Terwijl een man op een koude winterdag te voet van zijn werk naar huis ging, zag hij vanuit zijn ooghoek iets. Een hond lag hulpeloos, opgerold in de sneeuw, met een witte deken over haar lichaam. De man was radeloos. De arme pup was duidelijk in nood. Hij pakte zijn telefoon en belde zijn vrouw. Ze hoorde zijn hartverscheurende smeekbede en reed er recht op af. Ze kon de omstandigheden van de hond niet geloven. De hond leefde nog maar nauwelijks. Ze moesten snel handelen.

De man en de vrouw probeerden de pup in een deken te wikkelen en haar op te tillen, maar ze slaakte een pijnlijke kreet. Deze redding zou niet gemakkelijk zijn! Ze haalden nog een deken uit de auto en maakten een geïmproviseerde brancard. Ze rolden haar er bovenop en droegen haar voorzichtig naar hun voertuig. Eenmaal binnen zetten ze de verwarming op volle kracht aan om haar op te warmen. Ze noemden de hond Aza.

Aza werd naar haar nieuwe huis gebracht en in de woonkamer van het echtpaar geplaatst. Ze staken een vuur aan en deden er alles aan om het haar op haar gemak te stellen. Verbazingwekkend genoeg begon de hond op te fleuren. Ze had nog een lange weg te gaan, maar elke verbetering was een overwinning! Hoewel ze zich beter voelde, aarzelde ze nog steeds bij haar nieuwe mensen. Het was duidelijk dat mensen haar al eerder onrecht hadden aangedaan.