BMI-grafieken zijn internet zo alomtegenwoordig in artsenpraktijken als stethoscopen en thermometers. Ontwikkeld als een formule om de verhouding tussen gewicht en lengte te meten, is BMI de afgelopen 50 jaar op de een of andere manier een maatstaf geworden voor het meten van de gezondheid. Door mensen te sorteren in categorieën van ondergewicht, normaal, overgewicht, zwaarlijvigheid en morbide obesitas, beweert de BMI-grafiek dat we het risico op overlijden en chronische ziekten kunnen aannemen, of, in het geval van ‘obesitas’, diagnosticeert mensen met een ziekte op foundation van hun lichaamsgrootte.

Hoewel het gebruik van de BMI-schaal uiterst gebruikelijk is (internet als de overtuiging dat gewicht gelijk is aan gezondheid), zal iedereen met enige opleiding in gewichtswetenschappen toegeven dat er veel problemen zijn met de BMI. Zelfs voordat mijn praktijk zich daar op richtte Gezondheid in elke maatIk dacht dat BMI 90% nutteloos was.

Toch denk ik niet dat mensen zich realiseren hoe slecht de BMI-schaal eigenlijk is. Roep het uit naar degene die begonnen is met de BMI = BS-meetindex op IG, need ik denk dat dit de meest nauwkeurige beschrijving is die ik heb gehoord (als je het weet, vertel het me dan zodat ik het kan vermelden!). Hoewel er in onderzoek misschien beperkt gebruik wordt gemaakt van BMI, wordt BMI NUL gebruikt bij het toewijzen of voorspellen van gezondheid. Lees verder om te ontdekken waarom u moet stoppen met het gebruik van en aandacht moet besteden aan BMI…

De VELE problemen met BMI

BMI is niet ontworpen voor gebruik bij individuen.

Tegenwoordig wordt BMI gebruikt om gezondheidsrisico’s aan individuen toe te kennen, of om een ​​“gezond” gewicht aan te bevelen. Maar toen het halverwege de 19e eeuw werd gecreëerd (door een wiskundige en astronoom, niet een arts), het is ontworpen als een meetinstrument om het gemiddelde gewicht van een bevolking te meten. Adolphe Quetelet, de maker zelf, verklaarde dat het niet bedoeld was voor gebruik bij individuen, en zeker niet bedoeld was om de gezondheid te meten. Quetelet, die een pre-eugeneticus was (ja, ja), wilde de gemiddelde mens identificeren, omdat pre-eugenetici in dat soort dingen geïnteresseerd waren.

Niet alleen was de BMI-formule niet ontwikkeld voor gebruik bij individuen, maar de populaties die bij de ontwikkeling ervan werden gemeten, waren op geen enkele manier representatief voor de various populaties waarvoor deze formule vandaag de dag wordt gebruikt. Quetelet ontwikkelde de BMI met behulp van een groep jonge, blanke mannen. Het is om deze reden dat BMI dat is minder nauwkeurig voor vrouwen en mensen van kleur.

BMI maakt geen onderscheid tussen verschillende soorten lichaamsgewicht.

Een van de problemen met BMI is dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen vet-, spier-, skeletweefsel- of vloeistofgewicht. Het hebben van een groter share spieren en dichtere botten worden beide geassocieerd met fitheid en een goede gezondheid, maar deze weefsels zijn zwaarder en kunnen de BMI hoger maken. Een van de meest gehoorde kritieken op de BMI is dat atleten die een voorbeeld van gezondheid lijken te zijn, zoals LeBron James of Tom Brady, een BMI hebben die hen in het bereik van ‘overgewicht’ of ‘obesitas’ categoriseert. Dat betekent dat technisch gezien wordt aangenomen dat deze atleten een “ziekte” hebben als gevolg van hun gewicht. Ik merk op dat dit een vrij duidelijk voorbeeld is van de problemen met BMI voor degenen die niet bekend zijn met de tekortkomingen ervan, omdat deze atleten voldoen aan onze maatschappelijke kijk op hoe health/gezondheid eruit ziet. Er zijn echter ook genoeg atleten met dikke lichamen die ook nog eens extreem match zijn, zoals Olympisch gouden medaillewinnares Sarah Robles of ultramarathonloper Mirna Valerio.

Het hebben van een BMI die ‘overgewicht/obesitas’ is, betekent niet dat iemand ongezond is.

Ogenschijnlijk is het doel van het gebruik van BMI het voorspellen van gezondheidsrisico’s. Uit onderzoek blijkt echter vrij duidelijk dat gewicht geen maatstaf is voor de gezondheid. In een van de grootste onderzoeken naar de relatie tussen gewicht en gezondheid, epidemioloog Katherine Flegal onderzocht gegevens van honderdduizenden mensen en ontdekte dat mensen in de categorie ‘overgewicht’ feitelijk het laagste risico op overlijden hadden. Mensen met een BMI tussen 30 en 34,9 (“klasse 1-obesitas”) hebben hetzelfde sterfterisico als degenen die zich in de “normale” gewichtscategorie bevinden.

Ondanks al het gepraat over de gezondheidsrisico’s van ‘obesitas’, zou je dat weten het hoogste risico op overlijden bevindt zich feitelijk in de categorie van ondergewicht? Toch zie je geen volksgezondheidscampagnes van miljoenen {dollars} die erop gericht zijn mensen aan te laten komen, nietwaar?

Hoewel er een verband bestaat tussen hogere BMI’s (>35) en het risico op bepaalde chronische ziekten, is dat wel het geval niet Er is nog steeds geen sprake van een oorzakelijk verband, en dat betekent nog steeds niet dat het geldig is om bij iedereen met een hogere BMI de diagnose te stellen dat hij/zij een ziekte heeft (dat wil zeggen “obesitas). Onderzoek toont aan dat een derde van de mensen die als ‘zwaarlijvig’ worden geclassificeerd, als ‘gezond’ zou worden geclassificeerd op foundation van feitelijke cardiometabolische indicatoren, terwijl bijna een derde van de mensen in de BMI-categorie met ‘normaal’ gewicht als ‘ongezond’ zou worden geclassificeerd.

De BMI-vergelijking zelf is een beetje onzin.

BMI wordt berekend door het gewicht te delen door het kwadraat van de lengte. De wiskundige die de formule bedacht, besloot de hoogte te kwadrateren in plaats van te kubussen om zijn gegevens te laten werken, omdat de oorspronkelijke formule geen klokcurve opleverde. Je gegevens dwingen aan je hypothese te voldoen door vergelijkingen te veranderen is geen geweldige wetenschap! De verandering betekent dat de huidige BMI-formule voor tweedimensionale in plaats van driedimensionale mensen is.

Door te focussen op BMI negeert u gedrag.

Het argument voor het gebruik van BMI is dat het een snel, gemakkelijk en goedkoop hulpmiddel is voor het beoordelen van een (zogenaamd) aanpasbare risicofactor. Maar weet je wat nog meer een vrij snelle manier is om aanpasbare risicofactoren te beoordelen? Er wordt gevraagd naar slechts vier gedragingen: fruit- en groenteconsumptie, lichamelijke activiteit, roken en alcoholgebruik. Onderzoek heeft uitgewezen dat mensen met een BMI >30 die dagelijks vijf of meer groenten en fruit eten, regelmatig aan lichaamsbeweging doen, hun alcoholgebruik beperken en niet roken, hetzelfde sterfterisico hebben als mensen in de “normale” BMI-categorie. Kunt u zich voorstellen hoe bezoeken aan de dokter eruit zouden zien als ze bij de inname op deze dingen zouden screenen in plaats van gewichten te nemen, en middelen zouden verstrekken aan degenen die geïnteresseerd waren in het doorvoeren van veranderingen?

Vet is geen ziekte. Het is een natuurlijk bestaande lichaamsgrootte.

Lichamen bestaan ​​in een breed scala aan vormen en maten – rondingen, dun, grote maten, mager, dik, recht, heel dik, medium, groot – er zijn veel verschillende omschrijvingen die mensen graag gebruiken. Het toekennen van een ziekte (dat wil zeggen zwaarlijvigheid) aan een lichaamsgrootte die van nature bestaat, en dat nog steeds zou doen, zelfs als ieder mens gezond zou eten en regelmatig zou bewegen, is ontmenselijkend en bevordert stigmatiserende behandelingen en institutioneel beleid in de gezondheidszorg.

Is u verteld dat u moet afvallen voor uw gezondheid?

Als dat zo is, dan vind ik het jammer dat je luie medicijnen hebt gekregen. Het is echt oneerlijk tegenover jou, omdat gewicht niet iets is waar we volledig controle over hebben – en gezondheid trouwens ook niet. Het koppelen van gezondheid aan gewicht leidt af van daadwerkelijke behandelingen en positief gedrag dat een betere gezondheid kan bevorderen. In mijn praktijk streven we ernaar om gewichtsinclusieve zorg te bieden, wat betekent dat we ons concentreren op uw gedrag met voedsel en de relatie daarmee – NIET op een willekeurig getal op een schaal. Lees hier meer over onze praktijkEn contact om te kijken of we goed bij elkaar passen.

Aanvullend leesmateriaal over de problemen met BMI:

Dit bericht over de problemen met BMI is oorspronkelijk geplaatst in februari 2019 en is bijgewerkt om u de greatest mogelijke inhoud te bieden.