De afgelopen jaren hebben we een aantal developments op de werkplek zien ontstaan ​​die de krantenkoppen van bijna elke carrièrewebsite en weblog hebben overgenomen. Sommige, zoals werken op afstand en hybride werk, zijn het resultaat van de natuurlijke evolutie van een post-pandemische werkplek. Anderen, zoals ‘rustig stoppen’, zijn gewoon oude concepten (terugtrekking van medewerkers) die door TikTok-beïnvloeders een pakkende nieuwe naam hebben gekregen.

Maar toch nemen andere developments een andere vorm aan: een van rebellie en verdeeldheid. De werknemers van vandaag hebben de werkplek in relatief korte tijd drastisch zien veranderen, en niet altijd ten goede. De huidige kracht van de arbeidsmarkt van kandidaten en de alomtegenwoordigheid van populaire hashtags hebben werknemers aangemoedigd om zelf een paar veranderingen door te voeren, zowel in hun post-pandemische werkroutine als in de manier waarop dingen altijd zijn gedaan.

Terwijl werknemers grenzen blijven verleggen, moeten werkgevers nu hun strijd kiezen, aangezien zij bepalen wat echt nodig is om toptalent te behouden en tegelijkertijd de groei en winstgevendheid te stimuleren. Laten we eens kijken naar enkele developments op de werkplek die het gevolg zijn van ontevredenheid en een verlangen naar verandering.

Koffie-badge

Het afgelopen jaar hebben veel werkgevers die hun werknemers sinds het start van de pandemie hebben toegestaan ​​om op afstand te werken, de koers omgedraaid en nu een terugkeer naar hun ambt geëist. Het voortouw nemen zijn spraakmakende bedrijven zoals Google, Meta, Apple en Microsoft, waarin allemaal de deugden worden geprezen van het ‘samenkomen’ op kantoor, meerdere dagen per week. Sommige werknemers die al meer dan drie jaar thuis werken, maken echter bezwaar tegen de vereiste. Hun oplossing? Verschijn internet lang genoeg op kantoor zodat uit de veiligheidsbadges blijkt dat ze er waren, en ga dan naar buiten. Terwijl sommigen dit misschien zien als een oneerlijke manier om het systeem te bespelen, beschouwen anderen het als een manier voor werknemers om de invloed die ze terecht hebben verdiend terug te nemen en tegelijkertijd bedrijven tijdens de pandemie overeind te houden.

Kantoor pauwen

Sommige werkgevers zijn getuige van het verzet tegen de RTO-mandaten en hopen de opstand de kop in te drukken door wat herinrichting door te voeren. Na jarenlang vanuit het consolation en de vertrouwdheid van thuis te hebben gewerkt, hebben werknemers een additional stimulans nodig om opnieuw te wennen aan een kantooromgeving. Werkgevers hebben de aantrekkingskracht van pingpongtafels en free of charge snacks, waar werknemers anno 2010 veel meer aan denken, achter zich gelaten en hebben ervoor gekozen hun kantoren te vernieuwen en steriele ligboxenboerderijen te vervangen door een inspirerend decor. Deze opnieuw ontworpen werkruimtes geven prioriteit aan samenwerking en consolation door het gebruik van levendige kleuren, planten en natuurlijk licht, met de bedoeling de overgang van werknemers van thuis naar een bedrijfsomgeving te vergemakkelijken.

Stilte trippen

Jaarlijks miljoenen betaalde vakantiedagen blijven ongebruikt. Bovendien, als werknemers verlof opnemen, 29% zegt zich schuldig te voelen hiervoor. Was er maar een manier om wat broodnodige tijd weg te nemen van het werk zonder de PTO te verbranden, en tegelijkertijd de woede te vermijden van managers en collega’s die de werklast moeten dekken. Voor sommigen is het antwoord eenvoudig: inpakken en wegwezen, vervolgens op afstand werken terwijl ze genieten van vakantietijd waar niemand iets van hoeft te weten. Als het werk maar gedaan wordt, maakt het dan eigenlijk nog uit waar het gedaan wordt? En als het helpt om een ​​ontkoppelde of uitgebrande beroepsbevolking te voorkomen, des te beter. Deze development benadrukt het belang van de balans tussen werk en privéleven voor werknemers, evenals de behoefte aan open communicatie met managers.

Resenteïsme

Voor degenen die hun baan niet leuk vinden, waren er vroeger maar twee opties: doorgaan met werken of stoppen. Nu is er een aangepaste smaak voor de smaak van elke ongebonden werknemer. Voor degenen die bereid zijn hun taken uit te voeren, maar niet verder gaan dan dat, is er rustig stoppen. Voor degenen die een sleutel in het systeem willen gooien en met een knal naar buiten willen gaan, is er luid stoppen. Maar ergens daar tussenin zijn er mensen die openlijk ontevreden zijn over hun baan, maar niet bereid of niet in staat zijn om een ​​stap te zetten vanwege economische zorgen of zorgen over de baanzekerheid. Als gevolg van de recente ontslagen op het gebied van technologie en de stijgende kosten van levensonderhoud kunnen zowel stille als luide opgevers tekenen van resenteïsme vertonen en vasthouden aan hun huidige rol – een duidelijke afwijking van de Grote berusting.

Elke paar maanden evolueert de werkplek, en het gemak waarmee we nu by way of sociale media kunnen communiceren heeft de evolutie ervan versneld. Werknemers zijn niet verlegen geweest om hun zorgen en frustraties te uiten, en hoewel werkgevers sommige kwesties misschien terugdringen, hadden ze weinig andere keus dan zich te buigen om concurrerend te blijven. Het aantal virale developments en hashtags op de werkplek van het afgelopen jaar laat de ontevredenheid en de wens tot verandering van medewerkers zien. En ook al zijn we bijna drie jaar verwijderd van de COVID-19-pandemie, de beroepsbevolking zit gevangen tussen het vasthouden aan oude gewoonten en het teweegbrengen van de verandering die jaren geleden had moeten plaatsvinden. Blijf op de hoogte… het volgende hoofdstuk komt binnenkort.