Waarom lijken sommige mensen geobsedeerd te zijn door fitnesstrackers? NPR praat met psycholoog Pamela Rutledge van Fielding Graduate College.
LEILA FADEL, HOST:
Volgens de Nationwide Institutes of Well being gebruikt bijna 1 op de 3 Amerikanen een draagbaar apparaat om hun conditie bij te houden. En omdat mensen op het laatste second op zoek gaan naar cadeaus voor de feestdagen, zijn fitnesstrackers een populaire keuze voor bijna alle leeftijden. Maar werken ze ook daadwerkelijk? En waarom lijken sommige mensen zo geobsedeerd door alles in de gaten te houden, van hun slaap tot het aantal stappen dat ze per dag zetten? Pamela Rutledge is hoogleraar mediapsychologie aan de Fielding Graduate College en gebruikt ook een gezondheidsfitnesstracker. En ze komt nu bij mij zitten om over dit alles te praten. Hallo, Pamela.
PAMELA RUTLEDGE: Hallo. Hoe is het met je?
FADEL: Het gaat goed met mij. Ik denk dat ik wil beginnen met wat er in de hersenen van mensen gebeurt als ze deze trackers gebruiken.
RUTLEDGE: Een fitnesstracker is dus gewoon een andere vorm van het verkrijgen van informatie over onszelf die we intrigerend vinden en die we, weet je, misschien kunnen gebruiken om beslissingen te nemen.
FADEL: Het gaat dus om het verzamelen van meer informatie over jezelf.
RUTLEDGE: Ja. Ik denk dat de meeste mensen die fan zijn van fitnesstrackers het gebruiken voor zelfbewustzijn. Ze gebruiken het om te begrijpen wat ze doen en om te oordelen over hoe ze hun gedrag kunnen veranderen of wat hun doelen zouden moeten zijn.
FADEL: Zijn er nadelen aan deze fitnesstrackers?
RUTLEDGE: Het bijhouden van dingen voor gedragsverandering is een al lang bestaande praktijk. Vroeger moesten we gewoon potlood en papier gebruiken. Voor het grootste deel reageren mensen zeer positief in de zin dat ze een motiverend hulpmiddel zijn. Het is heel belangrijk, web zoals deze voor zelfkennis zijn, om jezelf een beetje te leren kennen, omdat het voor sommige mensen heel gemakkelijk is om zich bezig te houden met het kwantitatieve doel in plaats van met het kwalitatieve doel van welzijn of health. Hoeveel stappen zijn dus niet zo belangrijk als hoe u zich voelt.
FADEL: Maken ze een verschil als het gaat om het creëren van gezondere gewoonten in het leven van mensen?
RUTLEDGE: Absoluut. Het bijhouden van dingen is een zeer belangrijke vorm van suggestions, omdat mensen de neiging hebben te onderschatten hoeveel ze hebben gegeten en te overschatten hoe actief ze zijn geweest, en al dat soort dingen die – waarbij we oordelen vellen die ons een goed gevoel geven, die ons een goed gevoel geven. soort van – ik haat het om als een psycholoog te klinken, maar ego-medeklinker, toch? Met andere woorden: ze versterken ons ego. De realiteit is echter belangrijk, en als je het overzicht houdt, kun je zeggen: oh god, ik dacht dat ik anderhalve kilometer had gelopen, maar het was in werkelijkheid maar een halve kilometer. Hoe je er ook over nadenkt, het verandert je bewustzijnsniveau.
FADEL: Ja, de verantwoordelijkheid van dit alles. Nu heb je een fitnesstracker. Hoe heeft dat soort dingen voor jou gevormd?
RUTLEDGE: Ik ben een datafreak, dus laten we eerlijk zijn. En dus heb ik een Apple Watch. Ik heb een Oura-ring. Ik houd mijn trainingen bij op de Pelotonfiets.
FADEL: Ja.
RUTLEDGE: Maar over het algemeen vind ik het erg nuttig om me terug te brengen naar mijn doelen, omdat het heel gemakkelijk is – god, vooral deze tijd van het jaar. Maar het helpt je om weer involved te komen met jezelf. Oké, ik houd dit dus in de gaten. Ik kan, weet je, van de wagen vallen. Maar over het algemeen heb ik het vertrouwen dat ik weet dat ik op dit pad zit. Ik denk dus dat ze heel belangrijk kunnen zijn, en dat je jezelf kunt motiveren met verschillende maatregelen binnen elke soort tracker. Ik weet niet wat jij persoonlijk meet.
FADEL: Nou, eigenlijk heb ik alleen mijn telefoon. Ik denk erover na: misschien moet ik deze Apple Watches hebben. En dan heb ik nog een tracker voor mijn eten, maar dan op mijn telefoon waar ik het opschrijf.
RUTLEDGE: Juist.
FADEL: Maar, weet je, op sommige dagen denk ik, weet je, ik ga het niet opschrijven, en dan gebeurde het niet, en dan is het prima. Ik kan de hele doos koekjes opeten.
(GELACH)
FADEL: Pamela Rutledge is een psycholoog die schrijft voor Positively Media, een weblog op Psychology At present. Hartelijk dank, Pamela, en fijne feestdagen.
RUTLEDGE: Mijn genoegen, mijn genoegen.
(GELUIDSBITE VAN MUZIEK)
Copyright © 2023 NPR. Alle rechten voorbehouden. Bezoek onze web site gebruiksvoorwaarden En rechten pagina’s bij www.npr.org voor meer informatie.
NPR-transcripties worden met een spoeddeadline gemaakt door een NPR-contractant. Deze tekst heeft mogelijk nog niet de definitieve vorm en kan in de toekomst worden bijgewerkt of herzien. Nauwkeurigheid en beschikbaarheid kunnen variëren. Het gezaghebbende file van de programmering van NPR is de audio-opname.