Weet je wat mij stoort? Het idee dat iedereen zijn lichaam moet veranderen om aan de idealen van iemand anders te voldoen. Die ‘iemand’ kan een echtgenoot/accomplice zijn, een vriend, een dokter, een vreemdeling of de samenleving als geheel. Om Sonja Renee Taylor te citeren, of specifiek de titel van haar geweldige boek: “Je lichaam is geen verontschuldiging.”
Ik ben lid van een aantal professionele Fb-groepen gerelateerd aan Intuitive Consuming and Well being At Each Measurement® (HAES). Ik herinner me levendig een bericht van een collega-diëtist die werkte met een cliënt die worstelde met eetstoornissen en problemen met het lichaamsbeeld. De cliënt had een gewicht bereikt dat voor hem persoonlijk te laag was om gezond te zijn, ook al was het een “cultureel aanvaardbaar” gewicht. De cliënt klaagde dat ze met dat gewicht zoveel beter werden behandeld door andere mensen. Met andere woorden, ze werden niet langer geconfronteerd met gewichtsstigma en discriminatie.
Dit is een gevoel dat ik van veel van mijn eigen klanten heb gehoord. Ongeordend eten en ontevredenheid over het lichaam kunnen bij elke lichaamsgrootte of -vorm voorkomen. Echter, hoe verder je komt van de esthetische idealen van de samenleving, of van haar opvattingen over hoe ‘gezond’ eruit zietdes te meer dat u niet alleen te maken heeft met geïnternaliseerd gewichtsstigma, maar ook met extern gewichtsstigma.
Het is één ding om je in battle te voelen met je lichaam, maar als je moeite hebt om in een vliegtuig- of theaterstoel te passen, of je zorgen maakt dat een kleine restaurantstoel je vasthoudt, krijgt dat gevoel further gewicht. Trieste woordspeling bedoeld. Dat zijn maar al te reële voorbeelden van hoe het gewichtsstigma in alle hoeken van de samenleving is ingebakken, inclusief de gebouwde omgeving.
De destructiviteit van gewichtsstigma
Terwijl ik dit schrijf, is het Weight Stigma Consciousness Week (WSAW). WSAW werd in 2011 opgericht door eetstoornispsychiater Wendy Oliver-Pyatt en Chevese Turner, oprichter van de Binge Consuming Dysfunction Affiliation (BEDA). Toen BEDA werd opgenomen in de Nationwide Consuming Problems Affiliation (NEDA), nam NEDA WSAW over. Helaas heeft NEDA door haar daden en woorden (of gebrek aan woorden) de afgelopen jaren bewezen medeplichtig te zijn aan het gewichtsstigma, dus het is een geluk dat WSAW nu weer in handen is van Turner en Oliver-Pyatt, en hun respectievelijke organisaties. Physique Fairness Alliance en binnen de gezondheidszorg.
Gewichtsstigma is een zeer reëel probleem, en het is een probleem dat de gezondheid van mensen beïnvloedt. Die chronische gezondheidsproblemen die ‘geassocieerd’ worden met een hoger lichaamsgewicht? De vooroordelen, het stigma en de discriminatie die mensen met een hoger gewicht worden opgelegd, zijn daar in ieder geval voor een deel verantwoordelijk voor. Dat is vooral als mensen dat stigma internaliseren. (Als je het gewichtsstigma internaliseert, geloof je dat je minder waard bent omdat je ‘te veel’ weegt. Of je gelooft dat je het niet verdient om bepaalde dingen te doen of te hebben omdat je ‘te veel’ weegt.)
Tragisch genoeg drijft het gewichtstigma veel te veel mensen ertoe drastische maatregelen te nemen om hun lichaamsgewicht te verminderen in een poging om aan het magere ideaal te voldoen. Dit omvat alles, van zeer restrictieve diëten tot het verwijderen van een deel van de maag en/of darmen tot het nemen van voorgeschreven medicijnen.
Helaas kan een operatie voor gewichtsverlies ernstige complicaties met zich meebrengen en kunnen medicijnen ongemakkelijke bijwerkingen hebben. Wat betreft diëten? Pogingen om een dieet te volgen dat beneden het door het lichaam verdedigde setpointbereik ligt, zijn een recept voor rebound-gewichtstoename. Sterker nog, veel lijners eindigen op een hoger gewicht dan wanneer ze nooit een dieet hadden gevolgd. (Voor meer informatie hierover raad ik diëtiste Rebecca Scritchfield’s ten zeerste aan podcast-interview met Sandra Aamodtauteur van “Waarom diëten ons dik maken.”)
WHO moet veranderen?
Alles wat ik tot nu toe heb genoemd, is zo zorgwekkend dat ik voor verschillende publicaties talloze keren over gewichtsstigma heb geschreven – niet alleen voor deze weblog. (Ik heb hieronder hyperlinks opgenomen.) Maar wat mij echt opvalt is een verontrustende vergelijking die een tijdje geleden in mijn hoofd opkwam:
Iemand die zijn lichaamsgewicht of uiterlijk verandert om acceptatie te krijgen en stigma en discriminatie te vermijden, lijkt een beetje op een mishandelde echtgenoot die zijn gedrag probeert te veranderen om de hoeveelheid misbruik die hij of zij ondergaat te verminderen.
Of we het nu hebben over stigmatisering of misbruik, Het is nooit de verantwoordelijkheid van het slachtoffer om te veranderen. Het is de dader (of het nu een individu, een cultuur of een samenleving is) die moet veranderen.
Ieder van ons is van nature waardevol en verdient hetzelfde respect dat aan ieder ander mens kan worden gegeven. Onze op gewicht en gezondheid gerichte (lees: gezondheid is een morele deugd, en als je “te veel” weegt, kun je onmogelijk gezond zijn) maakt de maatschappij ons niet gelukkiger en gezonder. Het maakt ons minder gezond en ellendig. Het moet stoppen.
We kunnen het allemaal beter doen. Dit omvat inclusief ouders, companions, vrienden, collega’s, werkgevers, leraren, private trainers, onderzoekers en totale vreemden. Het omvat ook diëtisten, therapeuten, artsen en andere zorgverleners, die absoluut beter moeten doen.
Nog een stukje uit mijn zeepkist
Ik draag elke dag mijn steentje bij met mijn 1-op-1-cliënten om hen te helpen een evenwichtige relatie met eten en lichaam te ontwikkelen terwijl de gezondheid op zinvolle, duurzame manieren wordt verbeterd. Vaak omvat dit ook het leren over gewichtsstigma en hoe we de effecten ervan op persoonlijk niveau kunnen verminderen, terwijl we er op systemisch niveau tegenaan gaan. Gezondheid in elke maat (HAES) en Intuïtief eten zijn twee raamwerken die ik gebruik, omdat dit de gezonde tegenhangers zijn van diëten en lichaamsgerichte onderdrukking. Dit zijn ook onderwerpen waar ik uitgebreid over heb geschreven, waaronder:
En natuurlijk zul je berichten blijven zien over HAES, gewichtsstigma en discriminatie, intuïtief eten en aanverwante kwesties zoals lichaamsbeeld en lichaamsacceptatie.
Dit bericht bevat Amazon-affiliatielinks. Als Amazon Affiliate verdien ik aan in aanmerking komende aankopen.
Carrie Dennett, MPH, RDN, is een in de Pacific Northwest gevestigde geregistreerde diëtist, voedingsdeskundige, freelance schrijver, intuïtief eetadviseur, auteur, en luidspreker. Haar superkrachten omvatten voedingsmythen doorbreken En inspirerende vrouwen om zich beter in hun lichaam te voelen en voedselkeuzes te maken die plezier, voeding en gezondheid ondersteunen. Dit bericht is uitsluitend voor informatieve doeleinden en vormt geen geïndividualiseerd voedings- of medisch advies.
Op zoek naar 1-op-1 voedingsadvies? Carrie biedt een 6 maanden Meals & Physique programma (intuïtief eten, lichaamsbeeld, mindfulness, zelfcompassie) en a IBS-managementprogramma van 4 maanden (low-FODMAP dieetcoaching met de nadruk op het vergroten van de voedselvrijheid). Bezoek de hyperlinks voor meer informatie en boek een free of charge kennismakingsgesprek om te zien of het programma goed bij je previous, en of wij goed bij je passen!
