Met tientallen kinderen in de Verenigde Staten die lijden aan loodvergiftigingOnderzoekers van de federale overheid onderzoeken nu of de boosdoener kaneel is, dat aan sommige populaire zakjes appelmoes is toegevoegd, en of ergens in de mondiale toeleveringsketen lood is toegevoegd, hetzij om de roodachtige kleur van het kruid te versterken, hetzij om het gewicht toe te voegen.

In november kondigde de Meals and Drug Administration een nationale terugroepactie aan van drie miljoen zakjes kaneelappelmoes gemaakt in Ecuador en verkocht in dollarwinkels en andere verkooppunten onder de merknamen WanaBana, Schnucks en Weis.

Bezorgdheid over de vergiftigingsgevallen, waarbij maar liefst 125 kinderen betrokken zijn, heeft een bredere kloof in het voedseltoezicht van de FDA aan het licht gebracht. Er is geen federale vereiste om te testen op lood in voedsel dat in eigen land wordt gemaakt of in de Verenigde Staten wordt geïmporteerd. In dit geval is een Onderzoek van de gezondheidsafdeling van North Carolina heeft de bron van de besmetting opgespoord na ontvangst van meldingen van hoge loodwaarden bij bloedonderzoeken bij kinderen.

Dat de niveaus van lood in het bloed van kinderen vaak de eerste detectielijn vormen voor lood in voedsel is “het effectief gebruiken van kinderen als kanaries”, zegt Tom Neltner, senior directeur van veiligere chemicaliën bij het Environmental Protection Fund, een belangenorganisatie. Hij zei dat de FDA geen afdwingbare limieten heeft gesteld voor lood in voedsel, laat staan ​​in specerijen.

“Wat dit laat zien is een storing binnen het bureau en een sector die moet worden gerepareerd”, zei de heer Neltner.

Jim Jones, directeur van de voedseldivisie van de FDA, zei dit in een interview met Politiek dat de loodverontreiniging een “opzettelijke handeling” leek te zijn.

Vrijdag zei de FDA dat een van de theorieën die zij onderzoekt, het potentieel is “waarvan de kaneelbesmetting heeft plaatsgevonden als mogelijk gevolg van economisch gemotiveerde vervalsing.” In eenvoudiger bewoordingen zou die verklaring kunnen betekenen dat het bedrijf dat de kaneel produceert additieven gebruikte om het kruid aantrekkelijker en commercieel winstgevender te maken.

Het bureau benadrukte dat zijn onderzoek nog niet was afgerond en omvatte ook andere theorieën.

Voedselveiligheidsexperts zeiden dat de toevoeging van lood al lang een probleem is in specerijen met een roodachtige tint.

“Als je specerijen per pond of ton verkoopt, krijg je een betere prijs voor loodhoudende of loodkleurige specerijen”, zegt Charlotte Brody, nationaal directeur van Wholesome Infants Shiny Futures, die pleit voor de afschaffing van gifstoffen uit babyvoeding. ‘Maar je gaat ook kinderen vergiftigen.’

Checks op lood in het bloed van kinderen zijn vereist in sommige staten en steden maar zijn op de meeste gebieden vrijwillig, zei de heer Neltner. Wanneer verhoogde niveaus worden gevonden, wordt vaak aangenomen dat lood in verf de boosdoener is, zei hij, eraan toevoegend dat onderzoeken zo zorgvuldig als die in North Carolina uitzonderlijk zijn.

Zoals de meeste voedingsmiddelen die in de Verenigde Staten worden geconsumeerd, kwamen de verschillende ingrediënten in de appelmoeszakjes uit en werden ze vervaardigd in verschillende delen van de wereld voordat ze in de winkelschappen belandden. De zakjes kaneelappelmoes werden in Ecuador vervaardigd door Austrofood, maar de levering van kaneel werd verzorgd door een ander bedrijf, Negasmart.

Deze week zei de FDA dat zij een inspectie ter plaatse uitvoerde van de productiefaciliteit van Austrofood in het noorden van Ecuador en monsters verzamelde van de kaneel die in de teruggeroepen producten werd gebruikt. Austrofood reageerde niet op een e-mail waarin om commentaar werd gevraagd.

De FDA zei dat de Ecuadoraanse autoriteiten de Amerikaanse toezichthouders hadden verteld dat de kaneel van Negasmart een hoger loodgehalte bevatte dan toegestaan ​​door Ecuador en dat het bedrijf momenteel bezig is met een proces om te bepalen wie verantwoordelijk was voor de besmetting. Negasmart reageerde niet op een vraag om commentaar.

Mevrouw Brody zei dat de mededelingen van de FDA en bedrijfsverklaringen over de terugroepactie tot nu toe een belangrijke vraag onbeantwoord hebben gelaten: welk bedrijf heeft de kaneel verscheept, die doorgaans uit Azië wordt geïmporteerd, en waar wordt het anders gebruikt?

“Krijgen wij besmette kaneel van andere bedrijven?” zij vroeg. “Wij moeten weten.”

De FDA zei vorige maand dat zij de import van kaneel uit “meerdere landen screent op loodverontreiniging”, en had geen aanwijzingen dat de besmetting zich verder uitstrekte dan de teruggeroepen appelmoeszakjes. Het voegde eraan toe dat de screenings vanaf 30 november geen zendingen met “hogere loodniveaus” hadden opgeleverd.

Het FDA-beleid met betrekking tot lood in voedsel dat door kinderen wordt geconsumeerd, is minder streng dan de overheidsnormen voor de wiegjes waarin ze slapen, zei mevrouw Brody. Kinderen zijn bijzonder kwetsbaar voor de effecten van lood, die hun zenuwstelsel kunnen beschadigen en de groei, het leren en de spraakontwikkeling kunnen beïnvloeden.

In 2017, de FDA heeft aanbevelingen gedaan voor de hoeveelheid lood in kindersnoepjes nadat toezichthouders in Californië populaire snoepjes uit Mexico hadden ontdekt die besmet waren door lood dat uit de felgekleurde wikkels sijpelde of door het chilipoeder dat in sommige lekkernijen werd gebruikt.

En eerder dit jaarheeft het bureau maximale limieten voorgesteld voor lood in babyvoeding zoals gepureerd fruit en droge granen, na jaren van onderzoek waaruit bleek dat veel verwerkte producten een hoog loodgehalte bevatten. De ontwerprichtlijn, die niet verplicht is voor voedselproducenten om te volgen, is nog niet afgerond.

Het agentschap heeft het Congres om meer macht gevraagd om het probleem aan te pakken, aldus het agentschap wetsvoorstellen voor 2024. De verzoeken omvatten onder meer de bevoegdheid om bindende besmettingslimieten voor voedsel huge te stellen, waarbij wordt opgemerkt dat onder de huidige wetgeving “de FDA beperkte instrumenten heeft om de blootstelling aan giftige elementen in de voedselvoorziening te helpen verminderen.”

In zijn congresverzoek wees het agentschap er ook op dat de voedselindustrie “niet verplicht is ingrediënten of eindproducten te testen” die bedoeld zijn om door zuigelingen of kinderen te worden geconsumeerd, en zocht het gezag om van voedselproducenten te eisen dat ze testen op giftige elementen.

New York staat hanteert een leadlimiet in specerijen, wat de afgelopen jaren tot een aantal terugroepingen van producten heeft geleid.

Californië volgt het voorbeeld van New York en neemt een agressievere houding aan ten aanzien van het testen op zware metalen, vooral in babyvoeding. Vanaf januari moeten fabrikanten van voedsel voor kinderen onder de twee jaar één keer per maand een monster van elk product testen op arseen, cadmium, lood en kwik. Fabrikanten zullen desgevraagd ook de resultaten moeten delen met de Californische gezondheidsregelgevers.

In januari 2025 zullen fabrikanten van babyvoeding verplicht zijn de resultaten van hun assessments publiekelijk te publiceren.

Weis Markets, dat eind oktober de getroffen zakjes met kaneelappelmoes uit de schappen haalde, zei in een verklaring dat het de verantwoordelijkheid van de fabrikant was om de appelmoeszakjes op “meerdere artikelen” te testen en “te certificeren dat de producten gezond en onvervalst zijn.”

Weis zei dat een ander bedrijf, Purcell Worldwide in Californië, dat de appelmoeszakjes uit Ecuador importeerde, ook verantwoordelijk was voor het testen van de veiligheid van het product. Purcell reageerde niet op een e-mail waarin om commentaar werd gevraagd.