Op 11 december verzamelden NASA-ingenieurs zich angstig in het Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Californië, om een ​​kattenvideo te bekijken, waarbij ze zich afvroegen of deze in de onberispelijke hoge definitie zou zijn waarop ze hadden gehoopt.

Tot hun opluchting was dat zo. Voor het eerst werd high-definition video – deze van de kat van een laboratoriummedewerker genaamd Taters – gestreamd vanaf een afstand van 30 miljoen kilometer, oftewel ongeveer 80 keer de afstand van de aarde tot de maan, de verste ooit.

De demonstratie was onderdeel van NASA Optische communicatie in de diepe ruimte experiment, gericht op het verbeteren van de infrastructuur voor communicatie buiten de baan van de aarde. Als mensen bijvoorbeeld naar Mars willen gaan, bestaat er de behoefte aan grotere hoeveelheden gegevens die over een langere afstand moeten worden verzonden. Deze demonstratie markeerde een nieuwe stap in de richting van een dergelijke mogelijkheid.

“Dit zou ongeveer dezelfde capaciteit zijn die je zou willen hebben als je een astronaut naar het oppervlak van Mars stuurt of iets dergelijks”, zegt dr. Abhijit Biswas, de projecttechnoloog. “Je wilt voortdurend contact met ze hebben.”

De demonstratie werd gedaan met behulp van NASA’s Psyche-ruimtevaartuig, dat op 13 oktober werd gelanceerd met als doel een asteroïde met dezelfde naam. Het DSOC-experiment maakt gebruik van lasercommunicatie, in tegenstelling tot traditionele radiofrequenties, in een poging grote hoeveelheden gegevens sneller over grotere afstanden over te dragen. (De video toont Taters die een laserpointer achtervolgt. In 1928 werd een standbeeld van het stripfiguur Felix de Kat gebruikt om te testen televisie-uitzendingen.)

De verzonden datasnelheden van 267 megabits per seconde zijn vergelijkbaar met de snelheden op aarde, die vaak tussen de 100 en 300 megabits per seconde liggen. Maar Dr. Biswas drong erop aan voorzichtig te zijn met betrekking tot de resultaten van de demonstratie.

“Dit is de eerste stap”, zei hij. “Er zijn nog steeds aanzienlijke vereisten voor grondinfrastructuur en dat soort dingen om iets dat een soort proof of idea is, te transformeren in iets dat operationeel en betrouwbaar is.”

De video is verzonden met behulp van een vlucht lasertransceiver, een van de vele nieuwe {hardware} die voor het eerst wordt ingezet. Het DSOC-systeem bestaat uit drie delen: de zendontvanger, die aan boord van het Psyche-ruimtevaartuig werd geïnstalleerd, en twee componenten op aarde: een grondlaserzender (ongeveer 90 minuten rijden van het laboratorium) en een grondlaserontvanger op het Palomar Observatorium in Zuid-Californië.

“Het is een beetje verbijsterend dat je dat uiteindelijk allemaal kunt doen”, zegt Dr. Meera Srinivasan, hoofd operations van het challenge.

Dr. Biswas en Dr. Srinivasan werken, samen met andere NASA-ingenieurs, al tientallen jaren aan de ontwikkeling van deze technologie. De focus lag op het opschalen van de optische communicatietechnologie die al werd gebruikt op satellieten die veel dichter bij de aarde draaien. Aanvankelijk stuitte het workforce vóór de Psyche-missie op wegversperringen omdat het signaal te zwak was. Daarom ontwikkelde NASA technologieën om de mogelijkheden uit te breiden. De diepe ruimte, zei Dr. Biswas, was ‘de nieuwe grens’.

Om het proces voor de kattenvideo te starten, zond de grondzender eerst de laserstraal uit. Het doel moest nauwkeurig zijn. Psyche sloot zich vervolgens aan bij dat signaal en stuurde de inhoud, die vooraf was geladen door het NASA-team, terug naar de ontvanger. Om de transmissie te laten werken, moest dit gebeuren tijdens een wolkenvrije nacht, waardoor er een goede zichtlijn mogelijk was.

“Er zijn veel kleine stapjes,” zei Dr. Biswas. “Iedereen moet op het juiste second op zijn plaats vallen. En dat is het angstaanjagende deel, omdat we het voor de eerste keer doen. Dit is nog niet eerder gedaan. Het is niet zoiets als: ‘Oh, we weten dat als je dit doet, dat zal gebeuren.’ We werken ons een beetje door al deze dingen heen.”

Hij voegde eraan toe: “En als het eenmaal allemaal werkt, lijkt het zo eenvoudig. Waarom waren we überhaupt ongerust?”

Nu moet het DSOC-project hun grenzen testen. Eind juni verwachten de NASA-ingenieurs te kunnen zenden vanaf een afstand die tien keer zo ver is: 300 miljoen kilometer.