Vaak zullen mensen op het werk of op een feestje tegen anderen zeggen dat ik veganist ben (ik weet niet waarom), en de kamer is meteen op mij gericht en iemand vraagt ​​altijd hoe ik aan mijn eiwitten kom. Meestal wil ik de sfeer luchtig houden, dus ik beantwoord ze.

Ik ben het beu om ze vriendelijk te beantwoorden, need vaker wel dan niet stopt de reeks vragen niet. Ze willen dat ik gedetailleerd inga op waarom ik eet wat ik eet (of niet eet). Ze vertellen me dat ze niet gezond konden zijn of kaas nooit konden opgeven, en ik bevind me midden in een monoloog die een beetje voelt alsof ik gepest wordt. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik wordt geduwd, maar ik wil het ook luchtig houden. Hoe kan ik ze vertellen dat ik niet met ze over mijn eetgewoonten wil praten, zonder onbeleefd te klinken? – Worstelende veganist

Beste worstelende veganist: Twee decennia veganisme is geen geringe prestatie, en het feit dat uw arts zeer tevreden is over uw gezondheidstoestand – gefeliciteerd! Veel mensen zouden zeggen dat de omgeving je bedankt, en het klinkt alsof je lichaam je ook bedankt.

Praten over het dieet van iemand anders is een alledaagse vorm van praatjes, maar om de een of andere reden blijven mensen het doen. Of het nu nieuwsgierigheid of oprechte nieuwsgierigheid is, kan iedereen raden. En wie weet, misschien is een van uw collega’s geïnspireerd door uw eetgewoonten, overweegt hij een veganistisch dieet en wil hij graag meer informatie.

Hoe dan ook, u hoeft uw bord aan niemand uit te leggen. Probeer voorzichtig van onderwerp te veranderen met iets als: ‘Dit eten zorgt ervoor dat mijn lichaam zich op zijn finest voelt. Hoe was je vakantie?” of “Ik haal veel eiwitten uit bonen – vertel me eens over je nieuwe pet.”

Beste Annie: Ik ben een 35-jarige heteroman. Onlangs is een vrouw gaan werken bij het bedrijf waar ik voor werk. Ik werkte op afstand en trainde haar. Sindsdien ben ik terug naar kantoor gegaan om te werken, en ik heb haar natuurlijk ontmoet. Ze is een absoluut schitterende vrouw! De eerste dag dat ze weer aan het werk was, vroeg ze of we na het werk iets konden drinken. Ik zei ja. Van het een kwam het ander en we brachten de nacht samen door.

Sindsdien heb ik haar een paar keer mee uit gevraagd, en ze zei elke keer nee. De laatste keer dat ik het haar vroeg, giechelde ze en zei dat het haar niets zei.

Ik werd echter verliefd op haar. Ik ben (naar mijn mening) geen erg aantrekkelijke man. Ik ben absoluut verpletterd, en het gevoel van eigenwaarde dat ik had, is verdwenen! – Verpletterd in Ohio

Beste Verpletterd in Ohio: Het klinkt alsof deze vrouw vrij duidelijk was over haar bedoelingen met jou. Hoewel het begrijpelijk is om van streek te zijn, heb je geen andere keuze dan te respecteren wat ze je duidelijk heeft verteld.

Misschien zit hier een goede les in: voer in de toekomst, voordat u de nacht met een vrouw doorbrengt, een gesprek met haar over haar bedoelingen met de relatie. Dit voorkomt dat je je gevoel van eigenwaarde schaadt door betrokken te raken bij een vrouw die niet echt in jou geïnteresseerd is.