Gelukkig heb ik genoeg gesprekken gehad met vrienden en collega’s in het veld, waaronder veel diëtisten uit de privépraktijk waar ik vanaf het start naar opkeek, en weet dat deze worstelingen allemaal supernormaal zijn, wat ik me eerst niet realiseerde. Ik keek rond op sociale media en het leek alsof iedereen om me heen precies wist wat ze deden. Ik was duidelijk een vreemde eend in de bijt en strompelde doelloos door mijn carrière! Als jij dat bent, ben ik hier om nee te zeggen! Iedereen voelt zich soms verloren, of zelfs vaak!

Ik herinner me nog levendig hoe beangstigend die begindagen waren, en daarom ben ik erg gepassioneerd in het doorgeven van middelen, ondersteuning en advies aan andere diëtisten in de particuliere praktijk. Er zijn veel dingen die ik wou dat ik wist voordat ik een privépraktijk op het gebied van voeding begon, dingen die me behoorlijk wat stress en gevoelens van mislukking hadden bespaard. Zoals je kunt zien aan de meer dan 175 reacties, weet ik dat dit bij velen van jullie een gevoelige snaar heeft geraakt, dus geef ik dit bericht een opfrisbeurt, samen met enkele nieuwe bronnen voor aspirant-diëtisten in de privépraktijk.

Eerst zal ik mijn meest gestelde vraag beantwoorden…

Hoe ben je diëtist in een privépraktijk geworden?

Ik ben zoals velen begonnen als diëtist: in de klinische diëtetiek. Mijn stage diëtetiek bij Emory was erg klinisch gericht. Nadat ik was afgestudeerd, ging ik werken in een klinische functie in een klein gemeenschapsziekenhuis. Door mijn werk kon ik van alles een beetje doen. Ik bracht elke ochtend op de intensive care door met voeding voor de intensive care, maar ik gaf ook voedingslessen voor hartrevalidatie, zag poliklinische afspraken en verzorgde een intramurale hartafdeling, waar ik veel voedingsvoorlichting deed.