vertelde dat grizzlyberen een probleem vormen in Montana en dat de ‘oorspronkelijke mensen’ die naar Montana kwamen (dat wil zeggen blanke kolonisten) hen hebben geëlimineerd. Het probleem nu, vervolgde hij, is dat mensen de grizzlyberen ‘overal’ willen hebben. ‘Laten we doen wat we moeten doen om onszelf te verdedigen,’ zei hij, waarmee hij bedoelde de grizzlyberen te doden. “Het is hetzelfde met jullie, het is Hamas… We begrijpen dat jullie daar achteraan moeten gaan en dat moeten uitroeien.”

Zoals Israël belooft genocide in de Gazastrook met de steun van de Verenigde Staten en als Israëlische moordpartijen op Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem toename en het geweld van kolonisten tegen de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever steeds gewoner en brutaler wordt, moeten de voor de hand liggende parallellen tussen het kolonialisme van de Israëlische en de Amerikaanse kolonisten, de blanke suprematie en het agressieve militarisme ons dwingen deze stijlfiguren en developments tegen te gaan. Laat de affiniteit tussen de twee staten steeds meer van ons ertoe aanzetten de parallelle systemen van geweld en overheersing aan te vechten en, zoals Yellow Hen heeft gedaan betoogd“gerechtigheid zoeken namens degenen die gekoloniseerd zijn”.

De standpunten in dit artikel zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het redactionele standpunt van Al Jazeera.