Een paar weken geleden stond ik op het rotsachtige strand van het eiland D’Hainaut, in de Mikkelsen-haven van Antarctica, en keek hoe een paar ezelspinguïns het nabijgelegen water in waggelde. Hun roodoranje snavels en perzikkleurige voeten staken als kleurrijke uitbarstingen af ​​tegen de grimmige achtergrond van het Witte Continent – ​​terwijl gigantische brokken blauw ijs, sommige groter dan mijn middel – de hele plaats een buitenaards gevoel gaven.

Hoewel het zien van ‘s werelds minst bezochte continent vanaf de boeg van een schip een opmerkelijke ervaring is, is de kans om hier aan land te stappen gewoonweg onvergetelijk. Natuurlijk is het bereiken van het Antarctische schiereiland geen gemakkelijke opgave. Zojuist naar Ushuaia, de “meest zuidelijkste stad ter wereld” en ons startpunt voor het zeilen van de Drake Passage, was een reis op zich. In mijn geval: het begon met een 4,5 uur durende vlucht van San Francisco naar Atlanta, Georgia, gevolgd door nog eens 11 uur vliegtijd naar de hoofdstad van Argentinië, Buenos Aires. Nadat ik een nacht had geslapen, ging ik samen met andere passagiers (sommigen kwamen tot in Australië) nog een ritje maken – dit keer een reis van drie uur naar Ushuaia. De hoeveelheid vliegtuigbrandstof die nodig is om zelfs maar bij ons expeditieschip aan te komen: heel ander beest– was mij niet ontgaan. In feite is mijn groeiende ecologische voetafdruk een steeds grotere zorg van mij geworden, hoe verder en hoe meer ik reis.

Er bestaat geen twijfel over: reizen kan levens veranderen. Maar het kan ook een aanzienlijke druk op onze planeet uitoefenen. Toerisme wel 8% van de CO2-uitstoot in de wereld, waarbij bezoekers uit landen met een hoog inkomen, zoals de VS, de belangrijkste bron zijn. Gelukkig zijn er steeds meer manieren om onze influence op het milieu te verminderen, en Nat Hab Adventures is dat ook op de voorgrond van duurzaam reizen, met een hele reeks projecten en partnerschappen waarin onder meer wordt geïnvesteerd Duurzame luchtvaartbrandstof (SAF). Deze alternatieve brandstofbron voor jets is toevallig ook toonaangevend in de wereld de weg van de mondiale luchtvaartindustrie naar een doel van “netto nul” CO2-uitstoot in 2050.

“We willen mensen nu aan het praten krijgen over zaken als duurzame vliegtuigbrandstof”, zegt Court docket Whelan, Chief Sustainability Officer van Nat Hab, “zodat dit binnenkort een begrip wordt.”

Nat Hab Alaska wildsafari © Brad Josephs

Duurzame vliegtuigbrandstof is een biobrandstof gemaakt van hernieuwbare afvalbronnen, zoals bakolie en voedselresten, die kunnen worden gebruikt om vliegtuigen aan te drijven. Omdat de chemische en fysische eigenschappen vrijwel identiek zijn aan die van conventionele vliegtuigbrandstof, kunnen de twee veilig met elkaar worden gemengd zonder dat vliegtuigmotoren hoeven te worden aangepast. Hoe het werkt is eenvoudig: SAF verlaagt de CO2-uitstoot met het vrijgeven van kooldioxide in de lucht dat eerder is opgevangen (wat betekent dat de productie ervan doorgaans koolstof opvangt die al in de atmosfeer zit, in plaats van de lucht te infiltreren met nieuwe hoeveelheden CO2), en zal worden heroverd wanneer er meer SAF wordt geproduceerd.

In tegenstelling tot CO2-compensatie, waarbij je iemand anders betaalt om de CO2-uitstoot elders op te heffen, bijvoorbeeld door geld te steken in de herbebossing van land Peru of Madagascar om uw eigen uitstoot tijdens een vlucht of treinreis te compenseren; het verwijderen van koolstof uit het milieu door middel van processen zoals de productie van alternatieve bio-vliegtuigbrandstoffen is een meer permanente opslagoplossing.

De Worldwide Air Transport Affiliation (IATA) meldt echter dat het gebruik van duurzame vliegtuigbrandstoffen in 2022 slechts 0,1 procent van het totale vliegtuigbrandstofverbruik in de wereld, een share dat consultants hebben berekend door rekening te houden met de gehele levenscyclus van de brandstof – alles vanaf het winnen van de grondstof om deze in de eerste foundation te produceren tot het daadwerkelijke gebruik van de brandstof – en deze vervolgens te vergelijken met vergelijkbare emissies van fossiele vliegtuigbrandstof. Dit betekent dat er veel ruimte voor uitbreiding, en Nat Hab is op de begane grond binnengekomen.

Sterker nog: duurzame vliegtuigbrandstof heeft een tot 80 procent lagere CO2-voetafdruk dan conventionele vliegtuigbrandstof (Vanaf nu zeggen de huidige luchtvaartbrandstofwetten dat vliegtuigbrandstof een combinatie kan zijn van conventionele vliegtuigbrandstof en tot 50% SAF, aangezien eerstgenoemde noodzakelijke componenten bevat die brandstoflekken helpen voorkomen), een hoeveelheid die een grote bijdrage kan leveren aan het helpen van de planeet in een industrie die verantwoordelijk is voor 2% van alle mondiale energiegerelateerde CO2-uitstoot.

Niet alleen dat, maar ook SAF vermindert ook aanzienlijk de fijnstof (roet), die als giftig wordt beschouwd, en heeft een veel lager zwavelgehalte dat lucht en water beschermt.

Chartervlucht boven de Namib-woestijn tijdens een Nat Hab Namib-safari © Court docket Whelan

Wanneer een bedrijf of persoon SAF aanschaft, betekent dit niet dat er bepaalde biobrandstof zal worden gebruikt op de vlucht waarop zij aan boord gaan. In plaats daarvan gaat hun investering rechtstreeks naar het leveren en leveren van SAF in brandstofsystemen op een luchthaven dichtbij waar de biobrandstof wordt geproduceerd (zoals de Noorse luchthaven Oslo Gardermoen en LAX in Los Angeles). Op deze manier zal het transport van de brandstof over land niet leiden tot de productie van nog grotere broeikasgasemissies (het hele idee van het programma is om de transportemissies laag te houden, zowel in de lucht als in de lucht). En op de grond).

Elke keer dat er een SAF-aankoop wordt gedaan, wordt deze gevolgd, geverifieerd en op de juiste manier gecrediteerd aan de persoon of organisatie die ervoor heeft betaald. Het voltooien van de meeste typische opdrachten voor koolstofverwijdering duurt doorgaans één tot twee jaar.

Sommige van het meest baanbrekende onderzoek van SAF vindt plaats in de achtertuin van Nat Hab, Colorado, op de Nationaal Laboratorium voor Hernieuwbare Energie (NREL), een onderzoeks- en ontwikkelingslaboratorium van het Amerikaanse ministerie van Energie dat onderzoek doet naar een volledige herziening van het luchtvaartecosysteem. Dit betekent niet alleen het everlasting verlagen van de koolstofintensiteit van vluchten in het algemeen, maar ook het verbeteren van wat NREL “de koolstofvoetafdruk, mobiliteit en veerkracht van het hele luchtvaartecosysteem” noemt. Het is geen gemakkelijke taak, aangezien het vrij moeilijk is om de luchtvaartindustrie koolstofvrij te maken. Dat komt omdat er nog veel te leren valt en de huidige technologie duur is.

“Om projecten als deze haalbaarder en betaalbaarder te maken voor de consument”, zegt Whelan, “hebben ze geld nodig. Nat Hab is altijd op zoek om de naald te verplaatsen of de lat hoger te leggen”, waardoor investeren in SAF een no-brainer is.

Een van de belangrijkste doelstellingen van NREL is om aan de milieudoelstellingen te voldoen en tegelijkertijd kwalitatief hoogstaand, veilig en efficiënt te blijven en tegelijkertijd de kosten intact te houden. Om dit te doen ontwikkelt het laboratorium publieke en non-public partnerschappen met commerciële luchtvaartmaatschappijen, luchthavens, technologiebedrijven en overheidsinstanties om een ​​reeks industriestandaarden te ontwikkelen voor de productie van SAF’s. Samen onderzoeken ze manieren om alles, van algen tot landbouwresten (zoals maïskolven en maïskolven), om te zetten in afgewerkte biomassabrandstoffen.

© Hof Whelan

De SAF-verplichting van Nat Hab

Sinds 2022 investeert Nat Hab in De lucht van morgen–Direct Air Seize, een koolstofverwijdering proces dat CO2 rechtstreeks uit de atmosfeer haalt en everlasting opslaat. Tomorrow’s Air werkt samen met de ‘s werelds grootste producent van hernieuwbare diesel en duurzame vliegtuigbrandstof, Nestnaar CO2-uitstoot terugdringen by way of SAF. Dit betekent dat, of u nu aan een Nat Hab begint Afgelegen Botswana-safari of een Klassieke Galapagos avontuur, assist je ook de toekomst van duurzaam brandstofgebruik vorm te geven, zowel in het toerisme als daarbuiten.

“Het is duidelijk”, zegt Whelan, “dat we dit soort investeringen niet zouden kunnen doen zonder onze Nat Hab-reizigers.”

Tomorrow’s Air biedt ook de mogelijkheid van aankoop van SAF direct, zodat we dit Nat Hab-ethos nog steeds kunnen belichamen in de tijden dat we de weg bewandelen.

Het Alaska-berenkamp van Nat Hab © Court docket Whelan