Gastblog – Walshaw Turbine 43 door Nick MacKinnon

Nick MacKinnon is een freelance docent wiskunde, Engels en middeleeuwse geschiedenis, en woont boven Haworth, in het laatste bewoonde huis vóór Prime Withens = Wuthering Heights. In 1992 richtte hij de succesvolle Marketing campaign to Save Radio 4 Lengthy Wave op terwijl hij in het gips zat na een rotsklimongeval op Skye. Zijn gedicht ‘Het metrieke stelsel’ received de Ahead Prize 2013. Zijn actuele verzen en satire verschijnen in de Spectator, en zijn puzzels en problemen in de Sunday Instances en American Mathematical Month-to-month. E-mail: (e-mail beveiligd)

Turbine 43: Oxenhope Stoop Hill SD 994 345 ///orders.backbone.regrowth

17 januari 2024 Het heeft vannacht gesneeuwd in de lucht van –10°C, dus de sneeuw die ligt piept en de kristallen houden zich op dunne halzen uit elkaar: atairranaqtuq is het Inuit-woord. Op dagen als deze is het pad naar Prime Withens rond lunchtijd bedekt met menselijke afdrukken, maar vanochtend ben ik de eerste, met alleen het Y-patroon van een konijn en een pijlspoor van een korhoen voor me. De drie lasers bij Haworth Parsonage kunnen alles in de Higher Price Valley verblinden, dus zeg ik tegen mezelf: ‘Geen Brontës Vandaag‘, en ben al snel voorbij de ruïne van W********** H******, op de plavuizen van de Pennine Manner.

2025 is het diamanten jubileum van de Pennine Manner, een kronkelig instituut van onze democratie. Het was het geesteskind van Tom Stephenson, die een artikel schreef in de Dagelijkse heraut in 1935:

“Gezocht: een lang groen pad. Toen twee Amerikaanse meisjes mij schreven met het verzoek om advies over een zwerfvakantie in Engeland, vroeg ik me af wat zij van ons eiland zouden vinden, vooral van de beperkingen die werden opgelegd aan degenen die enkele van onze meest fascinerende landschappen wilden zien. Als deze bezoekers aan de andere kant van de Atlantische Oceaan aan het einde van hun rondreis te luid hun lof uitspreken over hun geboorteland ‘Land van de Vrijheid’, wie zal hen dat dan kwalijk nemen? Ze vermelden hun kennismaking met de Appalachian Path, een voetpad dat ruim drieduizend kilometer door de oostelijke staten loopt, van Maine tot Georgia, aangelegd door wandelaars, bergbeklimmen en andere openluchtorganisaties, en genereus geholpen door de regering en de staatsautoriteiten. Nu is dit pad overschaduwd door de John Muir Path, die reikt van de Canadese grens by way of Washington, Oregon en Californië naar Mexico. Gedurende 4000 kilometer zonder te ploeteren op harde wegen, kan males dit pad volgen over hoge toppen, door diep gespleten canyons en door grote Nationale Parken en reservaten. voor altijd beschermd tegen bederf door ongepland en onverantwoord bouwen. Wat kunnen we in Engeland bieden om te vergelijken met deze ondernemingen, nadat we rekening hebben gehouden met het verschil in geografische schaal?”

Het kostte Stephenson 30 jaar om de Pennine Manner op de kaart te krijgen, en hij bewandelde deze als 72-jarige. Landeigenaren vormden het grootste obstakel, niet in de laatste plaats Manchester Company, die zei dat gewone mensen die geen plus-fours dragen hun reservoirs zouden vervuilen. ons reservoirs. Bij het openbaar onderzoek in 1954 zei dr. Wilfred Tremendous, een medisch getuige opgeroepen door de Ramblers’ Affiliation, dat tyfus nu slechts door 2,9 per miljoen Britten wordt overgedragen, en dat aangezien wandelaars jonger zouden zijn, een veel lager cijfer van toepassing zou zijn, zodat , “Over driehonderd jaar zou males, in ronde cijfers, kunnen verwachten dat twee vervoerders dat deel van de Pennine Manner zullen passeren.”

De Backbone Race van 2024, de hele Pennine Manner van Edale naar Kirk Yetholm, heeft deze week plaatsgevonden. Ik weet niet wie zei: ‘De reden dat mannen sneller zijn dan vrouwen bij het hardlopen, is dat de races lang niet lang genoeg duren”, maar Jasmin Paris zette in 2019 een onvergankelijke marker neer toen ze de eerste vrouw werd die de Ruggengraat race tegen iedereen, en in een recordtijd. Ze kolft tijdens haar pauzes moedermelk voor haar child af.

De PW komt op de pas uit; vandaag voelt het als een alpine col. Een recht van overpad (niet aangegeven op de OS 25000, maar er stond een rottend bord in 2019) verlaat de plavuizen en passeert een grenssteen uit 1902, en de relaxation van de weg naar Turbine 43 ligt langs de waterscheiding, de uiterste rand van Mr. Bannister’s voorgestelde windpark, en een populaire wandeling op hoog niveau vanuit Haworth.

De sneeuw piept nog steeds, en pas als ik cease hoor ik het gebabbel van het korhoen, dat meestal luidt: ‘Ga terug! Ga terug!” alsof ze waren getraind door meneer Bannister, met een zak vol Heather Treats en een dubbelloops jachtgeweer. Eindelijk ontmoet ik twee extatische vrouwen en hun honden. De dief is “niet in orde, maar vermant zich” en komt naar mij toe om mij dat te vertellen. De collie is bezig met haar Sisyphean-taak om de hele wereld bijeen te drijven, zodat ze de poort kan sluiten en er eindelijk mee klaar is. Wij delen onze verbazing over de dag en de plaats, en zij rijden door naar T45 terwijl ik naar T43 ga. Ik zal niemand anders ontmoeten totdat ik terug ben in de vallei. Een korte stijging vindt de staande steen op de high van de heuvel.

De influence op het landschap en de habitats van dit windpark is grimmig, maar sommige van de turbinelocaties zijn bijzonder lomp, en T43 is daar een van. ‘Stoop’ is het Yorkshire-dialect voor een staande steen op een grens, afkomstig van het Oudnoorse woord stolpi: een submit. Oxenhope Stoop Hill is het hoogtepunt van het uitzicht op de Price Valley vanuit de flatgebouwen in Keighley en was een van de plaatsen waar Keighlians naartoe werden getrokken voor vrijheid tijdens de lockdown, vooral de moslimgemeenschap, vooral op vrijdag, en vooral vrouwen.

Terwijl ik binnen de omtrek van de turbinefundering loop, produceert ///what3words griezelig commentaar als een elektronisch Ouija-bord.

///glorified.provide.trickle

Heeft dit betrekking op het gemeenschapsfonds dat aan de inwoners van Calderdale wordt aangeboden in ruil voor hun inzending?

///incurs.flattens.bleak

Verrassend precise na een onzeker start.

///reveal.spent.nations

Een aanklacht tegen de manier waarop T43 de turfbron zal aantasten en uitputten? Een commentaar op onze meedogenloze verkoop van het familiezilver, zodat het enige wat we nog aan de Saoedi’s kunnen verpanden de wilde plekken zijn?

Ik neem genoegen met de optimistische bezwering ///orders.backbone.rerowth ter gelegenheid van T43, als eerbetoon aan Jasmin Paris, en het onvermoeibare werk van Jenny Shepherd, die jarenlang campagne heeft gevoerd om te voorkomen dat meneer Bannister de turf op onze ruggengraat verbrandt, om vervolgens Ontdek dat hij nu voorstelt het op te graven, uit te drogen en de opgeslagen koolstof in de wind te verspreiden.

De sneeuw maakt het zoeken naar het pad naar beneden aan de Haworth-kant nog moeilijker dan normaal. Je kunt de grens pas zien als je je met de pollen en de heide bezig houdt. Het loopt internet ten oosten van de korhoenders, tot aan de vreemde col tussen Stoop en Harbor Hills, een miniversie van de ‘grote nick’ boven het Watersheddles-reservoir, ten westen van de Wolf Stones. In de Price-vallei werd 10.000 jaar geleden op verschillende niveaus een meer in beslag genomen door de Aire-gletsjer, en deze cols werden afgesneden en gladgemaakt als kruiklippen, in het geval van een ‘grote kerf’ waardoor het water van Yorkshire terug naar Lancashire kon stromen. (Zie hier p. 235, maar dit hele lange artikel is interessant als je in de buurt woont en je verwondert over het landschap.)

Onder nieuwe sneeuw zal het geërodeerde pad langs de B**ntë Falls naar de B**ntë Bridge dodelijk zijn, dus ik omcirkel Harbor Hill met de klok mee op de nekbrekende rand van Crumber Dyke, en ontmoet de Pennine Manner pas weer bij onze poort, lopend over ‘sneeuw die ooit piepte maar nu stil is’: qiqirrituq.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ++++++

De verschillende groepen die campagne voeren tegen Calderdale Wind Farm zijn samengekomen Bewaar en herstel Walshaw Moor.

We hopen dat lokale kunstenaars en schrijvers in elke weblog een creatieve reactie op het windpark zullen geven. Neem per e-mail contact op met Nick als je een creatieve reactie van welke aard dan ook wilt geven (schilderij, gedicht, muziek, …). Deze is van Vicki Haythornthwaite Millar, die opgroeide op Scar Prime Farm bij Ponden Reservoir toen er nog veel meer kieviten en wulpen dan er nu zijn, en woont sinds 2005 in Riddlesden.

Dit is de 2^nl in een reeks van 65 gastblogs over elk van de windturbines die Richard Bannister van plan is te laten bouwen op Walshaw Moor. Turbine 11 is al beschreven. Om alle gepubliceerde blogs te zien – Klik hier.

(registratieformulier)